Het leven van een jonge veehouder in de Italiaanse Alpen

In de Alpen in Piemonte, een regio in het noordwesten van Italië die bekendstaat om zijn skigebieden, leven de Margari. Dit volk zit er al eeuwen en houdt zich vooral bezig met veehouden – ze maken kaas van de melk van hun eigen koeien en leven volgens oude tradities. Maar de nieuwere generaties lijken daar niet zoveel mee op te hebben, omdat veehouden een veeleisende taak is en ze zich vaak eerder aangetrokken voelen tot het toerisme. Daardoor dreigen de tradities van de Margari langzamerhand verloren te gaan.

Er zijn uitzonderingen. De 32-jarige Roberta Colombero is een van de weinige jonge mensen die wél heeft gekozen voor deze traditionele leefstijl. “Ik heb niet het idee dat ik iets mis,” zegt ze. “Als ik onrustig word, trek ik mezelf terug in de natuur, met de dieren, en vind ik daar mijn antwoorden.”

Voordat ze zich voor langere tijd in de Alpen vestigde, had Colombero een paar grote reizen gemaakt, zoals naar een ranch in de Verenigde Staten. Dat deed haar vooral denken aan de plek waar ze zelf opgroeide – ze kreeg al snel heimwee en wilde terug om het familiebedrijf in leven te houden.

Colombero woont vlak bij Cuneo, zo’n tachtig kilometer ten zuidwesten van Turijn, op de bergweide Valanghe Marmora in het hart van de Maira-vallei, om precies te zijn. Al generaties lang leidt haar familie hier het vee door de seizoenen: in de winter grazen de dieren in de laaggelegen weilanden aan de voet van de Alpen en in de zomer gaan ze hoog de bergen in.

Colombero word elke dag wakker tussen vijf en zes uur ’s ochtends. “Dan neem ik een zoet of hartig ontbijt, afhankelijk van waar ik zin in heb,” zegt ze. “Alle producten maken we hier zelf: van jam en boter tot ei en taart.” Voordat ze begint, neemt ze heel even de tijd om in stilte dankbaar te zijn voor haar eten. Daarna gaat ze naar de stallen om te kijken hoe het met “haar meiden” gaat, zoals ze haar koeien noemt. Ze melkt ze twee keer per dag met de hand, altijd buiten. Verder heeft ze ook taken als schoonmaken en de kalfjes verzorgen, maar dat verschilt per seizoen.

In de zomermaanden zijn ze vooral bezig om kaas en andere zuivelproducten te maken. Colombero verkoopt ze aan een trouwe klantenkring: restaurants, andere boerderijen en hier en daar wat toeristen. Haar winkel staat vlak bij de zomerweide, zo’n tweeduizend meter boven zeeniveau, naast de plek waar de koeien grazen en ze haar kaas maakt.

De familie maakt boter, yoghurt, blauwe kaas, robiola en andere kazen, maar hun grote uithangbord is toch echt de Nostrale d’Alpe, een kaas van rauwe, volle koeienmelk. Kaas kan worden gemaakt van rauwe of gepasteuriseerde melk – dat laatste houdt in dat de melk wordt verhit om bacteriën te doden voordat er kaas van wordt gemaakt. Ongepasteuriseerde kaas, die dus van rauwe melk wordt gemaakt, heeft over het algemeen meer smaak, omdat alle aroma’s van de Alpijnse kruiden erin behouden blijven.

“In de zomer experimenteer ik graag met kaas,” zegt Colombero. “Maar ik probeer nooit meer dan vijf of zes soorten te maken. Ik wil onze kwaliteit en kennis behouden.” Een paar jaar geleden maakte Colombero een instagramaccount aan om een inkijkje te geven in haar idyllische leven met de dieren, in de hoop om ook andere jonge mensen warm te maken om dit soort tradities in ere te houden.

Toch is ze daar niet heel optimistisch over. “Mensen trekken vaak de natuur in om te ontsnappen van hun hectische baan, alsof het een soort reddingsmiddel is,” zegt ze. “Maar het blijft dan afwachten of ze zo’n leven ook echt vol kunnen houden.”

Want hoe rustgevend het ook mag lijken: veehouden is zwaar werk. “Je moet je er elke dag van het jaar aan over kunnen geven,” zegt Colombero. “Daar heb je de juiste instelling en het juiste temperament voor nodig.”