Een groep vrouwen in geborduurde roze wikkeltops en zwarte broeken staat te kletsen bij een marktkraam in Huangluo, een stad in de Chinese provincie Guangxi.Met hun lange haar en traditionele klederdracht valt de Yao-bevolking een beetje uit de toon in een grote stad, maar hier in hun dorp zijn ze thuis.In het moderne China hebben inheemse groepen moeite om hun traditionele cultuur te bewaren. De Han-Chinezen maken zo'n 92 procent van de gehele bevolking uit, waardoor zij over de politiek, media en het eten domineren.
Advertentie
"Ik denk dat voedsel vandaag de dag extra belangrijk is omdat de kleinere culturen steeds meer worden opgenomen in de meerderheid van de Han-cultuur," vertelt Jen Lin-Liu, een deskundige op het gebied van Chinese eetculturen.In de bergen van de zuidelijke provincie Guangxi leeft de Yao-bevolking al langer dan tweeduizend jaar.De keuken van de Yao reflecteert hun cultuur en geschiedenis. Gerechten worden bijvoorbeeld gemaakt van lokale ingrediënten. Voedsel blijft een belangrijke aanduiding voor de identiteit van de groep.
"Het eten is een van de weinige dingen die bij een cultuur blijft," vertelde Lin-Liu. "De manier waarop iemand thuis met hun families eet is iets dat zich blijft voortzetten, zelfs als ze de taal niet spreken of geen traditionele klederdracht dragen.", theesoep, is zo'n specialiteit die al generaties lang mee gaat. Een soep van theebladeren, olie, en kruiden vormt de ruggengraat van het dieet van de Yao.
Ronggui Li (53) hoort bij de Yao. Nadat hij opgroeide in een traditioneel dorp, verhuisde hij naar Guilin toen hij achttien werd. Hij drinkt de theesoep al vijftig jaar."Theesoep speelt een belangrijke rol in mijn dagelijkse routine," vertelt hij, terwijl we over de Yao-cultuur praten. "Ik zou me de hele dag ziek voelen als ik het niet drink."Het smaakt een beetje als koffie en wordt gegeten met gepofte granen.Hoewel Yanmei Li – Roggui's vrouw – Han is, leerde ze theesoep maken van haar schoonmoeder.
Advertentie
"Eerst sla je met een houten hamer op de theebladeren, terwijl je ze opwarmt in een ijzeren pan. Daarna voeg je olie en kokend water toe," legt ze uit, terwijl ze de lijmachtige groene theesoep in schaaltjes schenkt.
Yanmei voegt er vervolgens zout, karwijzaad, groene ui, gedroogde rijst, gefrituurde aardnoten, gesneden taro en gefrituurde bonen aan toeVoor Yuanyuan, de dochter van het stel, doet het haar denken aan haar jeugd."Sinds ik in Peking woon, drink ik geen theesoep meer, omdat ik de juiste benodigdheden niet heb," vertelt ze. "Maar als ik thuiskom, geniet ik er samen met mijn familie van.""Toen ik het voor het eerst hoorde, schrok ik van de ingrediënten. Olie in thee?" zegt Kenneth Wang, Yuanyuans man.Hoewel hij het nu lekker vindt, vergeleek Wang de eerste keer dat hij de theesoep dronk met het drinken van een Chinees kruidenmedicijn.Guangxi's bamboebossen zijn de inspiratie voor meerdere hoofdgerechten, zoals , oftewel bamboerijst. Een mix van rijst, vlees, groenten en specerijen wordt in een holle bamboetak gestopt en geroosterd boven een open vuur. Dankzij de bamboe krijgt de plakkerige rijst zijn typerende houtsmaak.
Bamboerijst is het populairste gerecht van een restaurant in het dorpje Jima."Je moet ervoor zorgen dat er genoeg water is om het in te koken," legt chef Xiying uit. "Daarna sluit ik de bamboe af met bananenbladeren, en rooster ik het geheel op een houtskoolvuur."
Advertentie
Een restaurant in Huangluo heeft een eigen versie van bamboerijst. De bewoners van het dorp denken dat hun recept superieur is."De bamboestengels zijn erg vers en het water is afkomstig uit de bergen, waardoor de rijst een zoete smaak krijgt," zegt een ober.Hoewel chef Mengmei Hu niet wilde verklappen hoe ze het gerecht kruidt, wilde ze wel wat tips meegeven over hoe je het perfect kunt klaarmaken."Het geheim van goede bamboerijst is warmteregeling," vertelt ze. "Als de bamboe zwart kleurt, is het bijna klaar."Yao staan ook bekend om verschillende desserts: van ciba, kleverige rijstcakejes, tot matigao, gelatinecakejes met fruit.De zoetigheden zijn vooral belangrijk tijdens festivals, als cadeau om iets te vieren.
, met bijvoet bedekte rijstcakejes, is een van de beroemdste toetjes van de Yao."Omdat bijvoet een beetje bitter smaakt, is de belangrijkste stap om de bijvoet een hele dag in schoon water te laten weken, zodat de bitterheid verdwijnt," legt Yuping Tian, een inwoner uit Longsheng, uit."Daarna kunnen we de bijvoet gebruiken om de plakkerige rijst en het suikermengsel af te dekken," ging ze verder.Volgens de traditionele Yao-overtuigingen wordt bijvoet gezien als een voedzaam ingrediënt dat ziektes zoals verkoudheid kan voorkomen.
is een andere lokale favoriet. De transparante schijven gevuld met rode bonenpasta vind je in restaurants en op nachtmarkten in Guilin."Buitenstaanders denken misschien dat de desserts een beetje vreemd zijn," zegt Kun Yang, een straatverkoper. "Maar voor mij is het de cultuur van de Yao. Ik wil het aan veel meer mensen introduceren."Laten we hopen dat de Yao hun cultuur en keuken kunnen behouden.