Deze ex-wietkweker teelt nu de heetste chilipeper van de wereld

Smokin' Ed Currie beweert dat zijn bijnaam niet komt van 's werelds heetste Carolina Reaper-chilipepers die hij teelt, en ook niet van zijn tijd als wietkweker en -dealer. De naam komt kennelijk van zijn kunsten achter het drumstel in zijn middelbare schooltijd.

Inmiddels dealt en rookt Currie geen wiet meer en is hij al zeventien jaar clean. Soms is hij wel high van zijn eigen pepers, als je van mening bent dat hevige pijn in je darmen gevolgd door een endorfine kick lijkt op high zijn.

"Het is een beetje alsof je de zon likt" vertelt hij The Weed Eater, die Currie vroeg of het aan te raden was om een Reaper-pepertje te eten. "De keuze is aan jou, maar ik raad het zeker niet aan. Het is niet slim en ik ben gek dat ik het zelf doe. De meeste mensen moeten onmiddellijk kotsen, hebben een dag of twee spijt, worden daarna boos en vragen zich af waarom ik ze dit heb aangedaan. Nou, ik heb niks gedaan. Je hebt het toch echt zelf in je mond gestopt."

Met 1,569,300 op de Scovilleschaal (habaneros scoren tussen 100,000 en 350,000) is Currie's bedrijf Puckerbutt Pepper Company een bekende naam geworden voor peperkenners die geen reet geven om hun eigen spijsvertering. Het grootste deel van zijn Reapers verkoopt hij niet aan masochistische gekken, maar aan grote voedselbedrijven die zijn pittige bom nodig hebben voor de productie van gigantische hoeveelheden chilisaus en salsa's.

Sinds hij het Guinness record voor heetste peper twee jaar geleden ontving, heeft de prijs van de peper zich in een mum van tijd verachtvoudigd.

"Je hebt maar een ons nodig van mijn spul in vergelijking tot een pond van iemand anders' pepers die even heet zijn om hetzelfde effect te krijgen" zegt Currie. "Dat is waar de economie van de weegschaal een rol speelt. Kijk, ik vind het tof dat ik de heetste peper op aarde verkoop, maar mijn klanten vinden het tof dat ze zoveel kunnen met een kleine hoeveelheid. Dat boeit mij weer vrij weinig. Alle credits gaan naar God."

Naast God als inspiratiebron, heeft Currie zijn passie voor planten kweken al meegekregen van jongs af aan. Hij groeide op in een familie van gepassioneerde tuinmannen. Na te hebben gewerkt met irissen en lelies werd hij uiteindelijk geïnteresseerd in kruiden.

Michael Pollan noemt wiettelers "de beste tuinmannen van mijn generatie" in zijn baanbrekende boek The Botany of Desire. Samen met veel andere 'kinderen van de jaren zeventig' kent Currie veel trucjes dankzij het experimenteren met wietplanten. Hij was vooral gespecialiseerd in het telen van zijn eigen nieuwe wietsoort die het hele jaar door groeit, ondanks het wisselvallige klimaat in Michigan. Dit omdat de plant dichtbij de grond groeit en warmte opneemt van de mossige aarde.

"Het ging niet om de wiet zelf, het ging om het telen ervan" zegt hij. "Iedereen dacht dat cannabis alleen maar recht omhoog kon groeien, maar het kan zich ook op de grond verspreiden. Dit zie je bijvoorbeeld bij de cannabis die groeit in Thailand en Burma. Telers realiseren zich vaak niet dat mos heel veel warmte afgeeft, net zoals in de jungle. Ik gebruikte de warmte die van de grond afkwam om de cannabis ook in de winter te laten groeien. Het werkte, maar ik kon er economisch niet veel van profiteren. Het was gewoon een cool experiment en best wel vet om door de sneeuw te lopen en ineens een bosje wiet te vinden.

Of het nou wietplanten of pepers zijn, telers als Currie zijn afhankelijk van selectief telen en het experimenteren met kruisen van verschillende plantsoorten om zo het gewenste resultaat te krijgen. Het is een kunst, en een heel groot risico dat je neemt. Het is ook wetenschap: de kruising van een extreem hete mannelijke peper met een even hete vrouwelijke peper is vaak de beste manier om een nóg heter exemplaar te krijgen.

Er komen zoveel gecompliceerde genetische aspecten bij de selectie kijken dat niemand precies kan voorspellen hoe de pepers eruit zullen komen. Hoeveel wetenschappelijk onderzoek je ook uitvoert, je kan nooit een fout voorkomen. Daardoor ligt de verantwoordelijkheid geheel bij de intuïtie van jongens zoals Currie. Door met een spectrumbril de aarde te inspecteren probeert hij een hint te krijgen van welk plantje de potentiële sleutel naar geluk is. Zelfs wanneer het lukt om iets te laten groeien met een baanbrekende Scovillegraad, duurt het zeker zeven generaties om de soort als stabiel te verklaren.

Deze technieken stammen af van Gregor Mendel en zijn beroemde erwtenteelt, en worden sindsdien toegepast op elke commerciële teelt. Vooral bij wiet en pepers is het een soort wapenwedloop. De kracht van cannabis of pepers is zo belangrijk voor de kenner en er is sterk streven naar de perfecte smaak. Zo erg, dat door middel van selectieve teelt beide soorten de grens van hun vermogen hebben bereikt. Als jij 's werelds sterkste wiet in handen hebt, staat iedereen binnen de kortste keren smekend voor de deur. Hetzelfde geldt voor pepers.

The Weed Eater is naar veel Cannabis Cups geweest en is bekend met de eigenschappen van 's werelds beste wiet. Maar wat gebeurt er wanneer een groepje peperkenners de koppen bij elkaar steken?

"Als we elkaar zien, proberen we elkaar onze pepers te voeren om zo te kijken wie het meeste pijn lijdt" zegt Currie lachend. "We steunen elkaar. Er zijn maar weinig van ons die vijandig zijn, de meesten van ons zijn vrienden. We kennen elkaars familie, we bidden voor elkaar. Maar we proberen ook de ander te klieren door elkaar verschillende soorten pepers te voeren. Lange tijd ben ik daar de voorloper in geweest, dus heb ik er het meeste plezier van gehad."

Terwijl Currie misschien al twintig jaar geen wiet meer rookt, heeft hij nog steeds interesse in de vooruitgang van de wereld van cannabis.

"Ik heb een aantal dierbaren moeten verliezen aan kanker, dus ik ben nu vooral geïnteresseerd in de medicinale werking van wiet." zegt hij. "Ik ben erg onder de indruk van de verschillende cannabisfamilies die veel thc of cbd bevatten zonder genetische manipulatie. Ik las op internet dat moderne cannabistelers een techniek gebruiken die in de 17e en 18e eeuw werd gebruikt om de kleur van tulpen te veranderen. Dat vind ik interessant. Ik vind het ook interessant om te kijken hoe het zich ontwikkelt als een culinaire kruid, zoals Provençaalse kruiden. Het heeft een rijke, aarde-achtige smaak die goed bij soepen zou kunnen passen. Ik gebruikt al jaren geen wiet meer, dus ik heb al heel lang geen spacecake meer gegeten. Vroeger maakte ik bijvoorbeeld wel wietolie, dat soort gekke dingen."

Gaat Smokin' Ed weer cannabis telen als het legaal wordt in South Carolina? En als hij het doet, heeft hij dan misschien een recept om met de rest van de wereld te delen? Chilisaus met thc misschien?

"Als ze hier medicinale marihuana zouden legaliseren, kan ik zo dertig boeren opnoemen die letterlijk duizenden hectare grond hebben waar ze met veel plezier zouden experimenteren met cannabis. Niet omdat ze voor of tegen wiet zijn, maar omdat je er goed geld mee kan verdienen. Ik zou het persoonlijk niet telen aangezien ik geen maat kan houden. Het maakt me niet uit wat ik maak, ik wil gewoon altijd meer. Snap je? Ik ben een ex-verslaafde en ik wil niet in de verleiding komen. Maar anderen moeten er zeker voor gaan."