FYI.

This story is over 5 years old.

Eten

Er is hasj, vulkanisch gesteente en een onderzeeër nodig om goed bier te brouwen

De Nieuw Zeelandse bierbrouwers van Garage Project gebruiken hasj, vulkanisch gesteente en een onderzeeër om hun bier te brouwen. Het is waarschijnlijk de vreemdste brouwerij ter wereld.
Hilary Pollack
Los Angeles, US
Photo courtesy of Tim Jesudason

Is dit de raarste brouwerij ter wereld?

Garage Project is een Nieuw-Zeelands bedrijf gevestigd in Wellington dat met iedere lading bier een nieuwe grens opzoekt. Oververhit vulkanisch gesteente, onderzeeërs en van hop gemaakte hasj zijn slechts enkele gereedschappen in het brouwproces. De twee vrienden achter de onderneming, Jos Ruffel en Pete Gillespie, noemen het project 'biere de garage' oftewel 'bier van de garage', omdat dit precies is wat het is: ambachtelijk bier, gebrouwen in een garage.

Advertentie

"Het is werk in uitvoering," legt Jos Ruffel uit. "Alle bieren die we produceren gaan over het verleggen van grenzen en het vervagen van marges om te kijken wat werkt." Voor hen betekent het dat de methode van net zo groot belang is als de resulterende smaak, die door vreemde combinaties hun assortiment gevarieerd houdt. Om te demonstreren hoe vreemd hun processen kunnen zijn, lichten we drie voorbeelden toe en praten we over het proces dat voorafgaat aan het eindproduct.

Red Rocks Reserve is door de heropleving van de flash-point-kooktechniek uitgegroeid tot een ware cultklassieker onder bierliefhebbers. De techniek – bekend als "Stein Bier" – vereist vulkanisch gesteente boven de temperatuur van 482 graden Celsius. Zodra het die temperatuur heeft bereikt, begint het roodbruine bier door de stenen te sijpelen wat ervoor zorgt dat het brouwsel "begint te trippen" en de suikers karamelliseren. "Wellington heeft een overvloed aan bloedrood gekleurde stenen, die honderden jaren geleden werden uitgespuwd in een vulkaanuitbarsting," vertelt Jos. "Het leek ons daarom toepasselijk om dat gewelddadig proces te recreëren. De eerste keer dat we het hadden gebrouwen, hadden we geen idee of de rotsen het proces aankonden of dat ze zouden exploderen. Gelukkig konden ze het aan."

Meer recentelijk heeft Garage Project deze techniek toegankelijker gemaakt door een op maat gemaakte hete staaf te creëren die het bier in glazen op bierfestivals kan karamelliseren. "De Red Rocks Reserve doet precies dat, maar dan op een grotere schaal." Het resultaat van dit alles is een vol, moutig, en tropisch biertje.

Advertentie

Umami is het Japans woord voor 'een aangenaam hartige smaak' en is naast zoet, zuur, bitter en zout de vijfde basissmaak. Garage Project nam uiteraard de uitdaging aan om de 'umamismaak' in hun bier te recreëren. Om dit mogelijk te maken, produceerden Jos en Pete allereerst een puree die de smaak van dashi nabootst – een soort bouillon dat in veel Japanse gerechten voorkomt. De puree kwam uiteindelijk neer op een mix van twintig kilo lokaal geproduceerde kombu (gedroogd zeewier), dertig kilo katsuobushi (bonito vlokken), en tenslotte het "fijnste zeewater van Wellington".

Het proces bleek een grotere uitdaging te zijn dan ze aanvankelijk dachten. Doordat het zeewater "uitzonderlijk zuiver" moest zijn, moesten ze het bij een beschermd zeereservaat vandaan halen, dat een kilometer uit de kust lag. Echter, omdat boten op dat reservaat verboden zijn, waren Jos en Pete verplicht om een onderzeeër gebruiken. Aan boord van de onderzeeër was de professionele duiker Rob Edwards, die een monster van het water met zich meebracht, om vervolgens terug te keren naar de brouwerij zonder enige wetten te hebben overtreden. Zoals Jos ons vertelde, waren de onderzeeër en Rob van cruciaal belang voor de smaak van het eindproduct. Volgens Ratebeer.com smaakt het bier als "de geur van rookworst met een zoute en nootachtige nasmaak". "Erg lekker."

Photo courtesy of Tim Jesudason

De bovengenoemde onderzeeër. Foto met dank aan Tim Jesudason

Het nieuwste bierproject van de mannen is the Hop #IPA, en maakt gebruik van pure lupuline – een geelachtige, bittere poeder dat gevonden kan worden aan de onderkant van vrouwelijke hopbloemen. En ja, ik heb het over hop-hasj. "Omdat hop zo'n nauw verband heeft met cannabis, vroegen we ons af wat er zou gebeuren als we hop-hasj zouden maken en dat zouden brouwen," legt Jos uit. Het maken van de hasj was een ingewikkeld proces, waarbij de brouwers een extreem fijn microgaasje moesten importeren om de lupuline te zeven.

"Hop is een ongelooflijk fascinerend materiaal," vertelt Jos. "Na wat onderzoek kwamen we erachter dat hopchemici vloeibare stikstof gebruiken om de lupineklieren te bestuderen. We dachten dat als het voor wetenschappers zou werken, het vast ook ons bier kon helpen verbeteren." Het resultaat: een zeer uniek biertje met een delicaat aroma en extreem zachte bitterheid.