Hoe ik door mijn werk als barman verslaafd werd aan het veroveren van vrouwen

Welkom bij Restaurantontboezemingen, de rubriek waarin we praten met mensen uit de horeca, zowel in de bediening als uit de keuken. Dit keer spreken we een 33-jarige bartender in een Amsterdamse cocktailbar die een drukke avond vergelijkt met een all-you-can-eat-buffet, maar dan met vrouwen.

Achter de bar zijn er maar twee dingen waarover gepraat wordt: alcohol en seks. Naast experimenteren met nieuwe spirits, bitters en garnituur, is het de normaalste zaak van de wereld dat je dingen voorbij hoort komen als: wilde die chick van gisteren nou anaal? De meeste barmannen kun je over één kam scheren: we willen je nummer niet omdat we je leuk vinden, we willen gewoon seks. Ik zal je uitleggen hoe dat komt.

Toen ik voor het eerst in de horeca ging werken was ik achttien en maagd. Ik kwam er vrij snel achter dat een cocktailbar de perfecte omgeving is om vrouwen op te pikken. Op een drukke avond is het als een all-you-can-eat-buffet: er komen voortdurend andere vrouwen op de barkrukken zitten, op minder dan een meter van je vandaan. Hun ogen zijn op jou gericht: op de flair waarmee je gooit, shaket, decoreert en serveert.

Een chef mag dan wel een mooi gerecht maken, hij doet dat vaak op een minder goed zichtbare plek. Wij staan op een podium voor een publiek dat zich aan het klaarstomen is voor de nacht en op zoek is naar plezier. Een barman moet niet alleen de perfecte cocktail maken, maar moet er ook voor zorgen dat de gasten een leuke avond hebben. Praatjes maken en vermaken is dus een deel van ons takenpakket.

Als beginnend cocktailshaker merkte ik dat vrouwelijke gasten het geweldig vonden als ik met ze flirtte, en dat ik daar verdomd goed in was. Ik ben zeker niet de knapste jongen, maar ik scoorde steeds meer nummers en ging met allerlei soorten vrouwen naar huis. De ene keer was het een MILF van vijftig, de andere keer een Calvin Klein-model. Ik werd een soort meester in het verleidingsvak en tegen de tijd dat ik 23 was, was ik met 100 vrouwen naar bed geweest.

Op die leeftijd was ik echt een rotzak. Ik had seks zoals een voetbalspeler voetbalt: het spel is leuk, maar het belangrijkste is scoren. Of het doelpunt mooi is maakt niet zoveel uit, zolang de bal maar in het net vliegt. Ik zag vrouwen als een streepje op mijn veroveringslijst in plaats van als personen. Het maakte me op den duur niet zoveel uit met wie ik naar huis ging. Vrouwen oppikken tijdens werk werd mijn grootste hobby en mijn collega's deden gretig mee.

Het werd zo erg dat we er een competitie van maakten met een puntensysteem: 1 voor nummers scoren, 2 voor tongen, 3 voor fysieke actie, 4 voor neuken, 5 voor anaal. Ik ging meestal met de meisjes mee naar huis – dan kon ik weg wanneer ik wilde – of ik deed het gewoon tijdens werkuren in het kantoor, op de bank boven, in de gang van de nooduitgang of in de toiletten. Ik ging ook steeds op zoek naar grotere uitdagingen. De mooiste meid was niet langer genoeg, ik moest de mooiste hebben die getrouwd was, of op z'n minst een lange relatie had.

Intussen ben ik 33 en, hoewel ik ze niet meer verslind als een zak M&M's na een joint, versier ik nog steeds een hoop vrouwen tijdens werk. Wat begon als sport, is nu een verslaving. Het is soms zo erg dat ik een vrouwelijke gast niet eens meer kan benaderen zonder met haar te flirten, al vind ik haar niet eens leuk. Het gaat automatisch. Ik betrap mezelf er ook op dat ik flirt met vrouwen die aan het daten zijn. Dan breng ik de drankjes vanaf de kant van de man zodat hij niet ziet hoe ik het meisje aankijk. Op het moment zelf is het geweldig, maar achteraf voel ik me echt een rotzak. Ik heb zo al veel relaties kapot gemaakt, zowel mijn eigen als die van anderen. Ik kan het niet helpen, flirten is geen knop die ik zomaar aan- en uitschakel. Het is een even groot deel van mezelf geworden als mijn humor, mijn voorliefde voor sneakers en mijn pik.

Ik merk dat mijn jongere collega's en veel barmannen die ik ken van andere plekken dezelfde kant op gaan. Ik zag onlangs nog in onze Whatsapp-groep een paar jongens cijfers en de nationaliteiten van hun nachtelijke escapades opsommen. Hoe goed hun hart ook is, ze zijn allemaal druk bezig met vrouwen het bed in praten. Dat komt door het werk als barman, dat weet ik zeker.

De voornaamste reden hiervoor is dat achter de bar nog steeds een mannencultuur heerst. De meeste cocktailshakers zijn twintigers die nog aan het leren zijn om het bloed dat voortdurend naar hun pik stroomt onder controle te houden. Al dat testosteron op een kleine oppervlakte zorgt voor hevig machogedrag. Ze maken weddenschappen over wie het snelst een nummer kan regelen, geven elkaar tips over hoe ze meisjes in bed kunnen lullen of delen boeken zoals The Game met elkaar. Wie de meeste vrouwen regelt, is de man. Het is fucked up, maar het werkt als een soort conditionering.

Wie geneukt heeft, krijgt positieve reacties: een high five, een aanmoediging of "gefeliciteerd pik". Wie al een tijdje droog staat, krijgt alleen maar shit over zich heen. Ik had eens twee maanden geen seks, en kreeg de hele tijd grappen over blauwe ballen naar mijn hoofd geslingerd. Als ik niet inging op het geflirt van een meisje, werd ik door mijn collega's aangekeken alsof ik net hun fiets in de gracht had gegooid. De sfeer in de bar is zo dat je je een freak voelt als je niét elk weekend met een ander naar bed gaat.

Een tweede factor in het verleidingsspel is de positie van de cocktailshaker. Hoe beter hij wordt in zijn werk, hoe meer zelfvertrouwen hij krijgt. Zijn station wordt langzaam zijn comfort zone: hij kan blindelings naar alle flessen grijpen, glazen achter zijn rug om gooien, uitleg geven bij elke shake-techniek en mooie verhalen ophangen over de drankjes. Dit is zijn koninkrijk en wie wil nu niet flirten met de koning? Naast dat drempelverlagende zelfvertrouwen is de cocktailshaker ook de baas van de alcohol. Het is heel gemakkelijk om gratis drankjes in het spel te gooien, of een speciale off-the-menu cocktail te maken voor die lekkere chick. Het is een simpele optelsom: meisje voelt zich gevleid en is onder de indruk van je skills, meisje wil dat je met haar naar huis gaat. Zo makkelijk gaat het meestal.

De laatste en meest pijnlijke reden waarom we zo gefocust zijn op vrouwen versieren is ons gelimiteerde sociale leven. Op momenten dat iedereen uitgaat en zijn of haar toekomstige man of vrouw leert kennen aan bijvoorbeeld de bar waar ze een cocktail drinken, zijn wij aan het werk. Ik durf eerlijk toe te geven dat het vaak steekt als ik koppels aan een tafeltje zie zitten. Ik wil dat ook, maar mijn werk laat dat niet toe.

Het ritme van iemand die in de horeca werkt is compleet verstoord: we komen thuis wanneer normale mensen opstaan, we slapen de helft van de dag en gaan daarna weer een lange shift werken. Er is nauwelijks tijd om iemand op een normale manier te leren kennen. De dag waarop ik besefte dat mijn pik-in-vagina-verslaving waarschijnlijk een manier is om dat gat op te vullen, kwam ik mezelf best wel even tegen. Wat voor een schoft ben ik?

Zoals verteld aan Stefanie Staelens