Horen reclames voor kattenvoer ons hongerig en geil te maken?

Al sinds er televisie bestaat, en zelfs nog daarvoor, wordt eten en drinken door de reclamewereld sexy gemaakt: vrouwen kreunen als ze hun mond in een broodje roomkaas zetten, bijten op hun lip bij aanblik van een stuk chocola, en likken sensueel aan een Magnum. Mannen doen hier niet voor onder: als ik rond half twaalf hier op kantoor een blikje Cola Light opentrek en de liftdeur glijdt toevallig net open, denk ik nog steeds aan leveranciers, bouwvakkers, ramenwassers en tuinmannen die hun t-shirt wulps uittrekken.

Seks verkoopt eten, auto's, spijkerbroeken, shampoo, parfum, vakanties, windmolens en veel meer dat niets met seks te maken heeft. Maar er is één product waarbij de suggestie van seks écht misplaatst is en zelfs ongemakkelijk wordt: kattenvoer.

Volg me even in een paar voorbeelden:

In deze Nederlandse Sheba-reclame uit 1993 krijg je als kijker een heleboel verwarrende signalen. Willen ze dat we onze kat, onder begeleiding van een melodramatisch liefdeslied, gaan eskimo-zoenen bij kaarslicht? Dat we het gelatine-achtige blok voer op een mensenbord, versierd met een roosje peterselie, opdienen aan tafel nadat we er eerst vol genot en mogelijk zelfs met jaloezie aan geroken hebben? Dat we meer belang moeten hechten aan samen dineren met ons huisdier dan aan dineren met huisgenoten? Dat de relatie mens-kat vriendschappelijke grenzen moet overstijgen? Zo veel vragen, zo weinig logica.

In 1994 vervangt Sheba de romantische muziek door een vrouwenstem die, onder begeleiding van een piano, zwoel uitlegt hoe mals de vis in het potje is, en kermend besluit dat Sheba echt hhhhhmmmmmmmmm is. Zelfs de Thomas O'Malleys van deze wereld zouden zich hier ongemakkelijk bij voelen:

Wie denkt dat al deze poezenvoerromantiek iets typisch is uit de jaren negentig, heeft het mis. In 2012 zet Eva Longoria de semi-erotische traditie gewoon voort door strippend in haar woonkamer te dansen en op blote handen en knieën voor haar huistijger neer te strijken. Vervolgens neemt ze een charmante positie in om melk te drinken en met verleidelijke ogen toe te kijken hoe haar kat aan het flubberige kwakje kattenvoer likt. Wil Eva haar kat verleiden? Wil Sheba dat wij onze kat verleiden rond etenstijd? Is het oké dat we vanaf nu geil gaan worden als we in de supermarkt een keuze proberen te maken tussen Sheba's Sauce Lover en Finesse Mousse?

Dan Whiskas. De Whiskas-baas heeft het minder op romantiek, en meer op intiem rollebollen met elkaar. In deze reclame uit 2013 zien we een man met zijn kat stoeien en knuffelen op de veranda. Hij wordt betrapt door een vriend, net wanneer hij zijn kat meevraagt op een picnicdate. Whiskas vindt spelen met katten duidelijk belangrijk, maar lijkt het ook beter te vinden hier niet voor uit te komen. Spelen met katten is gewoon normaal, toch? Dat ik mijn kat een kwartier masseer als ik thuis kom van werk heeft niets te betekenen, of wel?

Reclames voor kattenvoer kunnen de menselijke kijker opgewonden en verward achterlaten. Maar wat minstens even vreemd is, is dat ik na het zien van sommige reclames ineens enorm veel honger heb.

Normaal gesproken hou ik mijn neusvleugels krampachtig dicht als ik een blik kattenvoer opentrek. Het spul ziet eruit alsof het voor verpakking al twee keer uitgekotst is, en het ruikt naar de oksels van een bouwvakker die zoveel vlees eet dat hij vlees zweet. Dat is precies de reden dat mijn kat maar één keer per jaar zo'n bakje voorgeschoteld krijgt, tijdens kerst, onder de kerstboom, zonder peterselie.

Na deze Purina-reclame uit 2014, die helemaal inspeelt op de trend van gezond eten, krijg ik zin in pizza, en daarna in salade met zalm. Door dit einde wil ik scampi's en hierdoor heb ik zin om bij mijn grootouders een gigantische Sunday-roast te gaan eten.

Alle kattenvoerreclames die ik heb bekeken balanceren ergens tussen gestoord en geniaal. Geniaal omdat het de bedoeling is dat ze iets in ons aanwakkeren, of het nu honger is of dat we er opgewonden van raken. Eten en voortplanting zijn primaire behoeftes in een mensenleven, en ook in een kattenleven. Het is belangrijk, maar kom op, een kat geeft heus geen ene miauw om een paringsdans van haar baasje, of een mooi versierd bordje. Hij wil gewoon eten.

Gestoord omdat de reclame een semi-erotische verpakking heeft gekregen, en het hebben van een kat niks met geiligheid te maken heeft (als het goed is ten minste).

Ik vond nog wel twee uitzonderingen op de 'seks sells'-regel: een vrij lugubere Oost-Europese Whiskas-reclame uit een onbekend jaartal. Die suggereert dat boze katten mensen zullen opeten als ze hun favoriete voer niet op tijd krijgen:

Ook leuk is deze Amerikaanse Friskies-reclame uit 2010. De kat neemt een paar happen en stapt in een Alice In Wonderland-wereld met dansende pauwen, trommelende vogels en psychedelische paars- en groentinten:

Heeft Friskies brokjes-in-gelei hetzelfde effect als een LSD-trip? Als dat het geval is, likken een hoop mensen vast met plezier zo'n bakje leeg.