Bij ons in de keuken zijn drugs taboe – behalve op Koningsnacht

In Restaurantontboezemingen lees je over dingen die zich achter de deuren van restaurantkeukens afspelen. Smakelijke verhalen die je als bezoeker van je favoriete eet- en drinkplekken normaal gesproken niet krijgt voorgeschoteld, worden op deze plek anoniem door koks en horecapersoneel gedeeld.

Drugs zijn taboe in de keuken, op twee avonden per jaar na: de avond voor Koningsdag en oudejaarsavond. Op deze avonden gaan we helemaal los. We beginnen al tijdens het personeelseten met champagne, daarna nemen we een paar shots whisky, en rond een uur of zeven gaat onze eerste pepbom erin. De keuken, de bediening, iedereen mag volle bak. Er is maar één voorwaarde: je moet wel normaal blijven doen, want het restaurant is gewoon open.

Het is een mooie traditie en een heel grappig servies. Als de speed begint te werken, krijg je een enorm blij gevoel: het werk is leuk! Het is een beetje rare gewaarwording, maar alles gaat supersnel. Mensen krijgen hun eten razendsnel. Heb je je voorgerecht nog? Maakt me niets uit, hier is je hoofdgerecht! Haha.

Vorig jaar ging er tijdens Koningsnacht anderhalve liter whisky en een halve fles vieux doorheen in onze keuken. In de hele stad hangt een feestvibe, dus waarom niet bij ons in de keuken? Wij maken ons eigen feestje. Je moet wel oppassen dat je niet te weinig drugs neemt. Als de whisky het overneemt van de drugs ben je de lul. Dat gebeurde vorig jaar met een vriend tijdens oudejaarsavond. Ik had na twee uur nog even achter de pas een shotje erbij gedaan, maar hij dus niet. Om negen uur lag hij al kotsend in de keuken op de grond. Hij ging eerst nog even langs de tafels van vaste gasten omdat-ie dacht dat hij nog wel kon praten, maar hij stond alleen maar te wauwelen. Op het twaalf uur-moment lag hij gestrekt op de grond in de bijkeuken.

Van drugs en drank ga je zeker niet beter koken, en je smaak wordt er heel slecht van. Je moet dus wel zorgen dat je mise-en-place en alle sauzen helemaal klaar zijn. Als je logistiek kookt, kan er niet zo veel fout gaan. Ik heb ooit in een waardeloos restaurant gewerkt waar het ook op doordeweekse avonden veel gebeurde, maar als je echt op niveau wil koken dan kan het niet. Ik word er waus van, en totaal niet alert. Ook niet van coke trouwens. Daar moet je bovendien te veel bij drinken, anders is het vreselijk. En als je dat gaat gebruiken, heb je op het eind van de avond niets verdiend.

Speed is de beste keukendrug. Ik heb alles wel geprobeerd en hou ook wel van trippende drugs, maar dat gaat echt niet in de keuken. Voor dit jaar heb ik dexamfetamine geregeld, een soort speed. Daar heb je totaal geen kater van. Van speed word je namelijk wel ontzettend vercrackt wakker. Ooit heb ik gedacht dat ik die kater met nog een restje kon verhelpen, maar als je dat gaat doen ben je echt fout bezig. Drugskaters wil ik niet meer. Als je uitgeput bent door de pep, is al je lust om te werken weg en soms duurt dat een paar dagen. Dat is echt vreselijk.

Toen ik jonger was en nog geen chef-kok, heb ik het meer gedaan. Ik werkte ooit zelfs samen met een meisje dat pepdealer was. Ze had een koffer onder haar bed vol met spul. Op de laatste avond dat we samen in de keuken werkten, hadden we allebei wat genomen. Vlak nadat we het hadden genomen werd ik naar huis gestuurd en stond zij daar alleen met haar scheve mond. In hetzelfde restaurant ben ik ooit speed kwijt geraakt en op het matje geroepen. Ik moest publiekelijk mijn excuses aanbieden. Nee, drugs in de keuken buiten Koningsnacht en oudejaarsavond doe ik echt nooit, nooit, nooit meer. Het zweten, de hartkloppingen en het gevoel dat ik doodga heb ik er ook niet meer voor over.

Maar twee keer per jaar is het feest. Ik heb er zin in.

Zoals verteld aan Felicia Alberding

Like MUNCHIES Nederland voor een dagelijks banket aan prachtverhalen.