FYI.

This story is over 5 years old.

Eten

Pizzakoerier is een van de gevaarlijkste banen in Amerika

In New Orleans werd in maart een pizzabezorger van Domino’s doodgeschoten – dat was nummer twee in zes maanden. Kunnen Amerikanen er nog wel vanuit gaan dat de bezorgers de pizza’s tot aan de voordeur kunnen komen brengen?
Photo via Flickr user James

Begin deze maand stak een onbekende dader pizzakoerier Josh Lewis met een mes in zijn rug en ging hij er vandoor met zijn Jeep. Terwijl het bloed uit Josh' lijf sijpelde, kreeg hij het toch voor elkaar om de pizza's nog te bezorgen bij de klant, waarna hij werd overgebracht naar de intensive care. Inmiddels gaat het weer een stuk beter met hem.

In Amerika werd er heftig gereageerd op het incident. Lewis wordt aanbeden als nationale pizzaheld, en tegelijkertijd vraagt men zich af: wat gebeurt hier in godsnaam? Sinds wanneer leven we in een wereld waarin het beroep van pizzakoerier vergelijkbaar is met dat van oorlogscorrespondent?

Advertentie

Deze overval is namelijk niet het eerste pizzakoerierincident in de VS. Hieronder vind je een lijstje met een paar pizzaslachtoffers van dit jaar:

  • In een buitenwijk van San Francisco werd een pizzabezorgster van Domino's overvallen, beroofd en seksueel misbruikt.
  • In de staat Maryland werd een koerier bedreigd en beroofd door vier jongens met kapmessen.
  • In New Orleans werd in maart een pizzakoerier van Domino's doodgeschoten – dat was nummer twee in zes maanden.
  • Een bezorger uit Alabama werd fysiek bijna doodgemept – allemaal voor het indrukwekkende bedrag van twintig dollar.
  • Ook een koerier uit Houston werd tot bloedens toe in elkaar geslagen, maar dat was voor hem niks nieuws: in 2013 werd hij ook al beroofd van zijn telefoon en daarbij in zijn elleboog geschoten.

Hier is iets niet helemaal pluis. Een baan als pizzakoerier is op zich al een ondankbare klus en een eenzaam bestaan. De fooien zijn wel oké, maar veel meer dan honderd dollar verdien je niet op een lange avond werken. Ook moet je in de VS zelf je vervoer regelen, en echte doorgroeimogelijkheden zijn er niet.

In 2014 werden er minstens twintig pizzakoeriers neergeschoten in Amerika.

Blijkbaar vormen al deze eigenschappen bij elkaar een ultiem doelwit voor overvallers; pizzakoerier blijkt uit herhaaldelijk onderzoek van het Amerikaanse Bureau van de Arbeidsmarkt een van de meest gevaarlijkste banen van het land. Kunnen Amerikanen er nog wel vanuit gaan dat de bezorgers de pizza's tot aan de voordeur kunnen komen brengen?

Advertentie

De aanvallen op pizzamannen en -vrouwen is een relatief nieuw fenomeen. Pas in het afgelopen decennium worden aangiftes gedaan, en de laatste paar jaar stijgen de cijfers enorm. In 2014 werden er minstens twintig pizzakoeriers neergeschoten in Amerika. Volgens hoofdagent Ronald Strehle van een politiebureau in Ohio gaat het allemaal bergafwaarts sinds 2010.

"In één zomer zagen we deze misdaden toenemen met vierhonderd procent," vertelt Strehle. Pizzabezorgers zijn een makkelijk doelwit: ze zijn alleen, vaak ongewapend, hebben cash op zak, en als je geluk hebt rijden ze ook nog in hun eigen auto. Strehle vermoedt dat dit gegeven zich in rap tempo heeft verspreid onder potentiële criminelen.

Strehle ziet dezelfde kenmerken terugkomen in een groot aantal van deze misdaden. Het gaat vaak om bezorgingen bij verlaten huizen of bouwplaatsen, en ook wordt de koerier vaak van zijn telefoon beroofd zodat zeker is dat er geen aangifte gedaan kan worden voor de koerier terug is bij zijn werk.

Ex-bezorger Ross Ticknor uit Wisconsin zegt dat studenten het grootste gevaar vormen voor de koeriers. "Die studenten creëerden altijd heisa en probeerden met ons te vechten," zegt hij. Eén collega kwam terug van zijn bestelling met een blauw oog en was zonder rede in elkaar geslagen. "Pizzabezorgers zijn fucking dapper," zegt Ticknor. Drie van zijn collega's hadden altijd een wapen bij zich, en zelf droeg hij altijd een mes op zak.

Advertentie

"Met een pizza in de ene en een pistool in de andere hand."

Ondanks dat agent Strehle bezorgers niet aanmoedigt om gewapend op pad te gaan, begrijpt hij wel waarom ze dit doen. "Het is misschien wel het beleid van de zaak waar je voor werkt om ongewapend te zijn," zegt Strehle, "maar met salarissen van tien tot vijftien dollar per uur nemen veel werknemers eerder het risico om ontslagen te worden in plaats van hun leven op het spel te zetten."

Pizzeria-eigenaren bestrijden het probleem ook wel eens van de andere kant door middel van bewapende begeleiding – een pizzaketen in Detroit vereiste bewapende begeleiding voor elke pizza die werd bezorgd. Ook dit bleek zinloos: alsnog werd een bezorger in zijn borst geschoten. De keten bezorgt nu geen pizza's meer in het donker.

Wat kan er nog meer gedaan worden (behalve het beroep van pizzakoerier afschaffen of de bezorgers een pistool mee te geven) om deze incidenten te voorkomen? De politie in St. Louis besloot na twee moorden in zes maanden undercoveragenten als koerier in te zetten. Ook in Dayton werden op deze manier overvallers op heterdaad betrapt. "Met een pizza in de ene en een pistool in de andere hand," vertelt Strehle.

De meest logische tactiek om nog meer overvallen te voorkomen komt neer op boerenverstand. Als een huis er verdacht uitziet is het beter om die pizza te laten zitten. Volgens Strehle is het bij driekwart van de berovingen vooraf al duidelijk wanneer er sprake is van gevaar. Strehle duidt dit aan met het voorbeeld van een pizzeriamanager uit Dayton die werd bestolen doordat hij zijn instinct "volledig had genegeerd". De bellers hadden gevraagd om een pizza waarvan de topping niet uitmaakte en de frisdrank ook niet. Toen de bezorger aankwam bij het verlaten huis was er een briefje op de deur geplakt met 'Deur stuk, kom naar binnen via de achterdeur'. Je kan al raden wat er daarna gebeurde.

De politie van Dayton geeft nu veiligheidstrainingen die koeriers en restauranteigenaren moeten motiveren om hun gezond verstand te gebruiken in dubieuze situaties. Dit werkt: Strehle meldt dat er in het afgelopen jaar maar twee overvallen zijn geweest en dat zijn afdeling zich nu kan focussen op andere problemen: "We trainen nu vastgoedeigenaren. Die hebben misschien minder cash op zak, maar heb je gezien in wat voor auto's ze rondrijden?"

Dayton gaat door met de trainingen aangezien veel koeriers niet langer dan twee jaar pizza's bezorgen. Is dat toevallig? Ex-bezorger Ticknor werkt nu op een wijngaard, maar hij vertelt dat hij eigenlijk best tevreden was met zijn baantje: hij kon al rokend en met een muziekje op in zijn auto rondrijden, en zo nu en dan stopte hij bij het pompstation voor een donut. Als hij beter betaald had gekregen en het minder gevaarlijk was geweest was hij misschien wel langer doorgegaan. Ticknor denkt dat een paar van zijn oude collega's die nog steeds bezorgen niet onder de indruk zijn van het gevaarlijke aspect van de baan. "Voor jongens die zoeken naar een beetje spanning is pizza's bezorgen een lekkere manier om geld te verdienen," zegt hij. "Ze hebben liever te maken met een dronkenlap dan met een strenge baas. Ook ik heb dat wel een beetje."