Voor een eindeloze zomer vol met eten is Mexico het antwoord

Tijdens de veertiende sneeuwstorm van afgelopen winter veranderde New York in een hel. Alle aderen in mijn gezicht schenen door mijn huid en ik werd bijna gek door het tekort aan zonlicht. Er was slechts één oplossing: heel impulsief een ticket naar Mexico Stad boeken. Het voelde goed en ik haalde zelfs mijn Spaanssprekende vriend over om hetzelfde te doen. Ik begon over vitamine D te dromen en praatte onophoudelijk over alle taco's die ik zou eten vanaf het moment dat we zouden landen: carnitas, conchinita pibil, barbacoa – alles wat Mexico mij zou laten verslinden.

Ik heb tijdens mijn verblijf welgeteld één taco gegeten.

Er waren zoveel andere geweldige dingen om te eten rondom Mexico Stad, Oaxaca en Chiapas, een universum waarvan ik niet wist dat het bestond en ik dacht: waarom verhuizen we niet allemaal naar Mexico? Alhoewel Mexico een echt, fysiek land is, staat het in mijn geheugen gegrift als een culinaire utopie; een eindeloze zomer waar heerlijk en levensveranderend eten voor het oprapen ligt. De enige manier om te bewijzen dat dit niet slechts een verzinsel is van mijn vermoeide, winterse brein, is met visueel bewijs, welke zal helpen als je er zelf ooit beland.

Taco met gegrilde cactus, friet en hete saus bij de zondagmarkt vlakbij het park Alameda Central (Mexico Stad).

Een 'tlyacoyo', gemaakt van maïsdeeg, gevuld met een dunne laag bonen of kaas met eroverheen een laag salsa, kaas en sla. Bij de zondagmarkt vlakbij Alameda Central (Mexico Stad).

Empanadas met aardappel, van een marktkraam vlakbij Alameda Central (Mexico Stad).

De 'chili relleno' die mijn leven heeft veranderd, of in ieder geval een voorbeeld van een goed gemaakte chile relleno: net lang genoeg gekookt om een knapperige buitenkant te krijgen, maar niet te lang, zodat de kaas aan de binnenkant smelt en niet stolt. Bij de Mercado Sonora (Mexico Stad).

Een 'hamburguesa' van een krokant gebakken, plat vleespasteitje, met aangebraden ham, kaas, sla, tomaat en mayonaise op een gigantische, zachte sesamzaadbol. Bij een cluster van kraampjes op de hoek van Pedro Moreno en Av. Insurgentes (San Cristobal de Las Casas, Chiapas).

De nachtelijke hamburguesakraampjes op het kerkplein in San Cristobal de las Casas, Chiapas.

Vertel Augustín op het strand in Puerto Angelito hoeveel oesters je wil en hij haalt ze direct uit de zee, opent ze op de rotsen en serveert ze met limoen en hete saus (bij Playa Manzanillo in Puerto Escondido, Oaxaca).

Graag gedaan/Geen dank.

een kijkje nemen.

Dit artikel verscheen op 31 juli 2014 al op de Amerikaanse MUNCHIES.