FYI.

This story is over 5 years old.

Eten

Werken bij een strandtent aan de Nederlandse kust is compleet gestoord

Na zomers lang ploeteren op verschillende plekken aan de Nederlands kust, leek het me tijd om een boekje open te doen over het werken in een strandtent. Een slopend werkritme, afgewisseld met drank, drugs en seks.
Foto door Tchane Okuyan.

In Restaurantontboezemingen lees je over dingen die zich achter de deuren van restaurantkeukens afspelen. Smakelijke verhalen die je als bezoeker van je favoriete eet- en drinkplekken normaal gesproken niet krijgt voorgeschoteld, worden op deze plek anoniem door koks en horecapersoneel gedeeld. Nu het einde van de zomer is aangekomen kijken we met een medewerker van een strandtent terug op een seizoen van werken aan de Nederlandse kust.

Advertentie

Voor een strandganger bestaat een normale dag uit zon, zee, bikini's en waterige Mexicaanse biertjes. Omdat de badgasten druk bezig zijn met het opvangen van de spaarzame Nederlandse zonnestralen, ontgaat ze wat er precies achter de schermen gebeurt. Na zomers lang ploeteren op verschillende plekken aan de Nederlands kust, leek het me tijd om een boekje open te doen over het werken in een strandtent. Een slopend werkritme, afgewisseld met drank, drugs en seks. Het werken in een strandtent is niet voor iedereen weggelegd. Het is de heftigste vorm van horecahedonisme die je kunt bedenken.

De tijd dat alle strandtenten 'De Oase' of 'De Zeester' heten is voorbij. Horecaondernemers proberen tegenwoordig het Nederlandse strand te voorzien van een Ibiza-achtige allure. Strandtenten worden beachclubs. Je gaat niet meer naar de kust voor een portie kibbeling en een Fristi, maar voor oesters en oneindig veel prosecco. Beachclubs creëren een omgeving vol verleidingen. Ik werk momenteel in zo'n club, met een groep collega's die je gerust geschift kunt noemen.

Wie is er zo gek om de hele zomer lang het snot voor de ogen te werken voor een lul op het terras die zijn rosé te lauw vindt? Om vijftien uur per dag te rennen in de tropische hitte voor een uurloon dat niet eens uit twee cijfers bestaat? Meer dan je zou verwachten. Zoveel stress als hier, heb ik verder nergens meegemaakt. Op een goede dag communiceer ik alleen met Gordon Ramsey-achtige krachttermen en op slechte dagen reageer ik helemaal nergens op. Toch blijft de aantrekkingskracht van het strand groot. De aanwas van nieuw personeel lijkt elk jaar groter te worden.

Advertentie

LEES OOK: Hoe ik door mijn werk als barman verslaafd werd aan het veroveren van vrouwen

Natuurlijk heeft het werken in een strandtent ook voordelen. De werkomgeving is heel wat beter dan die van de gemiddelde kantoorpik, en de surfsessies voor en na het werk zou ik voor geen dikbetaalde managementfunctie willen missen. Maar de belangrijkste reden om bij een strandtent te werken is de ontlading. Als je met zijn allen de chaos van een werkdag hebt overleefd, voelt dat als iets dat gevierd moet worden. En nee, dat lijkt niet op de vijftigste verjaardag van tante Annemiek.

Na een werkdag gaan we met z'n allen rond een vuurkorf zitten en wordt er gezopen. We beginnen met dure wijn en speciaalbieren die verkeerd zijn opengemaakt en niet meer verkocht kunnen worden. Ik verdenk de barman ervan dat hij expres fouten maakt, zodat wij 's avonds wat lekkers te drinken hebben. De drinksessies eindigen vaak in de ochtend, als de schoonmakers langskomen. 'Zotte zondag' is qua alcoholconsumptie het hoogtepunt van de week. De stress van het weekend is in één keer weg, waardoor iedereen compleet losgaat in de naastgelegen clubs. De zondag is een begrip onder strandwerkers – een verplichting waar je niet onderuit komt.

Als je fulltime bij een strandtent werkt, is het handig als je dichtbij het strand woont. Als het plots mooi weer is, kan je gebeld worden om te komen werken. Of het begint te regenen, en je mag gelijk weer weg. Veel strandwerkers kiezen er dan ook voor om gezamenlijk een huis te huren in de buurt. Als je denkt dat het hier lekker rustig is, heb je het mis. Het feest gaat hier gewoon door.

Advertentie

Ik woon nu anderhalf jaar in een groep antikraakpanden, op een steenworp afstand van het strand. De huizen worden allemaal bewoond door mensen met hetzelfde werkritme. Het is een paradijs voor afters. Als de kroegen en clubs dicht zijn, wordt het feest voortgezet in de woonkamer, en wordt de drank ingeruild voor drugs.

Terwijl ik mezelf in de zomer met moeite staande kan houden, lijkt mijn huisgenoot gemaakt voor het destructieve leven op het strand. Met 28 jaar is hij een veteraan, en hij kan niet meer zonder de roes van het werken op het strand. Hij is de Charlie Sheen van de Noordzee, een impulsieve, vriendelijke reus en een legendarische feestmachine. Voor normale mensen is het een hel om met hem samen te wonen. Tijdens een nachtje aan de drugs, was hij ervan overtuigd dat er een kelder onder ons huis lag. Terwijl de zon al opkwam, stond hij met een decoupeerzaag de vloer te voorzien van wat doorkijkjes naar de fundering. Tijdens dit soort activiteiten wordt hij graag begeleid door snoeiharde Duitse techno.

Het knappe van mijn huisgenoot is zijn herstelvermogen. Terwijl de alcohol nog door zijn bloed stroomt, staat hij alweer breed glimlachend latte macchiato's te maken voor zonnebadende huisvrouwen. Met zijn honderd kilo dartelt hij vrolijk door het mulle zand, alsof de nacht ervoor niks gebeurd is. Het beheersen van zo'n wonderbaarlijke wederopstanding is cruciaal voor het werken bij een strandtent. Je overleeft de zomer alleen als je de katers negeert en ze letterlijk wegwerkt.

Met de aanwezigheid van zon, zee, drank en hormonen ontstaan relaties op de werkvloer vanzelf. Een zomer bij een strandtent is een relationele stoelendans, die zich sneller ontvouwt dan de gemiddelde soapserie. Hoewel ik ook weleens wakker ben geworden naast een collega, zijn de echte casanova's de leidinggevenden. Macht is opwindend, ook in een strandtent. Zo kreeg een van de leidinggevenden halverwege het seizoen een verzoek om minder in het rond te neuken: de eigenaar was bang dat het slecht was voor de sfeer op de werkvloer. Het helpt niet dat ze zelf verantwoordelijk zijn voor het personeelsbeleid. Zo vertrouwde een andere leidinggevende mij toe dat hij de 'scouting' van dit jaar beter dan ooit had gedaan.

LEES MEER: Bij ons in de keuken zijn drugs taboe – behalve op Koningsnacht

Of ik het volgende zomer weer wil doen? Op dit moment denk ik van niet. Ik ben wel toe aan een grote mensenbaan, ver weg van de verleidingen van het strand.

Toch had ik het voor geen goud willen missen. Mijn grenzen van het begrip 'hard werken' zijn flink opgerekt, en ik heb genoeg verhalen om later aan mijn kleinkinderen te vertellen. Maar het belangrijkste van het werken op het strand zijn je collega's. Het worden vrienden, of zelfs familie.