Deze dappere vrouwen hebben jarenlang chips gegeten die voor mannen bedoeld was

So Brave! is Broadly’s nieuwe column, geschreven door schrijvers van de feministische satirewebsite Reductress .

Vrouwen hebben dus jarenlang chips gegeten met een overduidelijk mannelijke crunch en textuur – iets waar gelukkig een einde aan lijkt te komen nu PepsiCo CEO Indra Nooyi onlangs bekendmaakte dat het bedrijf bezig is met “vrouwensnacks”, zoals Doritos die “niet te veel kraken wanneer je ze in het openbaar eet” en die in je handtas passen. Met deze nieuwe vrouwvriendelijke versie van de populaire tortillachips kunnen vrouwen gelukkig nét nog dat beetje extra minder ruimte innemen in een kantine gevuld met luidruchtige mannen. Eeuwige dank aan de chipsgodin! Desondanks is het, in deze nieuwe utopische eeuw van zachte vrouwenchips, nog steeds belangrijk om terug te kijken en de vrouwen te eren die het gevecht aan zijn gegaan en zich vast hebben gebeten in een aantal van de ergste en meest genderbedreigende snacks ooit gemaakt. Deze vrouwen komen in alle vormen en maten maar hebben één ding gemeen: ze hebben al die jaren hun trots opzij gezet, erop los geblowd en decennialang vuisten vol vettige kaaschips in hun mond geschoven, omdat het hun enige optie was. De wereld gaf hen simpelweg geen andere keus.

Deze vrouwen moesten kiezen tussen De Vrouwenwereld, waarin het huwelijk en kinderen constant als verlangen aan ze opgedrongen werd, of De Doritos-wereld, waarin slonzige vrouwen in oversized truien slechte wiet roken, tekenfilms kijken, gewone cola drinken en kaasscheten laten op hun tweedehands bank van Marktplaats. En dat, vriendin, is dapper. Deze vrouwen gingen de straat op of de kantine in om schoorvoetend doch met veel lawaai een chipje te verorberen, en bleven met klevige vingers zitten mits ze die niet potsierlijk aflikten voor ieders ogen. Dit was altijd de taak van mannen geweest, maar deze dappere en stonede vrouwen zetten door en kieperden zelfs de laatste kruimels direct uit de zak zo in hun vuile en schaamteloze mond.

Deze vrouwen vrouwen zich af: is dit de chipswereld waarin we willen dat onze dochters opgroeien? Ook al heeft PepsiCo gezegd dat ze de Lady Doritos niet in productie gaan nemen, het is wel te gek dat het bedrijf eindelijk echt naar vrouwen heeft geluisterd, en dat een stel topbestuurders heeft nagedacht over wat er echt toe doet voor de vrouwelijke consument. En ze hebben het goed gehoord: vrouwen willen geluidloze en gruisloze chips die ze en plein public kunnen eten zonder gekraak en zonder hun vieze vingers af te hoeven likken. Nu we eenmaal bij deze belangrijke discussie zijn aanbeland, verwachten we binnenkort eindelijk door het chips-plafond heen te kunnen breken.

Maar nu we ons een wereld kunnen voorstellen waarin jonge vrouwen geen enkel geluid meer mogen produceren, moeten we ook even terugdenken aan al die vrouwen die zo lang geen keus hadden en enkel mannenchips tot hun beschikking hadden – vrouwen die eeuwen lang hebben gevochten voor het recht van de zachte aardappel. Aan alle vrouwelijke voorvechters die niet anders konden dan hun nachovingers afvegen aan hun sjerp en/of spandoek: bedankt. Aan al die vrouwen die tijdens de Tweede Wereldoorlog in fabrieken werkten en daarmee lieten zien dat ze prima hetzelfde konden doen als wat mannen deden, zoals bijvoorbeeld een knapperig stukje verwerkt zetmeel doorbijten: bedankt.