Zo is het voor een barvrouw om seksueel geïntimideerd te worden

In Restaurant Ontboezemingen lees je over dingen die achter de deuren van restaurantkeukens en bars afspelen. Smakelijke verhalen die je als bezoeker van je favoriete eet- en drinkplekken normaal gesproken niet krijgt voorgeschoteld, worden op deze plek door koks en horecapersoneel gedeeld.

Als je als vrouw achter de bar staat bij een Ierse pub, word je automatisch met seks geassocieerd. Na mijn kantoorbaan kom ik regelrecht naar mijn bijbaan, dus draag ik in de kroeg precies hetzelfde als op kantoor. Ik heb vrouwelijke vormen dus je zou mijn outfit provocerend kunnen noemen omdat mijn trui en skinny jeans zich strak om mijn lichaam sluiten, maar het is echt dezelfde outfit als op kantoor. Ik ga mijn hooggesloten t-shirt echt niet verwisselen voor iets met een dieper decolleté.

Er zijn richtlijnen voor werkkleding, maar eerlijk gezegd heb ik me er nog nooit aan gehouden. Er is barpersoneel dat blousjes of polo's draagt, maar net als alle andere vrouwen met grote borsten is mij verteld dat ik kan aantrekken waar ik zin in heb.

In de afgelopen vier jaar zijn mijn gevoelens over mijn lichaam en seksualiteit drastisch veranderd. In de vorige Ierse pub waar ik werkte, droeg ik elke dag hetzelfde en liet ik weinig aan de verbeelding over. Het was een studentenkroeg en ik vond het er geweldig. Ik had een affaire met de eigenaar van de bar en kickte op de aandacht die ik van hem kreeg. Toen vond ik mijn outfit te gek, maar achteraf gezien was het belachelijk. Het was zo'n zwart t-shirt jurkje van American Apparel met een blote rug, waardoor mijn bh met luipaardprint door iedereen te bewonderen was. Om de fantasie helemaal af te maken droeg ik er een doorschijnende, zwarte panty en een schortje bij. Te idioot voor woorden, dat ik daarin elke elke dag op mijn werk verscheen.

Ik ben zo iemand die een glimlach moet onderdrukken wanneer ik een compliment krijg of wanneer er naar me gefloten wordt. Ik wil het gewoon niet leuk vinden. Zo gaat het ook in de bar, maar ik worstel met het feit dat mijn ideeën over feminisme aan het veranderen zijn. En dat ik anders tegen seksuele intimidatie aan begin te kijken.

Het verschil tussen seksuele intimidatie in de bar en in de buitenwereld, is dat ik me in de bar meer in mijn recht voel staan om er wat tegen te doen. Als een klant zijn handen niet thuis kan houden, dan weet ik dat ik de back-up en middelen heb om in opstand te komen. Als iemand in de buitenwereld me zou blijven betasten nadat ik hem heb gevraagd daarmee te stoppen, zou ik doodsbang zijn. De dingen die ik meemaak in de bar zouden angstaanjagend zijn als ze me op straat overkwamen.

Het draait allemaal om macht. Als een serveerster heb ik meer macht om iemand op de vingers te tikken omdat ik de overhand heb. Het is heel handig om iemand gewoon van me af te kunnen duwen, onder het mom van 'je bent dronken'. Een luxe die je in de echte wereld niet hebt.

Ongewenste intimiteiten komen in verschillende soorten en maten voor in de bar. Het kunnen oudere mannen zijn met kinderen van mijn leeftijd die dingen als "je bent zo knap, je straalt" zeggen, wat best lief is. En je hebt de vaste gasten, die wat jonger zijn en me apart nemen om me te vertellen hoe mooi ik ben. Als ik één van hen op me af zie komen, dan denk ik: top, tijd om me tien minuten lang totaal oncomfortabel te voelen.

Het vervelendste vind ik het wanneer mensen in mijn oor fluisteren of apart nemen, of vragen of ik even bij hen kom zitten. Niet eens de mannen die me een klap op m'n kont proberen te geven wanneer ik voorbij loop; dat gebeurt bijna nooit. Dat is veel minder agressief dan iemand die naar me toekomt en in mijn oor fluistert dat hij verliefd op me is. Ik ben geen flirt. Ik ben vriendelijk. Ik raak graag bevriend met de mannen en vrouwen die ik bedien en word gerespecteerd in de bar, maar ik ben gewoon niet iemand die het op een flirten zet. Dus ik zou niet zeggen dat ik dit gedrag uitlok.

We hebben één vaste klant die dag en nacht aan de bar hangt en die iedereen kent. Vanaf het moment dat ik in de pub kwam werken, wond hij er geen doekjes om dat hij me mooi vond. Hij maakt altijd seksistische opmerkingen over zowel mannen als vrouwen — ik was niet de eerste wie dit overkwam. Elke keer als ik voorbij kwam riep hij "O. Mijn. God. Kijk haar nou!" En daarna trok hij me tegen hem aan en greep hij mijn kont.

Ik probeer het maar als vleiend te zien — ik weet anders ook niet hoe ik met dit soort situaties moet omgaan. Aan de ene kant wilde ik zijn hand weg slaan, aan de andere kant wist ik niet wat ik moet doen. Na een paar weken ging ik ten rade bij mijn baas. Die zei: "Zeg gewoon dat je er een raar gevoel bij hebt, dat kan hij best hebben." Dus zei ik tegen de klant: "Ik wil niet dat je me aanraakt, want dan denken andere mensen ook dat ze dat mogen doen." Ik kon niet zomaar zeggen: "Hee, dit is seksuele intimidatie, hou je poten thuis!" Deze baan drááit erom dat je je vaste gasten niet in verlegenheid brengt. Lange tijd stopte hij met zijn handtastelijke gedrag, tot hij onlangs weer langs begon te komen tijdens mijn werkuren. Hij dacht waarschijnlijk dat nu we elkaar wat langer kenden, hij me wel weer aan kon raken.

Ik werk al sinds mijn 12e in restaurants en zelfs toen probeerden de koks me al te versieren. Het maakt niet uit hoe je eruit ziet; als je in een bar of restaurant werkt, dan word je gezien als seksobject. Ik durf te wedden dat mijn ervaringen maar het topje van de ijsberg zijn. Ik heb vaak ongewenste intimiteiten te verduren gehad, zowel binnen als buiten de bar, maar doe er bijna nooit wat tegen. Ik denk dat vrouwen bang zijn om zichzelf voor schut te zetten of om er een punt van te maken, omdat je al snel voor leugenaar uitgemaakt wordt. Elke keer dat dit gebeurt ben ik als de dood dat ik iemands leven vergal doordat ik iets verkeerd opvat, of dat ik iemand reputatie schaadt doordat ik mijn mond opentrek. Ik denk dat mannen dit haarfijn doorhebben, en dat die kennis hen macht geeft.

Er was een keer een heel dronken gozer die me van top tot teen bekeek, "wow" zei en me bij de heupen greep. Ik zei: "luister, je bent hier niet in zo'n bar." Hij bood meteen zijn excuses aan. Hij dacht dat het 'zo'n bar' was, omdat er blijkbaar plekken bestaan waar dit gedrag wél wordt getolereerd. Ik kies er alleen voor om daar niet te werken.

Ik voel me het meest machteloos wanneer ik bedank voor compliment, daarna wegloop omdat ik me oncomfortabel voel en iemand zegt: "man, vrouwen weten écht niet meer hoe ze met een compliment moeten omgaan." Dit hoor ik te pas en te onpas. Het is alsof ze vol heimwee terugdenken aan een tijd waarin ze vrouwen nog openlijk lastig konden vallen. Het aantal keer dat ik voor mezelf opgekomen ben valt in het niet bij de keren dat ik beledigd weggelopen ben. Maar wanneer ik er wel wat van zeg, dan voel ik me sterk en geweldig. Het geeft me het gevoel dat ik mezelf ben en niet een of ander seksobject.

Zoals verteld aan Talia Ralph.