FYI.

This story is over 5 years old.

Eten

We spraken de fotograaf die absurde foto’s maakt van Belgische sterrenchefs

Halfnaakt, vis in de mond of gekleed in een jute zak: de Belgische fotograaf Michaël Dehaspe legt topchefs op bizarre manieren vast. Ik vroeg hem naar het verhaal achter zijn foto’s, het verloop van de shoots en hoe hij chefs zo ver krijgt.

Een tijdje geleden zag ik een foto van Sergio Herman. Op de foto staat hij op het platteland en houdt hij op artistieke wijze een aardappel voor zijn rechteroog. Op zijn hand zit een veeg waardoor het lijkt alsof hij die aardappel net uit de grond gerukt heeft. Het gleufje tussen hand en hoofd zit precies op de juiste plek om de op de achtergrond ondergaande zon door te laten. Door de precisie van die positionering vallen er kleine zonnestralen op zijn aardappel op een manier waar huisfotografen uit Turkse all-in-resorts hemeltergend jaloers op zouden zijn.

Advertentie

Nu begrijp ik wel dat deze foto moet zeggen: Sergio Herman is vanaf nu naast topchef ook culinair frietbakker. Maar ik kan tegelijkertijd niet behelpen dat een brede glimlach opzet terwijl een stemmetje in mijn achterhoofd buldert: waarom toch deze foto, Sergio? Waarom?

https://www.instagram.com/p/BElQDZ9Ooe6/

Elke topchef heeft een publiceerbare foto nodig. Een foto die zegt: dit ben ik als werkend mens en zo wil ik dat de wereld me ziet. Zo'n foto wordt gebruikt om op te sturen naar de media als beeld bij interviews of artikels, om een LinkedIn-profiel te pimpen of simpelweg om meer matches in de wacht te slepen op Tinder. Dat die foto's vaak gekke concepten hebben is een universeel verschijnsel dat me mateloos fascineert.

bram-heylens-1

Op een van mijn vele verdwaalsessies op het internet kwam ik tot de ontdekking dat, veel meer nog dan Nederlandse of Amerikaanse chefs, Belgische topchefs zich bijzonder excentriek laten vangen op beeld. Ze gooien levende schapen over hun schouders, stoppen dode vissen in hun mond en poseren naakt met weinig meer dan een bloemkool voor hun aubergine. Wat nog heerlijker is, is dat al deze foto's gemaakt zijn door dezelfde fotograaf: Michaël Dehaspe, die dus blijkbaar dé chef-fotograaf van België is.

Wie zijn foto's ziet, snapt het direct: hij doet met chefs wat Anne Geddes ooit deed met baby's. Omdat ik mezelf geweldig kan verliezen in de context van zijn foto's, belde ik Dehaspe op om hem te vragen naar het idee achter enkele pareltjes, het verloop van de shoots, en hoe hij topchefs in godsnaam zo ver krijgt om op zo'n buitenissige manier te poseren.

Advertentie

Ha Michaël, hoe komt het dat jij zo vaak chefs fotografeert? Zes à zeven jaar geleden werd ik gevraagd door Westtoer, een toerismebureau in West-Vlaanderen, of ik foto's wilde nemen van chefs voor een van hun campagnes. Toen was dat nog gewoon in de keuken en dat vond ik waanzinnig saai. Na een paar shoots hebben we gezegd: we gaan dit helemaal anders doen. En voilà! Tot vorig jaar schoot ik ook jaarlijks alle foto's voor Jong Keukengeweld van Toerisme Vlaanderen. Soms wel zeventig chefs in een maand tijd. Dit jaar niet, omdat ze om een of andere ingewikkelde reden een andere fotograaf hebben aangesteld.

Is het moeilijk, chefs fotograferen? Het is ontzettend leuk, maar bijzonder vermoeiend. Chefs zijn geen modellen. Ze kunnen best zenuwachtig en ongemakkelijk zijn voor de camera en ze hebben weinig tijd. Het is belangrijk dat de shoot snel voorbij is. Ik reken vijf minuten om te beslissen wat we gaan doen en vijf tot tien minuten om te schieten. Ik moet dus binnenkomen en onmiddellijk zien waar en met welke attributen we de foto gaan nemen. Verder is het ook zo dat als ik een mailtje stuur naar vijftig chefs, er maar eentje antwoordt. En de ervaring heeft geleerd dat ik het best om acht uur 's ochtends bel, omdat ze dan het rustigst zijn. Naarmate de middagshift nadert, worden ze zenuwachtiger en is communicatie lastig. Chefs vinden het ook soms moeilijk om controle af te geven. Als fotograaf moet je dus heel duidelijk zijn. Ik ben eens helemaal naar Brugge gereden voor een chef die uiteindelijk geen tijd voor me had. Het gebeurt wel vaker dat chefs geen zin hebben om mee te werken. In zulke gevallen is het maar zo. Dan hebben ze een minder mooie foto en maak ik het snel af. Gelukkig werken de meeste chefs wel mee omdat ze heel goed weten hoeveel publiciteit een goeie foto oplevert.

Advertentie
julie-backelandt-portret

Elke chef is op een andere manier geportretteerd. Hoe bedenk je het concept van de foto's? Ik ben voortdurend bezig met het sprokkelen van ideeën. Als ik ergens een foto met vuur of rook zie denk ik: aha! Dat kan ook wel werken met chefs. Dat schrijf ik allemaal op. Als ik in het restaurant van de chef aankom, vraag ik of hij of zij zelf een idee heeft. Zo niet, vraag ik naar hun hobby's of met wat voor producten ze graag werken. Het is toch belangrijk om zoveel mogelijk van hun persoonlijkheid in de foto te leggen. Als ze zelf een idee hebben, ga ik daarmee aan de slag. Zo wou Julie Baeckelandt iets doen met aardappelen omdat haar bijnaam Julie Patatje is. We hebben dat op twee aardappelen geschreven en daarna heb ik haar gezegd dat ze in een zak moest kruipen. Toen moest ze wel even slikken.

steven-van-snick

Ik ken chefs als best stugge mensen. Hoe krijg je hen zo ver? Ik denk door mijn enthousiasme en omdat ik eerlijk ben. Ik benadruk dat het niet mijn bedoeling is om ze belachelijk te maken en dat meen ik ook. Omdat ze wel aanvoelen dat ik professioneel te werk ga, geloven ze in mij en mijn ideeën. Op die manier haal ik ze over. Soms gaan ze zo hard mee in mijn enthousiasme dat een chef tot mijn grote verbazing plots karkassen gaat ophangen, messen in zijn mond steekt, of met rauw vlees en bloed over zich heen met een hakmes wil poseren. Steven van Snick bijvoorbeeld: met hem stond ik ineens een mengsel te maken van bloed van vlees, bloem en water. Sommige chefs willen als ze eenmaal los zijn zo ver gaan, dat ik ze moet tegenhouden omdat de foto anders niet publiceerbaar is.

Advertentie

Welk idee van een chef ging bijvoorbeeld echt te ver? Iemand wilde dat zijn hoogzwangere vriendin naakt naast hem zou poseren. Zij wilde dat echt niet en hij bleef maar pushen. Toen dacht ik toch even: oei.

Waarom horen foto's van chefs zo excentriek te zijn? Topchefs zijn artiesten. Ze kijken veel verder dan aardappels en groente koken. Die creativiteit moet ook in de foto's zitten. Daarnaast begrijpen ze ook heel goed dat een extreme foto heel wat publiciteit oplevert. Sommige chefs twijfelen, maar dan zeg ik altijd: mensen gaan over je praten, en of het nu positief of negatief is, ze praten tenminste over jou!

tom-cloet-portret

Laten we het even hebben over een van mijn favoriete foto's. Tom Cloet die op het platteland heel casual een levend schaap over zijn schouders gooit. Hoe verliep die shoot? Verrassend soepel. Tijdens ons gesprek had hij het over schapenvlees en hij zei dat hij van een van zijn leveranciers, een boer wat verderop, een levend schaap kon gebruiken voor de shoot. Eerst dacht ik als notoir dierenvriend, mijn god, moet ik dit echt doen? Ik vroeg of hij het schaap op zijn schouder kon tillen en daar bleef het heel even liggen, net lang genoeg om een foto te schieten. Ik was ook eens bij een verlegen chef waar geen woord uitkwam. Er liep een konijn rond en ik vroeg of hij daar iets mee wilde doen. Hij nam het dier direct mee naar zijn keuken om erbij te poseren met een hakmes, als een psychopaat. Het moest allemaal heel snel, want het konijn was van zijn dochter die elk moment thuis kon komen. Dat was een erg grappig contrast met zijn foto van het jaar ervoor: daar poseerde hij heel lief, met een aardbei op een mes en een baard van slagroom.

Advertentie
didier-bourdeaux-1
portret-1
visfoto-michael-dehaspe

Dat was zijn eigen voorstel. Ik was bij hem thuis en hij zei, hé, overmorgen krijg ik een mooie vis binnen, is dat niets? Daar ben ik speciaal twee dagen later voor teruggereden naar Maasmechelen. Er dropen zwarte sappen over zijn handen omdat de vis begon te ontdooien. Dat stonk uren in de wind natuurlijk. Gregory gaat er altijd volledig voor. We hebben ook ooit eens met vuur gewerkt, toen hebben we zijn restaurant bijna in brand gestoken. Hij gooide water op olie om de vlam groot te maken. Ik zei nog: weet je het zeker? Ja hoor, zei hij. De foto's hebben we niet kunnen gebruiken want Gregory is niet eens zichtbaar, zo groot was die vlam. Hij heeft ook een tuin bij zijn sterrenrestaurant en ik heb hem eens in de vijver gekregen met een plastic vis en een belachelijk roze visnetje. Hij aarzelde, maar ik zei: kom op, laat je gewoon gaan!

anne-sophie-breysem-3
jo-grootaers

Suggestief naakt lijkt ook een terugkerend thema in je werk te zijn. Ik vraag altijd of chefs tatoeages hebben. De meeste hebben tot mijn verbazing niks. Jo Grootaers heeft er eentje op zijn borst en daar wilde ik iets mee doen.

alex-verhoeven-1

Bij Alex Verhoeven was het eerder dat we rook hadden gemaakt op de achtergrond en ik dacht: als ik dat met wat fotobewerking donker en mysterieus maak, zal de foto een mooier effect hebben als hij een beetje bloot is. Dus ik heb hem in die richting gestuurd. Hij geloofde in mijn visie en nu is hij ontzettend blij. Die foto is overal!

Advertentie
portret

Achim Vandenbussche heb je zo goed als helemaal uit de kleren gekregen. Was dat improvisatie of gepland? Achim vertelde me dat hij heel graag op wilde vallen. Op het moment van de shoot zat zijn vader in het restaurant en die zei tegen zijn zoon dat hij naakt moest gaan. Hij wou eerst helemaal naakt, maar ik ging toch liever voor stijlvol. Vandaar die bloemkool. En ik wilde ook ergens een link met het feit dat hij chef is, dus dan hebben we zijn werktenue uitgehangen en er een krat Westvleteren bijgehaald. Het grappige is dat die foto in de tuin van zijn restaurant genomen is, en daar zaten gewoon nog klanten te eten. Ze begonnen allemaal te applaudisseren. Vooral de vrouwen die al een paar glazen op hadden.

ken-verschueten

Een ander terugkerend attribuut: de Chesterfield-bank. Is er een link tussen chefs en leren banken? Die is er niet. Ik vind dat mooie banken en ik hou ervan om twee dingen samen te brengen die totaal niet bij elkaar horen: rauw en gestileerd, ribbenkast en Chesterfield.

benoit-dewitte

Wat ook soms terugkeert is een getekende traan. Bernard Dewitte had er bijvoorbeeld eentje. Staat de zwarte traan symbool voor iets? Bernard heeft hele mooie ogen. Tranen hebben iets moois, maar je kunt ze op foto niet zo goed zien. Hij had nog wat inktvissen liggen dus we hebben met een pipet wat inktvisinkt op zijn oog laten vallen om een zwarte traan op te tekenen. En dan met die ui erbij natuurlijk, want die traan moet toch verklaard worden.

Advertentie
seppe-nobels-2

Nog een van mijn favorieten: Seppe Nobels die knuffelt met een gigantische struik. We waren foto's aan het nemen tegen de klimopmuur in zijn tuin, op het dak van het restaurant, en ineens zag ik hem als een soort Christus. Ik vroeg hem om achteruit te leunen en zijn armen uit te strekken. Soms kan een beeld er achteraf op foto veel beter uitzien dan tijdens de shoot. Dat was hier het geval. Een groene muur en dan Seppe met zijn witte pak en blonde haar, die verrijst uit de klimop! Prachtig!

wouter-van-steenwinkel

Wat gebeurde er hier? [lacht] Soms ben ik zo moe dat ik geen inspiratie meer heb. Die twee kroppen sla deden me om een of andere reden denken aan gewichtheffers uit de jaren zestig. Maar het is niet helemaal gelukt zoals ik zou willen. Als je zo weinig tijd hebt voor shoots, zitten er weleens foutjes in. Eigenlijk zou ik heel graag een art director hebben.

Hebben er ook wel eens chefs geprotesteerd tegen je wilde ideeën? Ja, grote chefs zoals Olly Deceulenaere van Volta. Hij zei van tevoren dit soort foto's niets voor hem waren. Maar Nick Bril van The Jane aan de andere kant was in het begin ook wat stug. Hij kwam te laat en keek de hele tijd op zijn telefoon. Hoe meer ik praatte, hoe meer hij los kwam. Toen ik hem vroeg of hij zijn schort in brand kon steken, vond hij dat een keigoed idee. Hij heeft het op zijn fornuis gelegd en is toen met brandgaten in zijn schort onder de grote luster in zijn restaurant gaan staan. Hij is heel blij met die foto.

Bedankt, Michaël.

unnamed
tim-boury
kevin-bonanno-3