Deze nieuwe Rotterdamse club gaat etensresten gebruiken om energie op te wekken

In een enorme loods in Rotterdam, tussen de fruithavens, opent over een paar weken een gloednieuwe club met bijpassende naam: De Fruithaven. Je zal er interactieve kunst, wetenschap en heel wat dikke feesten vinden (artiesten als Benny Rodrigues, Paul Woolford en Bambounou hebben al bevestigd), maar wat de club echt bijzonder maakt is het zerowaste-beleid. De Fruithaven wordt Nederlands eerste zerowaste-club en zou zomaar eens het clubconcept van de toekomst kunnen zijn. Ik ging er langs om de oprichter en de directeur van de club wat vragen te stellen over hun ideologie, 3D-printers, het opwekken van energie uit restafval en al dansend de wereld verbeteren.

Het concept is bedacht door Gilbert Curtessi (44). Zowel zijn Italiaanse als zijn Nederlandse oma heeft hem opgevoed met het idee erg bewust te zijn van voedselverspilling. Met dat in het achterhoofd richtte hij SuGu Warehouse op, een cluster in de voormalige E:ON energiecentrale waar jonge en ervaren makers zich allemaal bezighouden met duurzaamheid. Naast deze creatieve ruimte is er ook een horecagedeelte waar je kunt eten en waar workshops worden gegeven.

De Fruithaven zet hij op poten in samenwerking met Fela Donker (28), de directeur van de club, die ook het Kunstenaarsbal organiseert en nachtprogrammeur is van de Sugarfactory. De twee leerden elkaar kennen op het Kunstenaarsbal en het werd al snel duidelijk dat hun ideeën perfect overeen kwamen. Donker vertelt: "We [combineren] het zondag-festival-idee van Thuishaven en het theatrale van Shoeless met de look van De School in Amsterdam. Er is nog weinig in Rotterdam op dit gebied dus we vullen echt een gat op." De naam Fruithaven is geïnspireerd op de locatie tussen de fruithavens, maar moet ook de fruitige kleurrijkheid van de club en het rauwe van een haven belichamen.

Vier ruimtes zullen worden ingezet voor festivals, wetenschap en dancefeesten tot in de vroege ochtend. Als het een beetje loopt, willen de jongens ook meer culturele avonden, zoals lezingen, gaan organiseren. Ook komt aan de buitenkant van de club een stadsstrand, die ze de Zandbar noemen.

Aan de basis van het clubconcept liggen onder andere de zorgen van Curtessi over voedselverspilling. "Het is een heel groot probleem. Als je het op macroniveau bekijkt, dan zie je dat 50% van wat we maken wordt weggegooid. Dat betekent dat 20% van alle energie wereldwijd in eten gaat zitten: het voorbewerken van de grond, verpakken, verwassen, vervoeren, koken, whatever."

Dit is het plan: de hele loods werkt samen tegen verspilling en voor recycling. De loods draait op groene energie, opgewekt door de zonnepanelen op het dak of uit etensresten. Voor dat laatste haalt Curtessi met een elektrische vrachtwagen groente- en fruitafval van lokale restaurants en fruitimporteurs op. Dat afval vergist hij in biovergisters om er biogas (methaan) en organisch kunstmest uit te distilleren. De restaurants betalen op deze manier geen afvaltarief en kunnen het biogas weer kopen om zelf te gebruiken.

Maar alleen het biogas is nog niet genoeg voor Curtessi. "Je kunt veel meer uit afval halen dan alleen biogas," vertelt hij, "zoals 3D-geprinte spullen van bioplastic." Naast de biovergister voor het biogas, is er ook een biovergister waarmee hij kunststof uit het restafval kan halen. Vervolgens gaat dit kunststof naar hun 3D-printer, waar designspullen van bioplastic uit rollen, zoals vazen en meubels. Dit kan weer worden verkocht aan de Rotterdamse horeca.

Alles in de club draait op een circulair design. Het eten wordt gekookt op aardgas en de restjes daarvan gaan in de biovergister en kunnen worden hergebruikt als plastic. Zo wordt er niets verspild. Ook de bar waar je drank aan kan bestellen komt uit de 3D-printer.

In de club worden twee ruimtes ingericht als 'science labs' met een kleine 3D-robot, waar iemand in een witte jas paraat staat om van jouw lege bierflesjes toffe dingen te maken. Het plastic wordt versnipperd en met dat 'afval' creëer je direct een beker of telefoonhoesje, om maar wat te noemen.

"De wereld gaat gewoon naar de klote. Dus wij willen de jeugd laten zien dat recyclen leuk is," sluit Donker af. Ik geef hem geen ongelijk. Wat is een betere manier om recyclen leuk te maken dan op een bruisende dansvloer?