Een bezoek aan het getto in Napels dat barst van het asbest

Mario woont net buiten Napels, in een metalen doos die nog het meest op een uit de kluiten gewassen zeecontainer lijkt. Hij woont al tientallen jaren in deze container. Nadat zijn huis in 1980 verwoest werd door een aardbeving, die het zuiden van Italië trof en waarbij drieduizend doden vielen, werd hij door de overheid hier ondergebracht. De woning van Mario is onderdeel van een grotere containerwijk, die bedoeld was als tijdelijke oplossing voor slachtoffers van de aardbeving.

Mario – die alleen zijn eerste naam wilde gebruiken – is één van de zogenaamde "onzichtbaren": mensen die door de autoriteiten vergeten lijken te zijn nadat ze in deze asbesthoudende containers werden gedumpt. "Ze zeiden dat ze me binnen een paar maanden zouden komen ophalen," vertelde hij. "Ik wacht nog steeds."

Ponticelli, waar Mario woont, ligt in de buitenwijken ten oosten van Napels. Veel lokale bedrijven die hier ooit gevestigd waren zijn verdwenen. Italiaanse ondernemingen, zoals Fiat en voedselproducent Cirio, sloten hun fabrieken die veel van de lokale bewoners van werk voorzagen. Als gevolg kwam de buurt in een diepe economische en sociale crisis terecht .

Er wonen nog steeds zo'n driehonderd mensen in de containerwijk. De achttien containers die ze hun thuis noemen, worden in het lokale dialect bibiann genoemd. Ze zijn ijskoud in de winter en bloedheet in de zomer. De containers waren bedoeld om in de jaren negentig mensen tijdelijk op te vangen, terwijl de regionale overheid sociale woningen zou bouwen voor de slachtoffers van de aardbeving.

Sommigen kregen inderdaad een woning toegewezen in één van de nieuwe projecten, maar anderen werden aan hun lot overgelaten in de containerwijk. Een deel van de containers werd tussen 2003 en 2011 gesloopt, maar het deel dat bekend staat als het Via Fuortes-getto (vernoemd naar de dichtstbijzijnde hoofdstraat) bleef staan. Inmiddels is de wijk uitgegroeid tot een symbool van verval – van de laksheid van de overheid, de macht van de georganiseerde misdaad, en de gevolgen van de economische crisis.

Fotograaf Paolo Manzo is geen onbekende in de sloppenwijk. De afgelopen vier jaar heeft hij foto's gemaakt van het getto en zijn inwoners. Nadat hij een aantal keer langs de sloppenwijk gereden was, besloot hij op een dag het doolhof van kleine steegjes en vervallen gebouwen in te lopen. "Ik leerde hier mensen kennen en begon te begrijpen hoe het leven hier echt is," vertelde hij aan VICE News. "Eerst waren de bewoners nog wat achterdochtig, maar na verloop van tijd begonnen ze me te vertrouwen."

We vroegen Paolo om ons een rondleiding te geven door het getto van Fuortes.

Het is moeilijk te geloven dat deze mensen hier al deze jaren hebben overleefd. De leefomstandigheden zijn allesbehalve gezond, met open riolen en kapotte afvoerleidingen.

De doordringende brandgeur werd sterker, naarmate we dichter bij het middelpunt van de buurt kwamen. De zwartgeblakerde elektriciteitskast was duidelijk overbelast, met honderden draden die naar elke hoek van het getto leidden. De bewoners hebben hun best gedaan om de plek wat aantrekkelijker te maken, met kleurrijke meubels en decoratieve kleedjes. Maar de muren van de containers zitten onder de vochtplekken en zijn aangetast door zwarte schimmel.

Maar het echte gevaar is het asbest dat in de metalen containers zit. Voordat het gebruik van asbest in de jaren negentig verboden werd, werd het spul veel gebruikt als isolatie. "Het asbest heeft tot nu toe nog niet echt een impact op ons gehad, maar onze tijd komt nog wel," zei Mario. Hij heeft vijf kinderen, waarvan er één gehandicapt is. De mensen hier zeggen dat kanker nu al één van de grootste doodsoorzaken is. Het laatste slachtoffer was een vrouw die vorig jaar overleden is, aldus de bewoners. Er zijn echter geen officiële cijfers beschikbaar; wederom een teken van verwaarlozing door de autoriteiten.

"Het Via Fuortes-getto vormt niet alleen een sociaal probleem; er is ook sprake van grote milieu- en gezondheidsproblemen," zei Roberto Braibanti, een lokale politicus van de linkse partij SEL, die er al jaren voor pleit om de containers te laten slopen en de bewoners van de wijk naar een veiligere plek over te brengen. Volgens hem is het asbest nu een extra grote bedreiging doordat de muren in de wijk aan het afbrokkelen zijn. Dit maakt de containerwoningen gevaarlijk; niet alleen voor degenen die er in wonen, maar ook voor de mensen die in de omringende gebieden wonen. Door de wind ontstaat er een onzichtbare wolk van asbest, die zich over het hele gebied verspreidt.

Toch heeft niet iedereen haast om uit het asbesthol te vertrekken. Hoewel er nog een paar slachtoffers van de aardbeving wonen, zijn er ook veel illegale immigranten in de containerwoningen getrokken. Voor hen is de wijk een goede plek om zich te verstoppen voor de autoriteiten. "Veel van de buitenlandse inwoners zijn illegaal, en een plek als deze maakt het mogelijk voor hen om onzichtbaar te blijven," zei Mario.

De buurt is een mozaïek van culturen en etniciteiten geworden: Albanezen, Kosovaren, Aziaten en Afrikanen hebben ieder hun eigen rij aan containerwoningen, waardoor er een soort miniatuurversie van de wereldkaart is ontstaan. Hoewel de volwassenen over het algemeen niet omgaan met andere nationaliteiten, zijn de kinderen helemaal geïntegreerd; ze spelen allemaal met elkaar, zonder dat achtergrond een rol speelt.

In het verleden zijn er wel spanningen geweest tussen verschillende etnische groepen, maar die waren er voornamelijk tussen de Serviërs en Kosovaren, in een aantal woningen die in 2003 gesloopt zijn. "Er waren schietpartijen, er werd continu gevochten. De situatie was ondraaglijk," zei Andrea, een jonge Napolitaanse man die vaak in de buurt is om zijn vriendin te bezoeken, die hier woont.

Nadat een groot deel van de slachtoffers van de aardbeving ergens anders werd ondergebracht, hadden de containerwoningen eigenlijk moeten worden gesloopt. In plaats daarvan "ontstond er een spiraal van verhuren en onderhuren," aldus Braibanti. "Nieuwe, wanhopige mensen blijven maar aanwaaien: ze kunnen nergens heen en de huur hier is erg laag." Het is onduidelijk wie de woningen hier beheert, maar Braibanti denkt dat de camorra, de Napolitaanse maffia, erbij betrokken is. "Dit soort activiteiten zijn vrijwel altijd gelinkt aan georganiseerde misdaad," zei hij. "Er is alleen niemand die het kan bewijzen."

Niemand verdient echter bakken met geld over de ruggen van de bewoners van Via Fuores. De werkloosheid is hoog en de huurprijzen zijn laag. Daarom blijven veel inwoners hier, ondanks de slechte omstandigheden. "Sommige families zijn er gewend aan geraakt," zei Manzo. "Ze profiteren er daarom maar van en vechten er niet meer tegen."

De 47-jarige Rosaria heeft de afgelopen zeventien jaar in het Via Fuortes-getto gewoond. Omdat ze haar elektriciteitsrekening niet kon betalen, heeft ze een voorwaardelijke gevangenisstraf van een jaar gekregen, en ze is bang dat de politie onverwachts op de stoep zal staan om haar te arresteren. Toch is ze ook bang om overgeplaatst te worden naar een sociale woning: "Ik weet niet of ik daar wel kan overleven, met de rekeningen en alle andere uitgaven. Ik ben werkloos en ik heb helemaal niets meer. "

Om toch wat geld te kunnen verdienen verzinnen de inwoners van Via Fuortes van alles. Eén man sloopt auto's, waarna hij de losse onderdelen verkoopt; anderen verkopen drugs. Sommige van vrouwelijke bewoners werken als prostituee.

De autoriteiten komen nooit in de wijk, behalve als er bijna verkiezingen zijn. "Politici, de gezondheidsinspectie en maatschappelijk werkers komen dan even kijken, en vervolgens verdwijnen ze weer tot de volgende verkiezing," zei een man, die vertelde dat hij Andrea heette en als pizzabakker werkte. Vorig jaar bracht premier Matteo Renzi een bezoek aan Ponticelli. Hij bezocht een helikopterfabriek, werd rondgeleid door het nieuwe Ospedale del Mare-ziekenhuis, waaraan beroemd architect Renzo Piano heeft meegewerkt, en vertrok vervolgens weer naar Rome.

"De premier durfde de echte problemen van de regio, zoals de containerwoningen, niet onder ogen te zien," zei Braibanti. "Want als hij deze problemen erkent, zal de overheid antwoorden moeten gaan geven."

Alle foto's door Paolo Manzo voor VICE News.