Uit eten met de hondendieven van Cambodja

FYI.

This story is over 5 years old.

Eten

Uit eten met de hondendieven van Cambodja

Hondenvlees wordt steeds populairder Cambodja. Door de zwarte handel in hondenvlees zijn de dieren op straat vogelvrij verklaard.

In een donkere steeg in een van Phnom Penhs armste wijken zie je dikke, vlezige rookpluimen opstijgen boven een lange rij eettentjes. Onder roestige tinnen daken verzamelen mensen zich bij met bier doordrenkte tafels die worden verlicht door fluorescerende lampen. De keuze is beperkt: een aantal salades en dipsausjes, voor bij de enige vorm van proteïne: hond.

"We komen hier twee keer per week," zegt een man die zich tegoed doet aan hondeningewanden en ribbetjes met zijn vrienden. "Ik ben er gek op, het heeft een heerlijke zoete smaak."

Advertentie

Tot voor kort was het eten van hond in Cambodja nog niet zo'n ding als in andere Oost-Aziatische landen, zoals Korea, Vietnam en China. Maar nu lijken steeds meer Cambodjanen trek te krijgen in hond.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Een vrouw in een hondenvleesrestaurant serveert twee koppen terwijl ze haar hoofd afschermt voor de camera. Alle foto's door de auteur.

"Het is erg populair geworden, vooral hier in Phnom Penh," zegt Pheakadey, eigenaar van een van de hondententen in de steeg. "Het smaakt heerlijk en heeft ook medicinale werkingen. Het is goed voor je libido en mannelijkheid."

Met de groeiende populariteit van hondenvlees moeten restaurateurs zoals Pheakadey gebruik maken van 'informele bronnen' voor hun inkoop. Parallel aan de groei van vraag naar hondenvlees loopt de groei in de handel van gestolen huisdieren en straathonden.

"We kopen soms honden van de dieven," geeft Pheakadey toe. "Elke dag bieden mensen ons gestolen honden aan."

In een ander gedeelte van de stad verzorgen Lucy Haurisa en haar collega's van de Cambodian Animal Protection Association onderdak voor ongeveer honderd honden, waarvan sommige gered zijn uit de illegale hondenvleeshandel.

"Het is een groeiend probleem," vertelt ze. "Ik denk dat een verklaring voor de groeiende populariteit de culturele invloeden vanuit Vietnam, Korea en Laos is, waar hond eten vaker voorkomt."

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Hondendieven gebruiken wrede tactieken. Bijvoorbeeld de hond vangen met een soort lasso en ze achter een motor aan slepen tot ze stikken.

Mensen als Lucy zijn vooral bezorgd over de meldingen van het stijgende aantal hondendiefstallen.

"Huisdieren worden regelmatig gejat," legt ze uit. "Huisdieren zijn vriendelijk, vaak ziektevrij en makkelijk te vangen, dus wordt er veel naar ze gezocht. Soms worden ze weggelokt bij hun huis met vergiftigd voer of ze worden gevangen met netten."

Advertentie

Het feit dat er geen regelgeving is voor de handel in hondenvlees zorgt voor onnodig veel leed onder de dieren.

"Er zijn geen goede slachthuizen. Het wordt allemaal in de achtertuin gedaan door onbekwame personen die niet weten hoe ze op humane wijze een dier moeten slachten," zegt Lucy.

Na een aantal telefoontjes lukt het me een paar hondendieven te traceren. Meneer Pheak en zijn handlanger meneer Pek nodigen me uit om een hapje met ze te eten. We gaan in een oude bank zitten, naast een speaker waar Cambodjaanse housemuziek uit pompt.

Overdag rijden de mannen toeristen rond in tuk-tuks, vertellen de ze me. Daarmee verdienen ze tussen de zeven en negen euro per dag. Maar 's avonds – "als de kans zich voordoet" – stelen ze honden.

Het stelen en verhandelen van honden is voor sommigen een snelle en makkelijke manier van geld verdienen. Maar het is niet zonder risico. In Vietnam zijn sinds 2012 twintig hondendieven doodgeslagen door mensen die er genoeg van hadden dat hun geliefde huisdieren gejat werden.

"Het geld dat ik verdien met het rijden in een tuk-tuk is niet genoeg," zegt Pheak. "Er gaat een deel naar mijn vrouw, mijn kinderen moeten naar school, er moet eten op tafel komen en zo blijft er weinig over voor mezelf. Ik heb een groot gezin en ik zorg voor de inkomsten."

Een gezonde hond brengt 28 euro op – drie keer zoveel als wat Pheak zou verdienen met een lange dag hard werken.

"Dus als we een hond tegenkomen, en het baasje is er niet bij, dan vangen we hem en verdienen we er wat geld mee. Waarom niet?", zegt Pheak terwijl hij zijn maat Pek aankijkt en ze beide moeten lachen.

Advertentie

Hun methode voor het vangen van een hond is wreed en primitief. Ze gebruiken een motor, de persoon achterop houdt een lasso vast - gemaakt van een houten paal en een stuk touw – en probeert die om de nek van de hond te krijgen.

"Zodra de lasso om de nek van de hond zit, slepen we hem een paar honderd meter achter ons aan, totdat hij bewusteloos raakt," zegt Pek. "Soms gaat hij dan al dood en verkopen we het karkas direct."

Ik vraag ze of ze zich niet schuldig voelen voor het leed dat ze veroorzaken bij de dieren.

"Natuurlijk hebben we medelijden met de honden, maar omdat het vlees steeds populairder wordt, zien we het nu meer als kip," zegt hij.

Aangezien ze allebei ook een hond hebben, vraag ik ze hoe ze zouden reageren als het bij hun gebeurt.

"Ik zou woest zijn," zegt Pheak. "Maar omdat we straatarm zijn, denken we anders na over dingen. We doen het gewoon."

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Meneer Pheak. Meneer Pek.

Ondanks de economische groei sinds de jaren negentig is armoede nog steeds een groot probleem in Cambodja. Volgens de Wereldbank is de armoede in het land de afgelopen tien jaar gehalveerd. Echter leeft de helft van het land nog tegen de armoedegrens aan, van minder dan 2,10 euro per dag. De kleinste economische tegenvaller kan ze terug de armoede in storten.

Het stelen en verhandelen van honden is voor sommigen een snelle en makkelijke manier van geld verdienen. Maar het is niet zonder risico. In Vietnam zijn sinds 2012 twintig hondendieven doodgeslagen door mensen die er genoeg van hadden dat hun geliefde huisdieren gejat werden.

Advertentie

Pheak en Pek zijn nog nooit gepakt, maar het scheelde af en toe maar een haar.

"We hebben geluk gehad," zegt Pek. "Soms hadden de hondeneigenaren of buren ons door en moesten we rennen."

We pauzeren even om te eten. De tafel is gedekt en staat vol met hond. Er zijn ribbetjes, ingewanden, grote stukken vlees en, niet te vergeten, een gegrilde kop, onmiskenbaar van een hond. De bijgerechten zijn een bonensalade met ui en wat dipsausjes van limoen en chili.

Pek gaat rechtstreeks voor de kop, snijdt een stuk vlees net boven het oog af een geeft het aan mij. In combinatie met de dipsaus smaakt het niet slecht. Het vlees is een klein beetje flauw, maar erg mals. Het smaakt lichtjes naar wild, een klein beetje als wild zwijn.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Professioneel bokser Pech Arun zegt dat hij het liefst twee honden eet voor een gevecht, voor de proteïne. De kop is het meest gewilde deel van de hond.

Een vriend van Pheak en Pek eet met ons mee, professioneel bokser Pech Arun, een fervent hondeneter.

"Als het kan, eet ik twee honden voor een gevecht," zegt Arun terwijl hij een blikje bier opentrekt. "Er zit heel veel proteïne in, dus word je megasterk van hond."

Ik sla de onherkenbare verzameling ingewanden over en neem wat van de ribben, die heerlijk blijken te zijn. Geglaceerd met barbecuesaus en verrassend vlezig. Zo smakelijk dat je bijna zou vergeten dat je aan het smullen bent van iemands geliefde huisdier, dat op wrede wijze gevangen is en vermoord is voor winst.

Ook blijkt – na een paar biertjes – dat de dieven hun families niet alles vertellen over het geld dat ze verdienen. Blijkbaar is honden jatten meer dan alleen het verzorgen van je familie.

"We verdelen het geld en gaan dan lol maken en drinken," zegt Pheak.

"Soms", gaat hij verder, nadat hij pauzeert en een brede grijns laat zien, "vinden we drie honden op een avond. Dat is een hoop geld. Dan gaan we naar de biertuin en vragen we mooie vrouwen om ons te bedienen en met ons te drinken."