Jonge rotzakjes tonen de dingen die ze uit horecazaken hebben gestolen

Vorige week werd een gemummificeerde teen gestolen uit een hotelbar, wat maar weer eens bewijst dat er werkelijk geen grenzen zijn aan wat mensen uit horecazaken jatten. Kleptomanie is een bekend bijverschijnsel van alcoholconsumptie, en ik durf er donder op te zeggen dat je na een dronken nacht ook al eens bent wakker geworden met een of ander willekeurig voorwerp in je handtas, naast je bed of op je hoofd. Niet alleen dronken, ook nuchter worden horecazaken vaak verward voor vrijplaatsen waar kleptomanie botgevierd mag worden.

We vroegen enkele inventieve juvenielen naar het hoe en waarom van hun horeca-diefstallen.

David* (22) & Tim* (21)

Tim: Het gros van ons huishouden bestaat uit dingen die gejat zijn, omdat we willen dat ons meubilair herinneringen van hilarische avonden draagt. Alles heeft een verhaal.

David: Deze waaier hebben we bijvoorbeeld uit Studio K gestolen tijdens Chinees Nieuwjaar. We trokken 'm van de muur toen niemand keek en verstopten hem in een hoekje. Uitgeklapt heeft zo'n ding de spanwijdte van een condor, maar ingeklapt is het net een paal. Ik stak 'm in mijn broek – het kwam van mijn enkel tot mijn navel – en met een stijve poot hobbelde ik naar buiten. Ik zei nog doei tegen de bewaker; hij had niks door.

Tim: Het is niet te geloven wat je allemaal langs bewakers kunt krijgen. We hebben eens allemaal jassen over een stoel heen gelegd en liepen ermee naar buiten. Dat was spannend, maar omdat bewakers vaak niet verwachten dat iemand zulke grote dingen gaat stelen, letten ze er minder op. We zijn nog nooit betrapt!

David: We hebben ook kluisdeurtje 383 uit de Claire gejat. Die zat vast met simpele scharnieren, dus kon je 'm er makkelijk uittillen. Ik had een grote sporttas bij me, waar het makkelijk in paste.

Tim: Onze projecten worden ook steeds groter, als een soort wedstrijdje. De vraag is wel: Waar ligt de grens? Dat kluisdeurtje is op het randje vandalisme, en soms voelen we ons een beetje schuldig. David: Sowieso willen we vanaf nu af aan wat meer functionele dingen jatten. Borden, bestek, dingen die we echt kunnen gebruiken.

Tapulanga (23)

Mijn huisgenoten en ik belandden een keer dronken op een discofeestje in een kroeg. Terwijl we aan het dansen waren, spotte ik een discobal. Ik wilde altijd al zo'n ding hebben, dus dit was de perfecte kans om die droom waar te maken. Toen we aan het einde van de avond met onze jassen in de hand richting de uitgang liepen, gooide ik de mijne vlug over de discobal heen. Hij stond vlak naast de uitgang, dus het ging allemaal heel snel.

We gingen direct daarna eten bij de McDonald's, maar het was natuurlijk heel verdacht geweest als ik daar met een enorme discobal naar binnen zou lopen. Toevallig werkten er 's nachts nog twee wegwerkers aan de tramrails op Leidseplein. Ik mocht mijn discobal bij hen achterlaten in ruil voor twee bekers cola van de Mac. Volgens mij hadden die gasten wel door dat het niet helemaal in de haak was, maar kon het ze weinig schelen.

Laurens (32)

In ons huis bedachten we een paar jaar geleden de regel dat er alleen maar gestolen kerstversiering in de boom mocht hangen – gewoon voor de grap en zodat er achter alles een verhaal zou zitten. We stalen uit kroegen, restaurants en ook de V&D-kerstboom heeft eraan moeten geloven. Het werd dus een bonte verzameling.

Ook werd ik op Terschelling eens wakker met een didgeridoo in mijn tent zonder enig idee te hebben waar die vandaan kwam. Ik weet alleen nog dat ik 'm de avond ervoor aan de muur zag hangen in een kroeg en dat ze veel te lekker en goedkoop honingbier schonken. Ik voelde me vet schuldig, want de eigenaar was ook nog eens enorm sympathiek. Het is een klein eiland, dus waarschijnlijk wist iedereen er meteen van. Ik heb hem toen vol schaamte achtergelaten op de camping.

Jolien (25) en Maxine (24)

Maxine: Mijn huisgenoten en ik hielden anderhalf jaar lang een wedstrijd wie de meeste wc-rollen kon stelen. We woonden allemaal voor het eerst op onszelf en hadden een klein budget en daarom geen zin om geld aan wc-papier uit te geven.
Jolien: We stalen in cafés, restaurants, scholen, noem maar op. We wisten precies welke café's enorm grote rollen hadden, en op scholen lagen soms hele pakken wc-papier. Dat was echt de jackpot.

Maxine: Er was een sterke onderlinge competitie. Wc-papier stelen zat altijd in ons hoofd, wat we ook deden. Ik had vaak zelfs extra plastic tassen mee in mijn boekentas, voor het geval ik een grote buit tegenkwam.
Jolien: Iedere maand bepaalden we een winnaar en dat schreven we op een speciaal scorebord.
Maxine: Het werkte alleszins: We hadden er speciaal een grote kast voor vrijgemaakt en deze stond al snel helemaal vol. We hebben drie jaar lang geen enkele rol toiletpapier gekocht!

Nele (29)

In mijn studententijd was ik nogal skeer en als ik dronken was werd ik uperbaldadig. Ik stal dan vaak - heel vaak - dingen die ik nodig had. Uit de Chicago Social Club heb ik een stuk of tien grote glazen gestolen, vier wat kleinere en nog een paar met een mooie kristallen voet. En bij de Westergasfabriek hebben ze hele dure gin tonic-glazen met een groene voet, daar heb ik er ook vier van. Het liefst stal ik in verschillende avonden een hele set glazen bijeen, dat staat mooi. Ik stopte ze snel in mijn tas, rende naar het toilet en deed er daar wat wc-papier omheen zodat ze niet braken. Ik krijg nog steeds complimenten over mijn glazencollectie van mijn bezoek.

Ook heb ik eens een prullenbak uit een club meegenomen. Ik zag 'm staan – zo'n Brabantia – en dacht: die heb ik ook nog nodig. Dus die deed ik ook gewoon in mijn tas en liep de deur uit. Verder stal ik eens een schilderijtje op schoolreis, en een hoop peper- en zoutmolens. Ik heb altijd een linnen tasje bij me, die zijn fantastisch. Alles past erin. In mijn oude huis lag ook lang een gestolen tapijt. Mijn huisgenoot trok 'm gewoon onder in een club de tafel vandaan, rolde 'm op en liep de deur uit.

* Sommige namen zijn gefingeerd om anonimiteit te waarborgen. De namen van de geïnterviewden zijn bij de redactie gekend.