Ik was een nacht in de Amsterdamse snackbar die klanten rustig probeert te houden met vogelgeluiden

FYI.

This story is over 5 years old.

Eten

Ik was een nacht in de Amsterdamse snackbar die klanten rustig probeert te houden met vogelgeluiden

Ik zocht uit of het gekwetter mij in een rustigere, gelukkigere snackbarklant zou veranderen.

Een van de idiote bijkomstigheden van drinken is de vetzucht. Na een paar glazen gif op je lever moet er frituurvet bij. En de plekken waar je die smoezelige trek kan stillen zijn nooit fraai. Stond je net nog in een schemerige kroeg of donkere club het leven te vieren, sta je nu ineens onder verzengend tl-licht ongezonde keuzes te maken. Op zo'n plek kom je nooit omdat het er gezellig is (dat is het niet), of omdat je er zo lekker kan eten (dat kan je er niet), of omdat de mensen die je dürüm rollen zo vriendelijk voor je zijn (nope), of omdat het eten er zo vrolijk geprijsd is (het is takkeduur). Maar je komt er toch.

Advertentie

Op het eerste gezicht is snackbar Corner Inn op de Amsterdamse Kinkerstraat net zoals al die andere vreselijke snackbars: het liefst verlaat je de tent zo snel mogelijk nadat je je bestelling in handen geduwd krijgt, zonder al te veel oogcontact te maken met dronkelappen uit angst om een klap op je muil te krijgen. Toch is de Corner Inn anders. In een myriade aan snackbars heeft de snackbar een mythische status gekregen. Naam en faam. Niet om wat je er kan eten, maar om wat je er hoort.

In een doorsnee snackbar hangt een oude televisie van waarop je een Egyptische voetbalwedstrijd kan volgen, of er speelt Turkse popmuziek of een of ander generiek radioriedeltje waar je horendol van wordt. Maar in de Corner Inn pakken ze het helemaal anders aan, daar hoor je op elk uur van de nacht het gekwetter en getjielp van vogels.

Als je een impressie wil van hoe dat klinkt, speel dan deze acht uur durende compilatie van vogelgeluiden af.

De eigenaar, die me meestal negeert, besloot dat een keer op niet te doen. Hij vertelde me dat hij een cd met vogelgeluiden had aangeschaft om de sfeer in de snackbar vreedzaam te houden en om nachtelijke klanten tot bedaren te brengen en de boel een beetje leuk te houden. En als het gekwetter niet meer werkt, heeft hij altijd nog een cd met rustgevende walvisgeluiden achter de hand.

Ikzelf heb nog nooit meer dan vijf minuten gespendeerd in een snackbar. Dampende shoarmalucht en felle lampen maken me zenuwachtig en oncomfortabel, dus vaak wacht ik buiten aan de deur op mijn bestelling om vervolgens na het ophalen daarvan als de wiederweerga weg te fietsen. Ik was benieuwd of die vogelgeluiden echt werken. Of ik door het vogelgezang echt tot mij te laten komen werkelijk zou veranderen in een rustigere en gelukkigere snackbarklant.

Advertentie

Ik bracht er afgelopen weekend een avond door om het uit uit te zoeken.

22u50
Als ik binnenkom schetteren de vogelgeluiden al door de ruimte. De Corner Inn zit redelijk vol, maar niet met uitgaanspubliek. Twee Marokkaanse families zitten uitgebreid te dineren en kleuters rennen hysterisch door de zaak. Misschien heeft vogelgekwetter alleen een meditatieve uitwerking op volwassenen, denk ik. Ik haal mijn schouders op en ga aan een tafeltje zitten.

23u00
Terwijl ik bedenk wat ik ga bestellen, kijk ik naar de rondhollende kinderen. Het voelt alsof ik kijk naar de Teletubbies zonder geluid. Ik hoor hen namelijk nauwelijks: de vogels zingen hun lied niet in de vorm van zoet gekwinkel op de achtergrond, de volumeknop staat hoog genoeg om al het andere geluid in de zaak tot achtergrondgeluid te doen verworden. Dat stemt me gelukkig; vogels zijn leuker dan kinderen.

Raspatat met pindasaus, geserveerd op een bord met Grieks patroontje. Alle foto's door Sanne Zurne

23u03 Met een glimlach op mijn mombakkes ga ik als de goedgestemde snackbarklant die ik nog steeds ben naar de bar. Ik bestel een patatje met pindasaus. Ráspatat trouwens, want daar adverteren ze hier nogal uitbundig mee. Op vlaggen aan de gevel staat 'I <3 ras'. Ik weet niet wat raspatat is, maar ik wil het weten, misschien omdat het gekwetter me zo mild stemt.

*Kwetter-kwetter tjilp-tjilp.*

23u15 Terwijl ik wacht op mijn bestelling komt een ouder mannenechtpaar binnen. Ze doen nogal uitgelaten en ik ga erheen om te vragen of dat door de vogels komt. Ze halen hun schouders op: "Mwah, die vogelgeluiden zijn er gewoon." Een van de twee komt hier al vijfentwintig jaar, vertelt hij, maar hij heeft verder niet zo'n zin om met me te praten. Hij kijkt me aan alsof ik een rare kwibus ben en als zijn berenklauw komt draait hij zich meteen om en loopt hij weg. De vogelgeluiden, zo leer ik, stemt mensen gelukkig, maar men wordt er niet bepaald vriendelijker of socialer van.

Advertentie

23u40 Om de tijd te doden besluit ik op Tripadvisor te kijken naar wat andere mensen van deze plek vinden. Er gebeuren in ieder geval gekke dingen, zo blijkt uit de recensie van ene Loran H: 'Bestelde een kebab, kreeg een hamburger in plaats.' Beoordeling: twee sterren.

Op Eet.nu zijn de recensies nogal wisselend. Ene Ludo: 'Ga nooit naar deze ranzige tent.' Bas schrijft: 'In 1 woord: thuiskomen.' Niks over de vogelgeluiden.

00u25
Oké, het gekwetter begint me behoorlijk te irriteren. Moet het zó hard staan? En waarom is het steeds hetzelfde riedeltje? Doen vogels dat in de natuur ook? Mijn ogen sluiten en fantaseren over in een luxe jungle-lodge helpt niet meer; in de jungle ruikt het niet naar pindasaus. De vogelgeluiden beginnen een tegenovergesteld effect te hebben: eerst werd ik er rustig van, nu lijken ze me uit te lachen.

*Kwetter-kwetter tjilp-tjilp. Je wou dat je in de natuur was he, sukkel, maar je zit lekker in een gore snackbar. Kwetter-kwetter tjilp-tjilp.*

Ik ga naar de wc om aan de vervreemdende cadans van de vogelmuziek te ontsnappen. Ik loop de trap op en denk aan die keer dat ik er iemand headfirst vanaf zag komen. Geen schrammetje had-ie, en de vogels kwetterden door. Naast de wc-pot hangt een douchekoord. Het pepert me de tragiek van zo'n avondsnackbar in. Als de laatste nachtvlinders weggefladderd zijn moeten ze hier natuurlijk nog volop poetsen en dweilen. Zouden de vogelgeluiden dan aanblijven? Zou het ze op die momenten rustig stemmen?

Advertentie

00u35
Ik zit weer op mijn plek.

*Kwetter-kwetter tjilp-tjilp.*
*Kwetter-kwetter tjilp-tjilp.*
*Kwetter-kwetter tjilp-tjilp.*

Donkere gedachten maken zich meester van me. Zouden de vogels van de cd makkelijk te vermoorden zijn? Hoe gemakkelijk is het om met één beweging de nek van een kanarietje om te draaien? Ik schrik van mezelf en loop naar de eigenaar om hem te vragen of hij zelf nooit gestoord wordt van het aanhoudende gestjielp. Hij zegt van niet. Omdat zijn blik er niet liever op wordt, bestel ik nog een cola.

*Kwetter-kwetter tjilp-tjilp.*
*Kwetter-kwetter tjilp-tjilp.*
*Kwetter-kwetter tjilp-tjilp.*
*Kwetter-kwetter tjilp-tjilp.*
*Kwetter-kwetter tjilp-tjilp.*
*Kwetter-kwetter tjilp-tjilp.*

00u45
Ik trek het niet meer. Ik zit in een naar frituurolie riekende volière. De vogels lijken een voor een dwars door mijn oorschelpen te schreeuwen en het experiment is in mijn ogen wel klaar. Ik heb deze avond geen enkele ruzie zien ontstaan, de sfeer was vredig, maar echt gezellig werd het ook niet. De theorie van de snackbareigenaar lijkt te kloppen: het eerste kwartier was best te doen, maar langzaam werd ik paranoia. Misschien is dat ook de bedoeling, een snackbar is niet bedoeld om uren te tafelen. Ik ga fiets naar huis en beland in bed met het gekwetter nog steeds in mijn oren.