Muziek!

Jesus Piece

(Interscope)

Om technische redenen (veel geld krijgen voor slecht geïnformeerde recensies), heb ik me laatst ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. Daar krijg je een gratis flesje bubbels en een heleboel A4’tjes die je, als je ze allemaal invult, recht geven op allerlei belastingvoordelen, als ik het allemaal goed heb begrepen. Ik kan nu de btw die ik betaal terugkrijgen, als ik kan aantonen dat ik iets nodig heb om mijn werk uit te voeren. Ik hoop dat het cool is dat ik een lange, wijde korte broek, een jerrycan frisdrank met druivensmaak, een grote auto met veel chroom en honderd euro aan dieselterminatorskunk heb gekocht, enkel om over deze cd van The Game te kunnen schrijven dat 'ie leuk is.

Tears 4 God

Ik vraag me serieus af voor wie dit album bedoeld is. Zijn er echt mensen die hier naar luisteren? Negentien nummers lang? Helemaal, van begin tot eind? Ik bedoel, het is superleuk dat er mensen zijn zoals Lil B, die dingen doen zoals dit, maar het is echt net zo leuk om te weten dat 'ie een heel album vol met vreselijke ambient heeft gemaakt, dan er daadwerkelijk naar te moeten luisteren.

No World

Deze muziek maakt dezelfde warme gevoelens bij me los als toen ik vroeger naar K-Ci & JoJo luisterde. Een soort universeel gevoel van je pik in een meisjeslichaam willen steken, en het maakt echt niet uit of ze superlekker is of in welke opening je je pik steekt. En dat je dan zachtjes heen en weer beweegt en in haar oor fluistert dat het zo lekker is. En dat het meisje dan kreunt en smeekt om meer en meer en meer en… Oh, ik hoop dat het snel een keertje gaat gebeuren.

VIRTUAL大気中分析

(Eigen beheer)

Motional Response

Oh jeetje, dit album is een beetje een mindfuck, geloof ik. Ik bedoel, het klinkt allemaal heel oud, maar dat is het niet! En bijna alle nummers beginnen met een kick die bijna net zo dof en smerig is als mijn oksel na een nachtje klapperen, maar dan komen er vervolgens allemaal melodietjes tevoorschijn die heel leuk zijn en dan wordt het ineens heel mooi en kan ik me alleen maar afvragen waarom die hoes zo vreselijk lelijk is.

Fabriclive 67

(Fabric Records)

Dit is een mixtape vol met liedjes waar je misschien naar kunt luisteren met je vriendin, terwijl je aan de ketamine bent en liggend op een tafel zwembewegingen maakt en op het juiste moment dingen roept als “Jajajajajajajajajajaja daar komt 'ie”, en je vervolgens vergeet waar je mee bezig was en best wel zin krijgt in een tosti.

Heb je die ogen van Kieran Hebden weleens gezien? Dat niemand nog een interventie voor die jongen heeft geregeld vind ik ronduit stuitend.

One

(Dandelion Lotus Records)

Wist je trouwens dat de burgemeester van Samson en Gert tegenwoordig echt ergens burgemeester is?

Silicone Soul

Ik probeer me nu de hele tijd voor te stellen dat ze deze muziek zouden draaien in een darkroom, en het ziet er vooralsnog veel minder naar uit dan die keer dat ik op een zondagavond in de sex swing van Club Fuxxx terecht kwam.

Instrumental Tourist

Tim en Daniel, het zouden de buurjongetjes van je neefje kunnen zijn. In dat geval zou Tim denk ik zo'n nieuwetijdskind zijn met een glutenallergie en Daniel heeft ADHD en iets leuks uit het autismespectrum. Samen zijn ze op hun zolderkamertje op zoek naar vriendjes in Habbo Hotel omdat ze irl gepest worden. Over tien jaar zullen ze op die zolderkamer stiekem blowtjes roken en naar seksplaatjes kijken. En als ze genoeg internetcultuur hebben verwerkt en vintage synthesizers/Apple-producten kopen, kunnen ze misschien net zo'n leuk album maken als hun naamgenoten nu.

Elements of Light

Bim bam bom

kling, klang, klong

tringelingeling

triiiiiiing

ping ping

Looking Ocean

Wow, ik kende Daedelus eigenlijk alleen maar van zijn gestoorde bossa nova-met-ADHD liedjes, en om eerlijk te zijn was ik daar niet zo heel erg van gecharmeerd. Maar dan dit! Dit klinkt als een gezellig ritje in zo'n mooie Scion-auto! Je kunt 't album ook gratis downloaden op de website van dat fantastische automerk. Die bossa nova-tracks van 'm ga je maar lekker luisteren als je op je opgevoerde scooter rijdt.

Acteurs

Vroeger werkte ik iedere dag in de slagerij van mijn ouders. Ik wilde dat niet. Ik wilde veel liever naar buiten, een wandeling maken, of oefenen op mijn viool. Maar vader was onverbiddelijk. Als ik liet merken dat ik geen zin had, of er met mijn pet naar gooide, kreeg ik een ham naar mijn hoofd geslingerd. “Niet zo zeiken, vriend,” bromde 'ie dan, “het slagersvak is een prachtig bestaan.”

Centralia

Oh. My. God. Dit is nou een verzameling droney jams met zachte gitaartjes waar ik echt superblij van word. Je zou bijna gaan denken dat Brooklyn geen hectische stenen jungle is, maar een paradijslijk eiland waar de vrouwen vrijwel niks dragen, er magische paddenstoelen aan de bomen groeien en je altijd een vrije dag hebt. Zodat als een van die vrouwen weer 'ns begint over die latrine waarvan je had gezegd dat je die zou graven, je dan gewoon kunt zeggen: “Ugh, dit is m'n vrije dag.”

Stygian Stride

Het is 2074. Voedsel is schaars. De zonnepanelen op de Noordpool zijn vernietigd door radicale groeperingen en de kerncentrales van Myanmar hebben de omgeving veranderd in een groot lichtgevend moeras. Na de technostorm en de Grote Plaag van 2050 heeft het leger alle elektronische apparaten geconfisceerd. De laatste bewoners van planeet Aarde maken zich klaar voor migratie naar Gliese 581 d. Duizenden bots en clusters halfbionics blijven achter op onze planeet. Als de Voyager VI in slowmotion opstijgt, zingen ze via iChords een zwaar, plechtig lied. Aan boord van het ruimteschip zit een klein meisje te luisteren naar het lied. Ze zingt zachtjes mee. Ze is niet bang.

The Man Who Died in His Boat

Op het toilet in het ouderlijk huis van mijn vriendin hangt een kaartje met een quote van de oma van Bob Dylan. Er staat iets in de trant van dat je lief moet zijn voor iedereen, omdat we allemaal een zware strijd voeren. Ik heb geen idee waarom die uitspraak daar in het toilet hangt, maar als ik zo naar dit album van Grouper luister, kan ik het er eigenlijk alleen maar mee eens zijn.

Berberian Sound Studio

Dit is vast een megagoede soundtrack van een briljante film op een gerenommeerd label door een iconische band, maar toch heb ik het gevoel dat ik naar Rai Uno zit te kijken terwijl mijn zusje op de achtergrond haar pianoles zit voor te bereiden.

Lysandre

Ken je dat gevoel, als je superdronken bent en je moet poepen en je gaat zitten op de wc maar de bril is nog omhoog? Die halve seconde tussen verwondering en intense zelfhaat omdat je dom bent en het zo makkelijk was geweest om dit drama te voorkomen? Zoiets.

We are the 21st Century Ambassadors of Peace & Magic

(Jagjaguwar)

Hé, wat grappig, dit klinkt precies als een liedje van vroeger dat ik heel erg leuk vind, maar waarvan ik niet op de naam kan komen.

The Flower Lane

Noem me een oude zeikerd, maar ik vond Ducktails veel leuker toen hij nog gewoon een beetje op zijn gitaar zat te jammen. Dit klinkt als iets dat ze over dertig jaar op Radio 2 draaien. Ach, tegen die tijd vind ik dit vast superleuk.

Christopher

Een poosje geleden zat ik in een nostalgische bui naar albums van Cut Copy en Friendly Fires te luisteren en na te denken over meisjes die ik toen leuk vond, en dat was best fijn, eigenlijk.

Fuck'in Great R'n'R

Wie had er ook alweer bedacht dat punk dood was? Dat waren vast geen Japanners!

Honeys

Geloof me, er zijn geen bozere mannen met gitaren dan Pissed Jeans, en ik heb in mijn leven een hele hoop boze mannen met gitaren gehoord. Matt Korvette is ook nog eens de enige die je terloops meedeelt dat hij de magnetron een fantastisch apparaat vindt.