In dit kleine Mexicaanse stadje drinkt iedereen vampiercocktails uit plastic zakjes

Rij het boerenstadje San Luis Soyatlán binnen en je ziet direct tientallen mensen met plastic zakjes gevuld met een bloedrode vloeistof rondlopen. Het is alsof een ondernemende vampier zijn bloedzuigende vriendjes voor een zacht prijsje aan hun dagelijkse dosis bloed helpt.

Wanneer ik op een bloedhete zondagmiddag aankom, staan er al ongeveer vijftig mensen in de rij voor het kraampje aan de kant van de weg voor hun fix. Er is maar één reden dat ze een stop in het onopvallende stadje maken: de status als geboorteplaats van de vampiro, de allerbeste tequilacocktail in heel Mexico.

Oscar Hernández, een gezette, grijzende man met een rimpelig gezicht, claimt dat hij het drankje veertig jaar geleden heeft bedacht, tijdens het verkopen van komkommer en yamboon vanuit zijn kraampje langs de weg. "Ik maakte het drankje altijd voor mezelf, zodat ik kon afkoelen als het warm was. Klanten vroegen me vaak wat het was," zegt hij. "Omdat het een beetje op bloed lijkt, heb ik het vampiro genoemd."

Hernández' klanten begonnen hem snel te vragen of hij zo'n gek rood drankje voor hen kon maken. Eerst gaf hij ze gratis weg, als trucje om klanten terug naar zijn fruitkraam te lokken. Er kwamen toen nog niet zoveel mensen door het stadje, dus vampiro's waren een middel om zijn vaste klanten tevreden te houden.

Toen het drankje populairder werd, zag Hernández zijn kans om er wat geld aan te verdienen.

"Mensen dronken er twee of drie per keer, dus ik besloot ze te gaan verkopen," zegt hij. "Ik verkocht ze eerst in bekertjes, maar dat zorgde voor geknoei in auto's van mensen. Dus ben ik ze in zakjes gaan doen, dat is praktisch, goedkoop, en mensen vinden het leuk."

Dankzij de magische cocktails van Hernández is San Luis Soyatlán bijna een verplichte pitstop geworden voor iedereen die er langs reist. "Vampiro's zijn de laatste acht jaar echt populair geworden," vertelt Hernández. "De meeste klanten zijn jonge mensen die op weg zijn naar Mazimitla – ook kinderen, maar die drinken het zonder alcohol."

Vampiro's worden nu op veel plaatsen verkocht, maar die van Hernández blijven het populairst. Hij heeft zijn recept door de jaren heen geperfectioneerd. De vampiro's worden gemaakt met ijs, limoensap, vers geperst sinaasappelsap, grapefruitsap en huisgemaakte sangrita: een zure mix van sinaasappelsap, tomatensap, chili, limoen en zout. Klanten kunnen er naar keus tequila bij doen.

Terwijl de rij verschuift, komen de klanten steeds bij iemand anders uit het team van Hernández (vrijwel allemaal familieleden) terecht. Ze gieten ieder een ander ingrediënt in het zakje, waardoor het met elke stap zwaarder en kleurrijker wordt.

De grootste portie komt in enorme zakken van meer dan een liter, de prijs varieert van dertig tot tachtig peso (tussen de €1,50 en €4,00) afhankelijk van de grootte van de zak en of er tequila in zit. De zakjes zitten om een rietje gebonden, waardoor je het kan drinken zonder te knoeien.

Na zijn uitleg over de geschiedenis van het drankje, geeft Hernández me met een serieus gezicht een zorgvuldig ingeschonken vampiro aan. Het is een enorm dorstlessend drankje: zoet, zuur en een klein beetje zoutig met een kick. Perfect voor een hete zomerdag op het Mexicaanse platteland.