We vroegen foodtruckpersoneel op Lowlands wat mensen allemaal uithalen voor gratis eten

Festivalvaluta heeft doorgaans een andere uitwerking op je brein dan reguliere briefjes en muntjes. Waar je in het normale leven pijn aan je portemonnee krijgt als je vier euro moet afrekenen voor een patatje, rollen de muntjes op een festival moeiteloos door het spreekwoordelijke gat in je hand. Op festivals lijken drie soorten mensen te bestaan: zij die zich neerleggen bij de exorbitante prijzen en muntjes rondstrooien als pepernoten; de mensen die besluiten dat eten overrated is en zich een weekend lang staande weten te houden met andere stimuli; en dan heb je nog de onderhandelaars, die op allerlei inventieve – oké, niet altijd inventieve – manieren aan gratis eten proberen te komen.

We vroegen foodtruckpersoneel op Lowlands naar de capriolen die festivalgangers uithalen om aan gratis eten te komen. Technieken varieerden van onderhandelen en het vragen om halve porties, tot hand- en spandiensten en ontblote lichaamsdelen.

Lauro (28 jaar)

Hier op Lowlands heb ik nog geen gekke dingen meegemaakt, maar ik stond eens op Zwarte Cross en daar ging het wel los. Het is sowieso een beetje een lomp festival en op een gegeven moment begonnen vrouwen te vragen of ze een gratis cocktail mochten. In ruil daarvoor zouden ze hun borsten laten zien. Hun muntjes waren namelijk op. Tja, dat moet je niet vragen aan een truck vol gasten – natuurlijk mag dat. Uiteindelijk riepen we zelfs: "Wie haar tieten laat zien, krijgt een gratis drankje!" De teller stond aan het eind van de avond op drie paar borsten. Voor ons een lolletje natuurlijk.

Je hebt trouwens ook van die tjappies die aan het einde van de avond proberen voor een half muntje water te krijgen, omdat hun muntjes zogenaamd op zijn. Ik ben niet de moeilijkste voor een keer, maar sommigen komen meerdere keren terug. Dikke later, natuurlijk.

Geertje (38 jaar) en Neeltje (32 jaar)

Aan het einde van de avond komen er standaard mensen langs om te vragen of we niet wat over hebben. We maken alles vers, dus niet echt. Daarbij, als we wel wat over hebben, geven we het liever weg aan de security of aan die grote kerels die het terrein op- en afbouwen. Die mensen hebben het pas verdiend. Verder zijn er continu mensen die dealtjes proberen te sluiten: een half muntje voor een extra samosa of wat extra kip. Eén keer zijn we met een deal in zee gegaan; een gast kwam in zijn eentje net voor we dicht gingen 18 samosa's bestellen, hij was een beetje van de kaart en had iets te weinig muntjes bij zich. Uiteindelijk vonden we het zo'n bijzondere bestelling – wat moet je nou met 18 samosa's? – dat we het maar meegegeven hebben voor minder. Hij ging met twee volle armen weg.

Verder verkopen wij allerlei Indiase maaltijden en dat is misschien niet het standaard festivaleten. Laatst stonden we op Paaspop, waar veel mensen ons eten niet direct leken te 'begrijpen'. We kregen continu de vraag wat samosa inhield. Op dit festival kregen we trouwens ook het verzoek of er extra rijst bij de couscoussalade kon. Extra rijst bij couscous – koekkoek, natuurlijk.

Dominique (28 jaar)

Dit is nu al mijn twaalfde keer Lowlands en ik heb nog nooit iets echt vervelends meegemaakt. Het komt weleens voor dat mensen gaan lopen graaien in mijn suikerspinbak en zeggen dat ze alvast een stukkie nemen. Ik sla ze gewoon op de vingers met mijn pollepel.

Laatst werkte ik bij Concert At Sea en toen stond er een gast – ik overdrijf niet – een halfuur lang gebiologeerd naar mij en de bakken suikerspin te kijken. Ik denk dat hij van alles door elkaar had gebruikt. Hij wilde graag een suikerspin, maar had geen muntjes dus bood hij me 20 euro cash aan. Uiteindelijk heb ik 'm maar een suikerspin gegeven, zodat-ie weg zou gaan. De volgende ochtend kwam hij terug en vroeg hij: "Volgens mij heb ik hier gister een tijdje gestaan, of niet?" Hij kon zich niets meer herinneren, dus heb 'm maar even bijgepraat. Uiteindelijk hebben we er hard om gelachen. Dat is hoe het op festivals gaat: positief zijn en dingen positief maken.

Maar niet iedereen wil per se gratis eten, hoor. Laatst kocht een kale jongen voor zeven munten de allergrootste suikerspin, om vervolgens het geheel van het stokje af te halen en op zijn hoofd te plaatsen. Het smolt alleen binnen de kortste keren.

Niels (22 jaar)

Wanneer het donker wordt, verschijnen er binnen de kortste keren mensen met grote pupillen aan je foodtruck. Vaak vragen ze om dingen als een gratis banaan, of een losse aardbei. Meestal ben ik streng, omdat ik niet zomaar gratis shit mag weggeven. Daarbij doen we niet aan losse verkoop van fruit. Maar als iemand echt heel erg van de kaart is en smeekt om een gratis stukje fruit dat hem of haar waarschijnlijk goed zal doen, geef ik wel eens wat weg. Gisteren stond een meisje met grote ogen minutenlang verlekkerd naar onze aardbeien te kijken. Ze hing zo'n enthousiast verhaal op over aardbeien, maar had geen muntjes meer. Ik heb haar er uiteindelijk maar een paar gegeven. Ze was me intens dankbaar.

Op een ander festival kwam er iemand vragen om een ananas, die we natuurlijk niet los verkopen. Hij heeft er uiteindelijk 20 munten voor betaald. Geen idee of en hoe hij het wilde gaan eten; waarschijnlijk nam hij het als overwinning mee terug naar de stage waar hij vandaan kwam.

Robin (21 jaar)

Werken op een festival is echt onwijs leuk. Wij hebben het met onze koffiekar eigenlijk de hele dag wel druk. Een halve koffie voor een half muntje is een veelgehoord verzoek, helaas gaat die niet op. Een gast zei eens tegen me dat er een wesp op een muffin had gezeten, en of hij die muffin daarom niet gratis mocht meenemen – creatief wel. Nieuw dit jaar is dat mensen vragen of ze niet even kunnen komen werken, in ruil voor een gratis koffie. Een soort hand-en spandienst dus. Eh, nee – daar doen we niet aan.

Soms proberen mensen dingen te jatten, dat vind ik wel altijd heel stom. Het gebeurt niet vaak, maar gisteren zag ik ineens iemand weglopen met een brownie. Het was superdruk en we hadden geen tijd om op te ruimen, dus alle deksels lagen van het eten af. Ik zag het in de vluchtigheid en had geen tijd om erachteraan te gaan. Ik kan soms best lachen om mensen die props stelen, maar eten stelen? Kom op: wij werken ook hard en wat is nu één munt?

Evi (19 jaar)

Wij staan op Lowlands met onze patatkraam naast de Heineken-tent, dus er komen de hele dag door lamme mensen die van alles proberen. Wat ik heel irritant vind, zijn mensen die in eerste instantie een gezellig praatje komen maken, alsof je oude vrienden bent en elkaar jaren niet gezien hebt. Om vervolgens na een halfuur te vragen of je niet wat patat over hebt. Als je alleen komt aanpappen om een patatje te scoren, laat dan maar zitten.

Natuurlijk zijn er verder altijd mensen die om gratis eten vragen, of willen afdingen. "Kan ik een half muntje minder betalen als ik geen mayo hoef?" Dat is echt een veelgehoorde vraag. Onze props zijn trouwens ook nogal geliefd. We hebben hier van die aardappelzakken liggen en er komen dagelijks mensen vragen of ze die niet kunnen kopen. Vandaag nog bood iemand 20 euro voor zo'n ding.