Joost van Bellen inspireerde mij een dag lang alles andersom te doen

Al een jaar of zes volg ik Joost van Bellen op de voet – door zijn feest Rauw (rust in vrede) leerde ik elektronische muziek kennen en werd ik de danceliefhebber die ik nu ben. Niet zo lang geleden plaatste Van Bellen een ondefinieerbare woordenreeks op zijn facebookpagina, met woorden als 'Gadmosredna' en 'Nelleb nav Tsooj'. Ik begon me bijna zorgen te maken dat de beste man een beroerte had gekregen, want hij is met zijn ruim dertig dj-jaren natuurlijk de jongste niet meer. Gelukkig werd al snel duidelijk dat dit een hint was naar het feestje in Sexyland: Andersomdag op donderdag 8 juni, met op het programma een strikte dresscode a la Kris Kross, het NOS-journaal in rewind en muziek die andersom wordt afgespeeld door onder andere Dimitri Kneppers. Daar moest ik bij zijn. Voor de gelegenheid ging ik niet alleen die avond, maar de gehele dag andersom door het leven.

Het is donderdagochtend en helemaal opgewekt spring ik uit bed. Ik heb namelijk al bedacht dat ik straks ontbijt met een overheerlijke chorizopasta en rode wijn. Er zijn veel ergere manieren om je dag te beginnen. Ik begin niet met een warme douche zoals normaal, maar ik doe wat ik altijd doe voor het slapengaan: mijn tanden poetsen. Helemaal niet zo gek eigenlijk, ben ik meteen van die dooie-mussen-ochtendadem af.

Tijd voor het uitzoeken van een outfit. Normaal draag ik spijkerbroeken, dus ik wurm me in mijn omgedraaide jeans. Ergens in mijn achterhoofd hoor ik 'Jump Jump!', en ik waan me eventjes Kris Kross. Maar er is één probleem: ik krijg mijn bilpartij met geen mogelijkheid in de voorkant. Ik hoor je denken: pics or it didn't happen, maar dit scenario laat ik aan je verbeelding over, smeerlap. Zelfs in mijn meest stretchy broek valt mijn kont als een vadsige bierbuik over het stuk stof, dus ik kies het hazenpad en trek een katoenen rok en panty aan. Mijn T-shirtje en spijkerjas zitten gelukkig ook als gegoten.

Een pan met kokend water pruttelt op een gaspit en ik kom erachter dat er een reden is dat je 's ochtends geen uitgebreide diners hoort te bereiden: je bent daar helemaal niet wakker genoeg voor. Ik grijp half mis naar het open pakje spaghetti in het kastje boven me, met als gevolg dat de inhoud als mikado-stokjes over me heen en op de grond klettert. Gelukkig had ik de pastasaus – een allegaartje van aubergine, chorizo, olijven en tomaat – over van een paar dagen eerder, dus hoefde ik mijn leven niet in gevaar te brengen door andersom te kokkerellen.

Na een hoop onhandig gedoe (ik probeerde pasta met de achterkant van mijn vork te eten) heb ik eindelijk mijn bord leeg, en slurp ik aan een rood wijntje. De eerste slok valt me zwaar en is best smerig, maar ik merk dat de godennectar kort daarna soepel door mijn keel glijdt. Voor ik het weet ben ik aan mijn tweede toe, ware het niet dat ik enigszins nuchter op het Thump-kantoor word verwacht vandaag.

Ik kom aan op de redactie met mijn jas andersom aan en mijn zware tas over mijn buik gedrapeerd. "Hey jongens, even een heads-up: ik doe een andersomdagje vandaag." Mijn collega's beginnen me uit te lachen, en iemand noemt deze opdracht mensonterend. Ik bewapen me: "Ik ontbeet net met een glas rode wijn, hoe begon jij je dag?" De haters druipen af met hun karakterloze koffietje.

Gelukkig vliegt de dag voorbij en maken de fotograaf en ik ons op om naar Sexyland te gaan. Ik ben inmiddels aangekomen op het einde van mijn dag, dus ik haal mijn make-up eraf en trek mijn pyjama aan. Een slaapmasker hangt andersom aan mijn hoofd, Mickey Mouse prijkt potsierlijk op mijn rug en in de flanellen ruitjesbroek passen mijn billetjes wél. Aan de deur van Sexyland worden we warm onthaald door de portier: "Leuk dat je er was! Wel thuis he? Doei!"

Mijn vader vertelde me ooit dat er in elk geintje een seintje zit, zo ook in die van deze jolige deurhost. De danszaal is namelijk nagenoeg leeg, alsof het feest inderdaad al afgelopen is. Ik tel op z'n hoogst twintig mensen, waaronder ikzelf. Joost draait een liedje omgekeerd en een blije dame loopt al dansend naar achteren: dit is zo'n beetje al het spannends dat er op het moment in Sexyland gebeurt. Stand-upcomedian Roel Verburg stapt het podium op en neemt de microfoon ter hand. Hij is schijnbaar heer en meester in het ter plekke opdreunen van omgekeerde woorden en bewijst zijn superkracht met een apparaatje dat geluid andersom afspeelt. Hij noemt Natasja Froger de duivel, wat het apparaatje bevestigt als het haar naam andersom afspeelt: regorf ajSATAN. Ik en het handjevol andere aanwezigen liggen in een deuk en de sfeer is eigenlijk best heerlijk, alsof ik met een stel vrienden op een uit de hand gelopen vrijgezellenfeest ben beland. Er hangt een pingpongtafel aan het plafond, een jongen schildert de Mona Lisa op z'n kop en iedereen maakt zeer bevreemdende dansbewegingen, alsof ze om negen uur 's avonds op een willekeurige donderdag al straalbezopen zijn.

Ik begin ook te twijfelen aan hoeveel wijn ik inmiddels heb gehad, want ik zie iets heel geks gebeuren: er ligt een plaat verhoogd op de draaitafel. Dimitri heeft zo het lijkt de arm omgedraaid waardoor het vinyl op z'n kop wordt afgespeeld. What the fuck. Geconcentreerd laat hij een houseliedje uit de jaren negentig horen, met tegelijkertijd absurde omgekeerde geluidjes die afzonderlijk niet om aan te horen zouden zijn. Maar samen werkt het toch, het klinkt zelfs cool en iedereen kijkt verwonderd toe. Er wordt vrolijk andersom gedanst, maar niet al te lang, want het feest stopt niet veel later. Niet zo heel gek met deze lage opkomst.

Buiten bij vertrek tref ik Joost en ik, de journalist die ik ben, vraag nog even om een kort interviewtje.

THUMP: Waarom zijn er zo weinig mensen?
Joost van Bellen: Ja, dat is een hele terechte vraag. Dat is zo tekenend voor deze tijd: mensen schuwen het experiment. Wat ze niet kennen, doen ze liever niet. Ze gaan liever naar de feestjes die ze al kennen.

Lukte het een beetje om aan een outfit te komen?
Ik vond het heel moeilijk! Ik had eerst een smoking achterstevoren aan, maar die is op maat gemaakt en zat dus veel te strak. Daarom trok ik maar een polo aan en sta ik er nu bij als een of andere corpsbal.

Bedankt Joost, en voor de topdag!