Op bezoek bij de mensen die wietstroopwafels maken

De laatste memorabele ervaring die ik met edibles had, was een ouderwetse spacecake die me aanstaarde toen ik een keer het avondeten had overgeslagen. Dat bleek een slecht idee. Ik at met m'n stomme hoofd namelijk die halve cake op, ook omdat hij gewoon erg lekker was.

Fast forward naar een wc vier uur later, waar ik bibberend in een hoekje dacht dat de tijd op het punt stond om stil te gaan staan, met als consequentie dat m'n hart ook zou ophouden met kloppen. Ik wist dat cannabis niet dodelijk was, maar daar werd ik met de minuut minder overtuigd van.

Inmiddels is het jaren later (ik leef nog) en nog steeds is spacecake in Nederland eigenlijk de enige bekende eetbare variant van cannabis. Maar in de VS is de afgelopen jaren een edible-cultuur ontstaan die lijkt op haute cuisine, en waarmee THC en CBD op een aangename, relatief gezonde manier naar de consument wordt gebracht.

Dat we er hier nog niet voor warm lopen, ligt misschien aan het feit dat het hier allemaal illegaal is, terwijl cannabis in de Verenigde Staten tegenwoordig in vier staten gereguleerd is. Als Nederlandse coffeeshops iets eetbaars verkopen, dan is het spacecake, en de wet daarover zit vreemd in elkaar.

Spacecakes mogen in Nederland alleen worden verkocht als het hoofdingrediënt vermalen wiet is. Dat is een manier van bakken die je oma niet zou gebruiken. De traditionele manier van spacecake maken gebeurt door wiet in een pannetje in gesmolten boter te laten trekken, en vervolgens van die boter een cake te bakken.

Maar dat mag niet van de rechter, zo blijkt. Met die boter maak je THC vrij uit de plant, en THC staat om bizarre redenen in Nederland op de lijst met harddrugs. Volgens de rechter zou oma dus bezig zijn met de productie van harddrugs. Absurd, maar het is de realiteit in Nederland.

Moderne edibles worden gemaakt van wietconcentraten. Bijvoorbeeld door met een gas als CO2 de werkzame stoffen uit de plant te halen en de plantenresten weg te gooien. Illegaal, maar gezonder dan roken en een uitkomst voor mensen die geen zin hebben om rook te inhaleren.

Een van de mensen die de markt probeert te innoveren voorbij de traditionele spacecake is Ryan, die de zaak met zijn start-up Golden Green Bakeries de boel professioneel wil aanpakken. We kwamen hem tegen bij het Cannabis College op de Amsterdamse wallen, waar hij een tas vol met edibles bij zich had terwijl hij er net een werkdag op had zitten.

Ryan is nu vier maanden bezig, en de zaken gaan prima, vertelt hij op de bank van het Cannabis College. "We hadden in het begin iets teveel soorten edibles. Nu proberen we vaker aan de klanten zelf te vragen waar ze echt behoefte aan hebben. Niet alleen qua smaak, maar ook qua dosering."

Golden Green Bakeries maakt onder andere rice crispies, gummiberen, witte chocolade en muffins in een markt vol potentie. Hij drukt de dosering uit in het aantal milligram THC dat in de edible zit, en hij houdt een dosering van tien milligram THC per edible aan.

"Als je geen zin hebt om te roken, dan is vapen ook geen optie, maar een edible wel. Je zou het 's ochtends zelfs in je thee of koffie kunnen doen, als je daar zin in hebt. Of 's avonds in een salade."

Het is niet makkelijk om inzicht te krijgen in de Nederlandse scene van cannabis-edibles. MUNCHIES kwam Stefano tegen op Cannabis Bevrijdingsdag in het Flevopark in Amsterdam. Hij is een Italiaan die ooit naar Nederland is gevlucht vanwege het repressieve beleid in zijn eigen land, en omdat hij een passie heeft voor cannabis (en skateboarden en muziek, zo voegt hij toe).

Zijn bedrijfje Microgenetics richt zich vooral op het ontwikkelen van goede zaden, maar hij wil graag innoveren. Dat doet hij thuis in een appartementje in de hoofdstad, waar we langsgaan om van dichtbij te zien hoe hij probeert om nieuwe producten te ontwikkelen.

Het culinair verwerken kan een uitdaging zijn, weet Stefano. "Het leuke is dat je echt met de smaken kan variëren. Ik heb hier bijvoorbeeld een concentraat dat een limoen-achtige smaak heeft, Sour Haze. Daar kan je van alles mee maken: ijsjes, snoep, of bijvoorbeeld een limoenachtige stroopwafel."

"Ik ben erachter gekomen dat maple syrup het beste werkt om je concentraat in op te lossen," zegt Stefano. "Je kan de stroop direct gebruiken in gerechten, maar ik heb ook een manier gevonden om er poeder van te maken, waardoor je er nog veel meer producten van kan maken."

Om de smaak te kunnen reguleren moet je goed naar het soort wiet kijken dat je gebruikt. Belangrijk voor de smaak zijn terpenen, een klasse van stoffen die in verschillende planten, zoals coniferen en laurier, voorkomt en ze hun specifieke geur en smaak geeft. Bij cannabiskweek wordt gespeeld met deze terpenen om de wiet een andere smaak te geven.

Die terpenen zijn de komende jaren nog een bron van onderzoek, zegt Ryan. Het is voorlopig nog zoeken naar hoe je moet omgaan met de smaak van wiet. Een van de twee meisjes waar Ryan mee samenwerkt heeft Food Design & Innovation gestudeerd in Den Bosch, en is verantwoordelijk voor de succesvolle bereiding van de edibles. Stefano werkt samen met een chef die in een restaurant in Amsterdam werkt.

"Cannabisconcentraat kan een vrij sterke smaak hebben. Daar hebben we een beetje naar moeten zoeken," zegt Ryan. En Stefano zegt dat THC soms een beetje hard op de keel valt, iets waar hij zich de komende tijd op wil richten en waar hij alle expertise goed bij kan gebruiken.

Uiteindelijk heeft de medische markt de meeste toekomst, denkt Ryan. Betrouwbare informatie en kennis over cannabis is hard nodig. "We kunnen het niet alleen," zegt Ryan. "We moeten allemaal een steentje bijdragen om deze industrie van de grond te krijgen."

Stefano's recept voor siroop en cannabiskookpoeder

Nodig voor de siroop:

• 5 gram extract. (Hoe je dat maakt, staat hier in een cursus van VICE)
• 5 eetlepels maple syrup

"Doe het concentraat in een kom samen met de siroop. Laat het au-bain-marie samensmelten in ongeveer 20 minuten. Goed roeren, anders hebben sommige stukken siroop veel meer THC dan andere stukken."

Om hier vervolgens poeder van te maken, doe je volgens Stefano het volgende:

"Neem een dopje melk, 10 centiliter ongeveer. Gooi het bij de cannabissiroop die je hebt gemaakt. Roer heel goed, en laat het vervolgens twee dagen in de koelkast staan."