We spraken de wereldkampioen frikandellen eten over zijn grandioze overwinning
Foto's door Stay Classy Tattoo. Met dank aan Mervin Acoca

FYI.

This story is over 5 years old.

Eten

We spraken de wereldkampioen frikandellen eten over zijn grandioze overwinning

“Mijn geheime wapen is appelmoes.”

Hoe was jouw zaterdag? Die van Ton Firing bestond uit zich volstouwen met frikandellen. En alhoewel zijn zaterdag dus bijzonder veel op de jouwe lijkt, is er toch een opmerkelijk verschil. De achttienjarige uit Dordrecht at namelijk zeventien en een halve frikandellen in een kwartier. En daarmee werd hij meteen ook kampioen van het WK Frikandellen eten.

Vorig jaar schreef Ton zich voor de grap in voor een wedstrijd gehaktballen eten. Hij kreeg de smaak te pakken en deed dit jaar mee aan een wedstrijd ‘zo veel mogelijk frikandellen eten in een kwartier’ in Schiedam. Samen met coach en vriend Mervin Acoca en een extra assistent die de stopwatch bedient, hebben ze wekenlang getraind voor de grote wedstrijd. Als we Ton opbellen, neemt eerst coach Mervin op voor een inleidend gesprek. “We wisten meteen dat hij ging winnen,” vertelt Mervin aan MUNCHIES.

Advertentie

Volgens Mervin nam Ton ook dat zelfvertrouwen mee naar de wedstrijd. “Er was een speciale plek waar de drie beste eters van vorig jaar mochten eten. Ton vertelde hen dat hij vorig jaar meedeed aan de gehaktballenwedstrijd. Ze begonnen hem uit te lachen,” vertelt Mervin. Ton beet echter van zich af en zei: nou, je zal wel zien wie er straks lacht als ik van jullie win. De organisatie had meteen in de gaten dat dit een leuke knul was en besloten hem ook op dat podium te zetten. “Dat was een goede beslissing, want hij heeft iedereen omver gegeten,” vertelt Mervin lachend, “Trouwens, nu ik erover nadenk is hij de eerste die zoveel frikandellen gegeten heeft in vijftien minuten. Dit is dus een wereldrecord.”

Hoog tijd dus om de kampioen en recordhouder zelf te spreken over zijn overwinning, wilskracht en het geheime wapen om zoveel mogelijk frikandellen in een kwartier te eten.

MUNCHIES: He Ton, proficiat! Wat ging er door je heen toen je kampioen werd, naast die zeventien en een halve frikandellen natuurlijk?
Ton Firing: Dit gevoel van blijdschap heb ik nog nooit gehad. Ik heb de overwinning uitgebreid met vrienden en familie gevierd. En ja, ik heb nog een frikandelletje gegeten die avond.

Sterk. Hoe vond je zelf dat het ging?
Eigenlijk ging het heel erg gemakkelijk. Ik had geen stress of wat dan ook, want ik wist toch al op voorhand dat ik ging winnen. Zonder moeite won ik met een verschil van drie frikandellen op de nummer twee.

Advertentie

Wat een zelfvertrouwen. Welke tactieken heb je om zoveel mogelijk frikandellen te eten in een kwartier?
Je moet niet te snel, en ook niet te langzaam eten. Maar je moet wel heel erg langzaam kauwen. Onderschat dit niet. Iedereen denkt: ik kan dit ook. Nou, doe het eerst en praat dan verder. Ik heb trouwens ook een geheim wapen, namelijk appelmoes eten bij de frikandellen. Ik heb die saus speciaal meegenomen naar de wedstrijd, want het is mijn lievelingssaus en het eten glijdt veel beter naar binnen.

Zou wiet roken voor de wedstrijd geen goede tactiek zijn, zodat je extra veel trek hebt? Of wordt dat gezien als doping?
Ik ben zelf heel erg anti-drugs, dus ik zou dat nooit doen. Mijn tegenstanders daarentegen mogen wiet roken wat ze willen, ik win toch.

Voer je ook een mentale oorlog met je tegenstanders?
Niet echt, want dat heb niet nodig. Ik kijk alleen mijn tegenstander soms aan om te zien hoe ver hij achterstaat.

Hoe heb je je eigenlijk voorbereid op de wedstrijd?
Samen met mijn coach Mervin stelde ik een schema op. Mijn doel was om tijdens de wedstrijd tussen zeventien en achttien frikandellen te eten. Vier weken op voorhand at ik twaalf frikandellen in een kwartier. Die at ik met cola en ketchup. Ik vind ketchup niet eens zo lekker, dus ik wist zeker dat het de volgende keer beter ging. Daarna at ik vijftien frikandellen in een kwartier met mayonaise en cola. Tijdens de wedstrijd mocht ik geen cola van mijn coach, dus toen dronk ik alleen water.

Advertentie

Zijn er momenten dat je het gevoel had dat je wilde opgeven?
Op een gegeven moment zit je vol en daar moet je jezelf wel overheen kunnen zetten. Op dat moment denk je: ik kan en mag niet opgeven, want ik mag mijn fans niet teleurstellen. Maar ik wist dat dit niet ging gebeuren, hoor.

Waren er veel fans?
Ja, zeker een stuk of twaalf. Ze riepen de hele tijd ‘Tonnie, Tonnie’ tijdens de wedstrijd. Ook de mensen in de zaal zagen meteen dat ik het goed deed en waren me aan het aanmoedigen. Mijn ouders waren er helaas niet bij. Ze zijn wel erg trots op me.

Wat lief. Je was trouwens eerst gespecialiseerd in een andere discipline, namelijk gehaktballen eten. Waarom maakte je deze overstap?
Gehaktballen vallen toch iets zwaarder. Vorig jaar had ik een erg intense gehaktballenwedstrijd. Ik stond de hele tijd bovenaan, maar op het laatste moment stak mijn tegenstander nog een gehaktbal in zijn mond, waardoor ik alsnog verloor. Ik dacht: ik heb het gehad met de eetwedstrijden, ik stop er mee. Toch schreven mijn vrienden mij in voor de frikandellenwedstrijd. Dit was mijn comeback.

Wat is de volgende stap in je sportcarrière?
Volgend jaar ga ik mijn titel verdedigen. Maar ik ga ook toch weer de gehaktballenwedstrijd doen waarbij ik moet opnemen tegen negentien anderen. En deze keer ga ik winnen, want dit jaar eet ik ook de gehaktballen met appelmoes.

Zet ‘m op Ton!