Amerikanen in het buitenland vertellen waarom ze besloten de VS de rug toe te keren

Op de avond van 8 november 2016, crashte de website van de Canadese immigratiedienst, toen hordes Amerikanen zich tegelijk realiseerden dat de verkiezingsuitslag niet werd wat ze ervan verwacht of gehoopt hadden. Verhuizen naar Canada – of naar waar dan ook – is iets waar veel Amerikanen sindsdien over nadenken. Het idee is echter niet nieuw. Mensen verlaten de VS al sinds mensenheugenis en om allerlei verschillende redenen. We spraken een paar Amerikanen in het buitenland om uit te zoeken waarom ze weggingen, hoe ze nu leven en of ze ooit terug zullen keren. Natuurlijk beïnvloedt het presidentschap van Trump hun keuze, maar de gezondheidszorg, wapens en plezier staan ook op de lijst van redenen om Amerika vaarwel te zeggen.

Ik ben om verschillende redenen geëmigreerd, maar de belangrijkste was dat ik me veilig wilde voelen op openbare plekken. Toen de schietpartij op Columbine High School gebeurde was ik nog maar een kind, maar die shit is diep in mijn hoofd gaan zitten en elke grote schietpartij daarna ging in mijn hoofd zitten, zo diep dat ik elke keer als ik wegging van huis bang was dat ik niet meer terug zou komen. Misschien heel naïef, maar ik verwachtte een beetje dat de overheid zou ingrijpen en een eind zou maken aan die waanzin. Maar het werd alleen maar erger. Ik vind het een walgelijk idee dat zoveel van onze gekozen leiders in de zak zitten van lobbyisten.

Als voormalig leraar op een middelbare school was Sandy Hook de druppel. Het VK had een vergelijkbare schietpartij in de jaren negentig, die heeft geleid tot strenge wapenwetten. Toen ik doorhad dat ik niet hoefde te hopen op een zelfde soort reactie voor al die kinderen in Amerika, maakte dat mijn besluit nog makkelijker om op zoek te gaan naar een baan op een school buiten de VS. Ik vertrok en keek nooit meer achterom. Hoewel het VK ook last heeft van geweldsincidenten en de daarop volgende onzekerheid – zoals de recente aanslagen in Londen en Manchester – voel ik niet dezelfde angst in het openbaar als in de VS. Nu weet ik namelijk dat de meeste mensen geen wapen dragen waarmee ze meerdere mensen in een paar seconden zouden kunnen vermoorden. -Jayme, 29, woont nu in het Verenigd Koninkrijk.

Ik woon al een tijdje in China (sinds 2013) omdat ik hou van reizen. Ik woon in Zuid-China, dus ik reis makkelijk naar andere delen van zuidoost Azië. Mijn vriendin en ik hebben dit jaar overwogen weer terug naar de VS te verhuizen, maar toen Trump werd gekozen, hebben we eerlijk gezegd besloten nog een paar jaar te blijven. Helemaal na het opzeggen van het klimaatakkoord, ik kan gewoon niet geloven dat er mensen zijn die op deze persoon gestemd hebben. Veel van de plekken waar ik regelmatig naar toe ga zullen er over twintig jaar niet meer zijn. Klimaatverandering raakt je pas echt als je de plekken in de wereld hebt gezien die het meest getroffen en eerst beschadigd zullen worden. Hij is een idioot. – Croix, 27, woont nu in China.

Vijf jaar geleden zegde ik mijn baan in de financiële wereld op en verliet ik de VS , omdat ik maar twee weken vakantie per jaar had. De balans tussen werk en vrije tijd in Amerika is echt verschrikkelijk. Mijn oude baas prees ons voor het doorwerken tijdens de lunch, het lang overwerken en vroeg beginnen, en een van de dingen die in overweging werden genomen voor een promotie was, ik maak geen grapje, "De belangen van het bedrijf voor die van jezelf te stellen." What the fuck!? Ik werk nu voor mezelf als schrijver en fotograaf en blijf voornamelijk weg uit de VS vanwege de mentaliteit dat we getrouwd moeten zijn met ons werk. Het leven is bedoeld om leuk te zijn. Veel Amerikanen realiseren zich dat niet. – Kristin, 31, woont nu in Duitsland.

In eerste instantie besloot ik te verhuizen naar Frankrijk omdat de VS niet meer als thuis voelde, nadat ik een paar jaar had gereisd. Parijs was de plek waar ik me goed voelde, ondanks het feit dat ik geen Frans sprak. Voordat ik de VS (en de uitstekende zorgverzekering van mijn ex-man) achter me liet, heb ik een preventieve dubbele mastectomie ondergaan, net als Angelina Jolie. Ik heb gewerkt als een gek om toegang te krijgen tot het Franse gezondheidszorgsysteem. Het duurde zes maanden, maar nu is het gelukt. Wat ik hier betaal aan belastingen, aan aanvullende verzekering en huur in Parijs is niet veel meer dan ik in de VS zou moeten betalen voor een verzekering die net zoveel zou dekken. Dit jaar heb ik in Frankrijk een sonogram gehad, vier doktersbezoeken, een gebitsreiniging, twee labonderzoeken en vier voorgeschreven recepten. Een deel werd vergoed door de overheid en mijn aanvullende verzekering en ik was niet meer dan 200 euro kwijt. Komende herfst laat ik mijn eierstokken verwijderen, en mijn Franse sociale zorgverzekering dekt 100% van de kosten. Alleen al vanwege de gezondheidszorg ga ik nooit meer weg uit Frankrijk. – Leah, 42, woont nu in Frankrijk.

Ik verhuisde naar Europa ver voor de verkiezingen van 2016, maar door de uitslag raakte ik in shock; ik had een identiteitscrisis over wat het betekende om Amerikaan te zijn. Ik erken, en hou zelfs van de diverse meningen in de VS. Het is een land dat haatzaaien verwerpt, maar ook toestaat. Ik ben het hier met heel mijn hart mee oneens, maar vind tegelijkertijd dat je moet kunnen zeggen en denken wat je wil. Ik wist wel dat de VS deze elementen in zich had, het is een onderdeel van hoe het land in elkaar zit. Maar ik nam aan dat het fatsoen de bovenhand zou hebben. Dat bleek nogal tegen te vallen.

Het is pas een jaar geleden dat ik hier naartoe ben verhuisd, maar ik heb nog geen serieuze last van heimwee gehad. Ik mis de VS die ik dacht te kennen niet. Dat kun je wijten aan het leven in een bubbel, maar ik leg meer de nadruk op positiviteit en ervaringen die de rest van de wereld te bieden heeft. Ik zal de VS blijven verdedigen – ik heb het voorrecht gehad op te groeien met mogelijkheden die geen enkele andere plaats kan bieden – maar het is niet alles meer voor me.

Helaas ben ik Donald Trump een bedankje verschuldigd: het feit dat hij in 2015 campagne ging voeren was voor mij de katalysator om naar het buitenland te verhuizen. Het was een van de beste persoonlijke en professionele beslissingen die ik in mijn leven heb gemaakt. Je moet toch positief blijven, hè. – Thomas, 26, woont nu in Nederland.

Mijn familie en ik besloten vier jaar geleden te verhuizen vanwege het gebrek aan mogelijkheden in de Verenigde Staten. Omdat ik er, ondanks dat het moeilijk te bewijzen is, zeker van was dat ik geen kans op werk of andere doorgroeimogelijkeheden had, omdat ik een hoofddoek draag. Het was voor mijn familie moeilijk leven in de VS omdat we geconfronteerd werden met discriminatie, vervelende opmerkingen en intimidatie. Ik ben bespuugd, verbaal misbruikt en in bepaalde situaties compleet genegeerd. Tegen mijn man is meerdere keren gezegd dat hij naar huis moest gaan en hij kreeg meerdere racistische opmerkingen naar zijn hoofd geslingerd. We wilden niet dat onze kinderen dezelfde pesterijen zouden moeten doorstaan op school. We besloten tijdelijk terug te verhuizen toen de verkiezingscampagnes van 2016 begonnen, maar hoe meer we zagen gebeuren, hoe meer we eraan dachten om te blijven. Nadat Trump de verkiezingen won besloten we niet terug te keren. We houden van onze familie en ons huis in de VS, maar als islamitische Amerikanen werden we ook geconfronteerd met moeilijke tijden. We besloten dat Marokko ons meer mogelijkheden bood om ons eigen leven te leiden, ons bedrijf te runnen en onze familie weg te houden van het milieu dat we hebben gezien in de Staten. - Amanda, 33, woont nu in Marokko.

Ik studeerde in 2013 af aan de universiteit in en was van plan om rechten te gaan studeren, maar zag de kosten en de schulden die het met zich mee zou brengen niet zitten. Ik vond een Engelstalig studieprogramma in het Duitse Heidelberg, dat geheel was afgestemd op mijn studierichting en helemaal gratis was voor zowel Duitsers als buitenlanders. Alle Duitse universiteiten zijn gratis. Omdat ik niet hoefde te betalen voor dit programma, was het voor mij mogelijk om naar een business school te gaan in Edinburgh, in Schotland. Het collegegeld voor dat programma bedroeg ongeveer 20.000 euro, het was dus niet gratis, maar wel substantieel goedkoper dan een business school in de VS.

Nadat ik mijn opleiding had afgerond had ik een andere reden om langer in het buitenland te blijven: de gezondheidszorg. Ik heb in mijn jeugd twee keer kanker gekregen en overwonnen en de status van de gezondheidszorg in de VS is op z'n zachtst gezegd vrij onaangenaam. Zelfs met Obamacare en een verzekering, is mijn gezondheidszorg substantieel duurder in de VS dan in Duitsland. Daar komt bij dat Duitse verzekeringsbedrijven me niet kunnen discrimineren, en dat de zorg voor moeders er veel beter is. Ik kan een heel jaar lang op zwangerschapsverlof en 67 procent doorbetaald worden, en mijn vriend kan twee maanden met vaderschapsverlof, en ook 67% doorbetaalt worden. Ook is de kinderopvang hier goed geregeld, mocht ik weer aan de slag willen. – Jordan, 26, woont nu in Duitsland.

Ik heb Noors bloed dus ik ben altijd al geïnteresseerd geweest in de cultuur en schoonheid van het land. Nadat ik klaar was met de middelbare school, besloot ik de universiteit een tijdje uit te stellen en in plaats daarvan voor een jaar naar Noorwegen te verhuizen voor het Folkehøgskole-programma, dat is gericht op keramiek. Het was een geweldige ervaring. Nadat ik dat jaar vloeiend Noors leerde spreken, besloot ik dat ik er niet meer weg wilde. De Noorse sociale cultuur is de Amerikaanse ver vooruit, op veel verschillende manieren: wettelijk vastgelegde gendergelijkheid, wapenwetten, het milieu, gezondheidszorg en gratis studeren, om maar een paar dingen te noemen!

Het is absoluut duur om hier te wonen maar het voelt goed dat het geld dat ik betaal aan belastingen gaat naar programma's die ik moreel steun, en niet naar het financieren van een zinloze oorlog waar miljonairs alleen maar rijker van worden. Ik hou ook van de Noorse relaxte benadering van het huwelijk ( heel veel mensen wonen gewoon eeuwig samen zonder ooit te trouwen, en dat kan gewoon). Ze hebben wel een raar conservatief idee over wiet, wat ik hilarisch vind, maar hey! Amsterdam is maar een paar uur vliegen hier vandaan… Erik, 28, woont nu in Noorwegen.