Zo tover je goedkope wijn om in overheerlijke champagne

In de week voordat de feestdagen aanbreken, leggen we massaal de laatste hand aan alle voorbereidingen voor de feestjes waar we onze familie en vrienden mee gaan imponeren. En om ze te imponeren, heb je natuurlijk een feestelijk drankje nodig: champagne.

Maar een fles lekkere champagne kost precies de bak geld die je niet meer hebt nadat je voor je vader een neustrimmer en voor jezelf neuspoeder hebt gekocht. Maar geen zorgen: champagne is eigenlijk gewoon witte wijn met bubbels, en dat kan je zelf maken.

We kochten een goedkope Pinot Grigio bij de plaatselijke supermarkt, en vroegen Don Lee van PDT en Momofuku om langs te komen op het VICE-kantoor om deze fles om te toveren tot een fles bubbels. Het blijkt dat dit met elke goedkope fles kan, met maar een paar basismaterialen.

Er zijn twee manieren om dit te doen. Voor de eerste heb je alleen goedkope wijn, een slagroomspuit en een paar CO2-patronen nodig. Het laat je witte wijn binnen een paar seconden bubbelen.

De tweede is wat moeilijker. Je hebt een pakje gist, een pak suiker, en zo'n glazen fles zoals hierboven op de foto nodig. Dit proces duurt zo'n 48 uur, maar de smaak van de wijn lijkt uiteindelijk meer op champagne dan bij de eerste manier.

Methode 1:

De wijn moet zo koud mogelijk zijn, zodat de bubbels vastgehouden worden (net als bij frisdrank wordt wijn met bubbels eerder plat als het warm is). Giet de goedkope witte wijn in de slagroomspuit en draai de bovenkant erop.

Pak twee CO2-patronen en schroef ze een voor een in de spuit, schud ongeveer tien seconden krachtig, en spuit vervolgens al het gas als een gek in de wijn.

Giet het daarna meteen in een champagneglas. Je kan het terugdoen in de originele fles, maar de bubbels blijven niet eeuwig hangen.

Don zegt: het is niet het beste glas champagne in de wereld, maar het smaakt ook niet slecht.

Methode 2:

Deze fermentatiemethode kan in elke fles witte wijn gedaan worden, en het heeft zelfs een naam: méthode champenoise. Je hebt tien minuscule gistkorreltjes nodig. Zorg dat ze net groot genoeg zijn dat je ze individueel kan tellen.

Deze manier van fermenteren gebeurt in dezelfde glazen fles met plastic kurk die we eerder gebruikten. Als we Don mogen geloven, gaat de gist "suiker eten, CO2 uitpoepen, en alcohol uitpissen." Het produceert ook een beetje warmte.

Pak de gistkorreltjes en gooi ze in de glazen fles met plastic kurk. Gebruik geen fles met draaidop, want die explodeert als je wijn op magische wijze aan het fermenteren slaat.

Gooi de suiker ook in de fles. Je kan de helft van het pak gebruiken, maar het hele pak kan ook.

De termen die je vaak op flessen champagne ziet – zoals Extra Dry of Brut – wijzen aan hoeveel suiker er aan de champagne is toegevoegd tijdens het secundaire fermentatieproces.

Met een keukenweegschaal kun je uitrekenen hoeveel suiker je moet gebruiken. Hoe meer suiker je toevoegt, hoe zoeter het smaakt. Na twee of meer dagen kan het zijn dat niet alle suiker is opgegeten door de gist, maar over het algemeen zal vrijwel alles oplossen.

Giet de goedkope wijn in de glazen fles.

Je zal de kleine gistkorrels zien rondzwemmen als een soort visjes. Dat is prima.

Doe de fles dicht en maak 'm goed vast met de metalen beugel.

Nu moet je minimaal 48 uur wachten. Laat het op kamertemperatuur staan. Als je het in de koelkast zet, duurt het ongeveer twee weken. Hoe kouder, hoe langzamer het gaat. Het is verstandig om het in een keukenkastje te zetten, omdat de temperatuur daar niet teveel schommelt. Zet de fles niet in direct zonlicht.

Na 48 uur is je huisgemaakte champagne klaar om te drinken. Om de fles te openen zonder de gist in het eindproduct te krijgen, bevries je het met de kurk naar beneden. Als je hem opent, schiet de gist meteen uit de fles – waardoor je enkel lekkere, zelfgemaakte nepchampagne overhoudt.