Mugshots van Australische vrouwen die in de jaren 20 in de bak belandden

Noot van de redactie: in dit artikel zaten eerst ook foto’s die niet alleen waren ingekleurd, maar ook op andere manieren waren bewerkt. Deze foto’s zijn inmiddels uit het stuk verwijderd. We betreuren de fout.

De een ziet er wat vermoeid uit, of kijkt angstig naar de lens van de camera. De ander zit nonchalant te lachen, alsof het eigenlijk best leuk is om gearresteerd te worden. Allemaal zijn het vrouwen die ongeveer een eeuw geleden in Sydney naar het politiebureau moesten omdat ze de wet hadden overtreden. Daar werden ze vastgelegd door een fotograaf van de politie, terwijl ze in hun cel zaten. En nu, ruim honderd jaar later, heeft de Britse kunstenaar Matt Loughrey deze mugshots opnieuw tot leven gebracht.

Loughrey heeft zichzelf gespecialiseerd in het inkleuren van zwart-witfoto’s, en houdt zich ook bezig met het animeren van stilstaande beelden. Toen hij een paar jaar in Australië woonde, besloot hij deze vaardigheden in te zetten om in de geschiedenis van het land te duiken. VICE sprak hem vanuit zijn huis in het Ierse County Mayo.

VICE: Hey Matt, wat vind je zo interessant aan mugshots?
Matt Loughrey: Gezichten vertellen verhalen. Landschappen en gebouwen zijn levenloos, je kunt je er niet in verplaatsen. Maar wanneer je iemands gezicht ziet, kun je echt een verhaal voelen. En mugshots zijn de mens in zijn openste vorm. Je kunt geen kant op, en hebt geen controle over wat er gebeurt – je moet jezelf overgeven aan de situatie.

Waarom vond je deze Australische vrouwen zo’n geschikt onderwerp?
Deze vrouwen waren zo goed gekleed, maar het nemen van een mugshot blijft iets erg vernederends – dat vond ik een interessant contrast. Daardoor ga je als kijker echt nadenken over wat je precies ziet.

Deze mugshots hebben allemaal een ander verhaal. Welke vond je het interessantst?
Die van Alice Cooke sprong er wel uit. Ze is een jonge vrouw, en ik denk misschien wel een van de gevaarlijkste vrouwen uit de fotoserie. Niet omdat ze mensen heeft neergestoken op straat – ze was een oplichter. Een sociopaat. Ze had valse identiteiten en meerdere huwelijken. Niet omdat ze daar allemaal zo in geloofde, maar omdat ze er iets uit wilde halen.

Welk mugshot vond je het schrijnendst?
De vrouw die probeerde om zichzelf een miskraam te bezorgen – dat is een heel sterk beeld. Je kunt mensen niet op hun gezicht beoordelen, maar wel zien hoe ze zich blootgeven. Je ziet dat ze wist wat haar stond te wachten, als een hert dat in de koplampen van een auto staart. Maar tegelijkertijd weet niemand hoe haar leven er precies uitzag. Misschien was er wel iets heel persoonlijks en tragisch gebeurd in haar leven, dat tot dit moment heeft geleid.

Welke foto staat het meest in contrast met de misdaad die begaan is?
Die van Barbara Turner. Het is lastig te zeggen of ze iedereen een beetje voor de gek houdt, of daadwerkelijk gepakt is, want ze was erg goed in wat ze deed. Ze deed vaak alsof ze zelf juist het slachtoffer was, dat zie je ook wel aan haar gezicht. Of ze was gewoon écht gepakt.

Was er ook een foto waarover je twijfelde of je hem wel wilde gebruiken?
In deze collectie niet. Maar ik heb wel een keer gehad dat iemand niet helemaal begreep wat ik precies doe – een paar dagen geleden nog, toen was er een of andere viespeuk die vroeg of ik een afbeelding kon animeren.

Wat dan?
Het was gewoon een professionele fotograaf, die ook goed gewaardeerd wordt. Maar wat hij vroeg was best ziek. Het was een foto van iemand met wie hij bevriend was geweest, en hij had allemaal snode plannetjes voor wat hij de animatie precies wilde laten doen. Ik zei beleefd dat ik ervoor bedankte.

Was dat de meest gedenkwaardige klant die je ooit hebt gehad?
Nee, Jeff Bridges heeft ook een werk van me. Ik dacht eerst dat het een grap was, maar het bleek gewoon echt te zijn. Het was geregeld via zijn uitgever, best cool.

Wat staat je nog meer goed bij?
Soms werk ik met heel vertrouwelijk materiaal – ik doe bijvoorbeeld weleens wat voor de politie, om te helpen om vermiste personen te zoeken. En ik heb meegewerkt aan documentaires over onopgeloste misdaden. Een keer werkte ik samen met de neef van Clarence en John Anglin, die uit Alcatraz zijn ontsnapt. Daar moest ik dan twee jaar lang sporadisch wat voor doen, en zo kreeg ik dingen te zien die verder nooit iemand te zien krijgt. 

Je komt bij dat soort projecten ook achter een hoop dingen waar het grote publiek totaal geen weet van heeft. Zoals dat de Anglin-broers een heel gelukkig leven hebben geleid nadat ze uit Alcatraz waren ontsnapt.

Welke potentie heeft het inkleuren van oude foto’s wat jou betreft?
Er zijn tegenwoordig veel meer opties mogelijk – we kunnen mensen tot leven wekken, en zo jonge mensen enthousiast te maken voor de geschiedenis, in plaats van ze verveeld door hun schoolboeken te laten bladeren. Inkleuring is een heel goede manier om de geschiedenis te doen herleven, en steeds meer mensen sluiten zich daarbij aan.

Dit artikel verscheen oorspronkelijk bij VICE UK.

Volg VICE België en VICE Nederland ook op Instagram.