Voedsel na de wonderbes is een walgelijke wandeling door de wereld van wansmaak

Suiker is niet best voor je, lijkt de wetenschap mondjesmaat aan te geven. Het is verslavend, het verhoogt de kans op hart- en vaatziekten en mijn neefje gaat ervan met speelgoeddingen gooien.

Het zou kunnen dat het voedsel van de toekomst het dus zonder suiker zou moeten gaan stellen. Maar om toch aan onze zoetedingenverslaving tegemoet te kunnen komen, zijn we op zoek naar allerlei alternatieven. Eén van die mogelijke alternatieven is de miracle berry, een tropisch vruchtje dat de actieve stof miraculine bevat (no joke): een glycoproteïne dat zich aan de zoetreceptoren in je mond bindt waarna je zure dingen als zoet proeft. We vroegen ons af wat er zou gebeuren met je smaaksensatie als het goedje als zoetstof in je eten of frisdrank verwerkt zou worden. Als je plotseling een citroen als zoete lekkernij beschouwt na het drinken van een colaatje, wat zou dat dan doen met de rest van je lunch? Hoe zouden dingen als een hamburger, een pizza of een biertje smaken als je net bewonderbesd bent? Wij, jonge helden die we zijn, besloten dat we de beroerdste niet zijn en we offerden onszelf op als proefkonijnen om een hele berg eten te bemachtigen en op te eten onder invloed van het wonderbesje. Je kan het besje in verschillende vormen online bestellen, maar wij hebben de meest voorkomende vorm bemachtigd: gedroogd, vermalen en verwerkt in een klein roze pilletje.

We namen er één en begroeven ons gezicht in een tafel vol eten. Voor de wetenschap.

NB.: De auteurs proefden samen, maar schreven hun recensies zonder inzicht in elkaars antwoorden.

Yoghurt, naturel

Alejandro: Zuivelproducten zijn niet bepaald mijn ding. Ik hou me vast aan het geloof dat volwassen mensen geen zuigelingenvoer zouden moeten eten en vind de weeïge smaak van yoghurt dan ook redelijk afstotelijk. Met de wonderbes viel het me echter best mee. De biologische natuurlijke yoghurt  werd een soort zoet weeïg toetje. Niet lekker, maar ook niet vies. Sowieso een verbetering. Een goed begin voor de wonderbes, kortom.

Laurens: Normaal vind ik naturel yoghurt echt niet lekker. Nu ineens wel. Het smaakte plotseling niet meer als de zure plas wit babybraaksel die het normaal gesproken is - ook niet persé zoet, maar zeker te eten.

Aardbeien

Alejandro: Op de een of andere manier lijkt miraculine op wonderlijke wijze alles een aspartaam-achtige nasmaak te geven. Heb je wel eens suikerloos aardbeisnoep gegeten? Ik niet, maar ik ben er van overtuigd dat het net als deze aardbeien smaakt.

Laurens: Aardbeien zijn plotseling echt een explosie van fructose. Al mijn voedselvindinstincten pingelden 'JACKPOT' zodra ik zo'n rood kanon van zoetheid in mijn mond stopte. Ik vond ze superlekker.

Smoothie mango/passievrucht

Alejandro: Dit is zo'n sapje waarvan je met een kater denkt "Oh ja! Gezond en fris!" Maar dat je het dan drinkt en de zure warboel in je maag de rest van de dag gebruik wenst te maken van je bovenuitgang. Na de pil was het drankje echter misleidend, geniepig zoet. Zo zoet dat je argeloos op zou drinken en de rest van de dag zoetzure boertjes zou laten en Rennie ineens een hartstikke aantrekkelijk product lijkt.

Laurens: Waar ik zojuist 'explosie van fructose' zei, wordt dat hier 'supernova van alle zoete dingen in het universum'. Stop de tijd. Man, dit sapje wordt na zo'n pilletje echt ondraaglijk zoet. De eerste seconde dacht ik nog dat het lekker was, maar toen sloeg er van alles in de smaakcentra in mijn brein falikant op hol en wilde ik niet meer aan fruit denken.

Koffie (espresso), ongezoet

Alejandro: De koffie smaakte naar koffie. Niks bijzonders te melden hier. Lekker weer, man.

Laurens: Ik giet normaal gesproken altijd onfatsoenlijke hoeveelheden suiker door mijn koffie en ben meestal dus niet zo fan van zwarte koffie. Vergeleken met de overweldigende smaaksensaties die me eerder overvielen, was dit een nogal subtiele verandering. Koffie is nog steeds koffie, maar de bittere rand is er een beetje vanaf. Ik proefde een vleugje drop. Best okay.

Red Bull

Alejandro: Dit is een wonder! Deze Red Bull smaakt compleet anders! In plaats van naar doorhalen, katers en vroeg op moeten is de smaak veranderd in Red Bull Light! Walgelijk!

Laurens: Allejezus tering baggerfranje wat zoet.

Broodje ham & roomkaas

Alejandro: Laat me voorop stellen dat LaPlace uitstekende broodjes maakt. Er is niets dat me gelukkiger maakt dan een goed broodje. En daarom begin ik steeds meer te vrezen voor een wonderbesgezoete toekomst. Het begint langzaam te dagen dat in plaats van een prachtig smakelijke toevoeging aan het voedingslaten, de wonderbes in feite een soort grote nivelator is: alles gaat er hetzelfde van smaken: plat, wee en altijd met een zoetstof-achtige nasmaak.

Laurens: Het kan aan mij liggen, maar dit broodje ham & roomkaas smaakte een beetje als een broodje waarop iemand ham en roomkaas had gedaan. Goed idee wel.

Cola Light

Alejandro: Cola Light smaakt naar al het andere wat besmet is met de wonderbes. Naar zoetstof. Vreselijke, nep en chemisch smakende zoetstof. Geen verandering dus.

Laurens: Smaakte zoals cola light smaakt als je het de dag na een feestje uit een aan de tafel vastgeplakt glas drinkt.

Pure chocola

Alejandro: In de veronderstelling dat miraculine ook de bitterreceptoren blokkeerde, hadden we ook een blokje pure chocolade aangeschaft. Onze veronderstelling bleek onjuist, wat des te meer onderstreept hoe vooroordelen de wetenschappelijke methode aantasten en zorgen voor scheve resultaten. Zie bijvoorbeeld Diederik Stapel en zijn verzonnen resultaten. Wat ik hier omslachtig probeer te zeggen is dat de chocolade hetzelfde smaakte.

Laurens: Smaakte zoet, zoals melkchocola. De bittere smaak was er volledig vanaf, dus het werd een soort kinderchocolade. Ik denk sowieso dat alles wat je eet na zo'n besje behoorlijk kinderbestendig wordt, want alles wat ook maar een beetje een acquired taste is wordt vernaggeld doordat er alleen maar zoetheid overblijft. Misschien is het dus wel een goeie manier om mijn bovenstaande neefje spruitjes te laten eten. Misschien een goed idee voor een volgend artikel.

Appel en banaan

Alejandro: Ik had per ongeluk al het avondeten gegeten toen we aan de snack begonnen dus ik ben een beetje vergeten de appel en de banaan te eten. Maar laat me je anders vermaken met een hartstikke leuke feitje, wellicht heb je er ooit iets aan: het schijnt zo te zijn dat nijlpaarden er van houden om af en toe aan krokodillen te likken. De reden achter dit gedrag is nog onverklaard.

Laurens: Ik heb een groot hart voor de wetenschap, maar op een gegeven moment is de koek op en het leed geleden, en hoef ik echt geen fruit meer. De banaan en de appel liggen dan ook vooral voor de sier erbij. Ga toch weg met je fruit.

Hamburger

Alejandro: Naast een zoetstoffig nasmaakje toevoegen aan anders prima smakende etenswaren, zorgt de wonderbes er ook voor dat vrijwel alles smaakt naar Etensproduct-in-kwestie-Hawaii. Alsof er een kwaadaardig tropisch elfje scheutig met een bakje ananas in de weer gaat op alles waar je van wilt genieten. Zo ook met deze hamburger. Het klote-elfje had de uitjes, mosterd, ketchup en augurk stiekem verwisseld met ananas. Teleurstelling viel mij ten dele.

Laurens: Deze hamburger van de Macky D's werd er niet veel beter op, hoewel de smaaksensatie íets interessanter werd doordat de saus een nieuwe (je raadt het al: zoete) dimensie kreeg. Ook de stukjes augurk/ui/dooie babylever die erop zaten veranderden van zuur naar zoet. Daardoor werd het van een broodje met schoenzool nu een zoet broodje met zoete schoenzool met zoete augurk. Yum.

Pizza tomaten/pesto

Alejandro: Wonderbes en pizza combineren is een beetje als een snor tekenen op de Mona Lisa, niet grappig en getuige van zeer beperkte smaak. Ik voel me schuldig dat ik de waardigheid van een uitstekend voedselproduct zo door de mangel heb gehaald. Het spijt me, pizza. Het was in de naam der wetenschap, vergeef me.

Laurens: Deze pizza. Deze pizza maakte het experiment voor mij de moeite waard. Ik wist van tevoren niet wat erop zat, maar het was godsgruwelijk lekker. De combinatie van de kaas en wat pesto bleek te zijn zorgden voor een achtergrond van zout, waarover met impressionistische rooie vlekjes de zoete tomaat verspreid was. Het was een feestje in mijn mond en ik wil voortaan niks anders meer eten dan dit meesterwerk van smaak.

Broodje kroket met mosterd

Alejandro: Fuck dit hele kutexperiment. De mosterd smaakt naar stroop. Alle verkrachte smaken hangen rond in mijn mond. Mijn spuug smaakt lichtgezoet, alsof ik zojuist heb getongd met een zakje Candarel. Achterin mijn keel strooit het elfje rijkelijk met kunstmatige ananas. Ik voel me ongelukkig. Heeft het leven eigenlijk zin?

Laurens: Lekker hoor, zoete mosterd, maar geen smaakorgasme pizza. Na die pizza doe ik nergens meer aan mee. PIZZAPIZZAPIZZA

Bierrrr

Alejandro: Het bier smaakte naar deze reclame. Als de wonderbes de toekomst is van suiker dan gaan we een treurige, treurige toekomst tegemoet. Ik begon aan dit experiment met onbevangen hoop, maar ik vrees nu de dag dat alles smaakt naar kartonnen doos met een vleugje zoetstof. Doe mij maar suiker, zuur, diabetes en het gevoel dat ik leef in plaats van een kunstmatig gevoel in mijn mond.

Laurens: Een enkel slokje bier trok me bruusk uit mijn roes van pizzawaardering en slingerde me terug in de 'wtf is dit'-kant van het smaakspectrum. Bier is echt te smerig als je je tong hebt omgetoverd tot zoetheidsdetector. Een koud pilsje op deze warme dag smaakte plotseling als een blikje koolzuurhoudend badwater met een halve kilo stevia.

Wonderbesjes veranderen je in een pizzageile alcoholmijdende nancy die steeds zeurt dat alles te zoet is. Om dit spul standaard als zoetstof te gaan gebruiken lijkt mij het perfecte recept voor een dystopische toekomst.

Van suiker krijg je diabetes, van zoetstof kanker, maar als alles gezoet wordt met miracle berry word je uiteindelijk suïcidaal. In theorie klinkt het natuurijk fantastisch, suiker compleet vervangen in zoete producten door wat zuur en wonderbes toe te voegen, maar de praktijk valt dat vies tegen. Niet alleen omdat wij mensen suiker gewoon hartstikke lekker vinden, maar ook omdat niets hetzelfde smaakt als suiker. Een 'zoete sensatie' is niet hetzelfde als zoet. En als die 'zoete sensatie' zich dan een paar uur voortzet en al het andere normale voedsel dat je in je mond stopt verandert in onaangenaam voedsel dan mag het me al helemaal gestolen worden.

Misschien dat het wonderbesje uiteindelijk zijn niche vindt in de organische winkel waar alles sowieso al naar niks smaakt, of onder bepaalde raw foodcults, maar laten we allemaal vurig hopen dat het nooit mainstream wordt.

Ps. Het afgebeelde voedsel representeert niet per se het dieet van een der beiden auteurs.

Je kan ons trouwens ook leuk vinden op Facebook, misschien leer je dan nog eens wat