Door mijn groene vader heb ik plastic altijd als de duivel gezien. Hij vertelde me vaak hoe het de oceaan verpest en dat arme schildpadjes het opaten. Mijn woede werd hierdoor groter dan de berg plastic soep die op de zeeën ronddrijft. Maar het probleem, zo leerde ik al jong, kwam vooral voort uit het feit dat het goedje praktisch overal omheen zat en zo makkelijk in winkels werd uitgedeeld. Maar ik wil nu niet doen alsof ik een heilige ben. Ik laat vaak genoeg, zonder erbij na te denken, elk los product in een plasticje verdwijnen en koop regelmatig bloemkool in een cellofaantje.
Advertentie
Nu zijn er in Nederland al heel wat stappen gezet: het gratis plastic tasje is sinds begin 2016 verboden, maar het eind is nog lang niet in zicht. Plastic scheiden zit bij veel mensen nog niet in hun systeem. En de laatste verpakkingsvrije winkel sloot in juni zijn deuren omdat er te weinig klanten waren. Daarnaast kun je ook vaak plastic microdeeltjes vinden in bijvoorbeeld veel cosmetica. En al die kleine deeltjes komen uiteindelijk weer in het zeewater terecht.Lees verder op Munchies.