Ongemakkelijke verhalen van eetdates die in de soep liepen

Het is best dapper als je ervoor kiest om uitgebreid met je potentiële liefdespartner te gaan eten. Er kan een hoop misgaan: je kunt er tijdens het dessert pas achterkomen dat je al de hele tijd een stuk spinazie tussen je tanden hebt, je date kan een ongelofelijk hork blijken te zijn tegen obers of hij zit tijdens alle gangen afkeurend te kijken naar je tafelmanieren.

Dat is rot, maar het kan nog veel erger. Daarom ging MUNCHIES op zoek naar de meest ongemakkelijke dateverhalen. Een beetje leedvermaak kan immers nooit kwaad als het om de liefde gaat.

Toen ik zestien was, vroeg een jongen die ik vaag kende of ik met hem uit eten wilde. Hij was twintig. Ik had toen alleen geen geld om naar een restaurant te gaan, dus dat had ik vooraf expliciet tegen hem gezegd. Volgens hem was dat geen probleem; hij zou trakteren.

We spraken af in een all-you-can-eatrestaurant. We hadden een superleuke avond, totdat de rekening op tafel kwam. Ik nam aan dat hij zou betalen, omdat we het daar al over hadden gehad. Mijn date zei er niets over, maar toen de bediening met het pinautomaat bij ons aan tafel kwam, zei m’n date dat hij zijn deel zou betalen en ik de rest. Vol verbazing keek ik hem aan. Ik werd helemaal warm van binnen, omdat hij me heel erg voor het blok zette. De situatie werd superongemakkelijk, iedereen begon naar ons te kijken en ik vroeg of hij een grap maakte.

Ik schaamde me dood, keek en ik probeerde de situatie aan de ober uit te leggen. Hij wist zich natuurlijk ook geen houding te geven, en zei dat hij over een paar minuten terug zou komen. Toen hij weg was, werd ik hysterisch. Mijn date gaf niet toe, en ik werd alleen maar bozer. Uiteindelijk kwam er een man – die ook in het restaurant zat met zijn vrouw en kind – naar onze tafel. Hij vroeg wat er aan de hand was, en uiteindelijk gaf mijn date toe dat hij niet genoeg geld had om de hele rekening te betalen. Uiteindelijk heeft die wildvreemde man mijn deel betaald. Ik heb hem duizend keer bedankt. Buiten probeerde m’n date me ook nog te zoenen. Ik wist niet hoe snel ik weg moest komen.

Mijn relatie was net uit en dus ging ik voor het eerst op een Tinder-date. We hadden afgesproken om eerst wat te gaan drinken en daarna zou ik voor hem koken. Achteraf gezien kan ik mezelf wel voor m’n kop slaan dat we twee activiteiten hadden gepland. Het zou een ontzettend lange avond worden.

Omdat ik zo zenuwachtig was, had ik van tevoren een halve fles wijn gedronken. Toen ik bij het café aankwam, was ik al behoorlijk aangeschoten. Tijdens de date had ik vrij snel door dat we absoluut geen klik hadden. Ik bleef daarom flink doordrinken. Na nog vier wijn werd ik zo misselijk, dat ik moest overgeven op de wc. Maar mijn date had niets door. Ik wilde eigenlijk naar huis, maar het probleem was dat we hadden afgesproken dat ik ook nog voor hem zou koken…

Bij hem thuis begon ik maar meteen aan m’n groenteschotel, maar ik was nog zo lam dat ik de helft op de grond liet vallen. De voorbereiding duurde daardoor ontzettend lang en daarna moest de schotel ook nog eens een uur in de oven. We zaten stil op ons eten te wachten en aten het daarna ook in stilte op. We hadden werkelijk niets meer om over te praten.

Na het eten ben ik direct naar de wc gevlucht om mijn huisgenoot te bellen. Ze zei dat ik gewoon naar huis moest gaan. Ik zei als smoes tegen m’n date dat m’n huisgenoot ziek was en ik voor haar moest zorgen. Na die date hebben we nog wel wat berichtjes heen en weer gestuurd, maar het is natuurlijk nooit meer iets geworden.

Ik was al een tijdje aan het ouwehoeren met een jongen die ik had leren kennen via gay.nl. Na een tijdje besloten we elkaar in het echt te ontmoeten om wat met elkaar te gaan drinken. Ik had toen alleen geen werk en maar net genoeg geld voor twee wijntjes. Daarom wist ik dat ik het daar ook bij moest houden.

De date was het in eerste instantie best gezellig. Maar toen we aan ons tweede wijntje zaten, bestelde mijn date de halve borrelkaart. Daarna nam hij ook nog loempia’s, en nog meer drank. Omdat ik alleen maar dacht aan de rekening, ging ik me steeds ongemakkelijker voelen en at ik ook niet echt mee. Dat maakte de situatie ook een beetje gek.

Toen de rekening eenmaal kwam, stelde mijn date voor te splitten. Ik had alleen echt niet genoeg geld. In paniek vluchtte ik naar de wc om een vriendin te bellen. Ik vroeg haar of ze iets naar me over kon maken. Dat zou alleen pas de volgende dag op mijn rekening staan. Dus bedachten we dat we zouden doen alsof ik mijn portemonnee bij haar was vergeten. Toen ik weer aan tafel zat, belde die vriendin op om te zeggen dat ik zogenaamd m’n portemonnee bij haar had laten liggen. Met het schaamrood op mijn kaken speelde ik het toneelstukje mee. M’n date zei uiteindelijk vrij sarcastisch dat hij dan maar moest betalen. Volgens mij had hij mijn leugen heel goed door. Ik heb daarna nooit meer iets van hem gehoord.

Toen ik nog studeerde, ging ik wel eens naar datediners. Dat houdt in dat een groepje blind-dates voor elkaar regelt. Alle koppels eten dan samen een hapje bij iemand thuis. Een goede vriendin van mij organiseerde zo’n diner, en vroeg of ik een date met haar huisgenoot wilde. Dat leek me gezellig.

Toen ik op het datediner aankwam, was mijn date al ontzettend aangeschoten. Tijdens het diner was ze zelfs zo dronken, dat ze me de hele tijd probeerde te tongen. Ik probeerde uit te leggen dat ik daar echt geen zin in had. Maar ik denk dat ze zo lam was dat ze elke keer vergat dat we dat gesprek hadden gehad, waardoor ze het telkens weer probeerde.

Uiteindelijk trok ik haar gewoon niet meer en ben ik naar het dak gevlucht. Daar heb ik me de rest van de avond verstopt. Gelukkig kwamen er omstebeurt vrienden naar boven om me gezelschap te houden en een biertje te drinken. Ik durfde absoluut niet meer naar binnen, omdat ik bang was om m’n date weer tegen te komen.

Uiteindelijk was iedereen wel zo’n beetje naar huis en wilde ik ook graag weg. Ik had geen keuze meer: ik moest wel naar beneden. Alleen woonde m’n date daar natuurlijk ook. Ik sloop dus zo stil mogelijk naar binnen. Maar binnen hoorde ik haar stem. In een reflex verstopte ik me achter de badkamerdeur. Toen ze voorbij was gelopen, kon ik uiteindelijk stilletjes naar buiten glippen.

De dag erna kreeg ik nog een berichtje waarin ze me bedankte voor de leuke avond. Maar dat was denk ik meer uit beleefdheid; ze kon zich waarschijnlijk toch niets meer herinneren.