Deze mensen zouden nooit bij de laptop in de buurt mogen komen op huisfeestjes

Het festivalseizoen is voorbij. Dat betekent: beduidend minder momenten dat we blij zijn met het leven en steeds meer weekenden vol onoriginele themafeestjes van vage bekenden waarvoor je uit pure wanhoop maar weer een nutteloos flutcadeau koopt. Gelukkig is tegenwoordig iedereen een dj, waardoor het nooit aan de muziek zou moeten liggen.

Sommige mensen hebben het aangeboren talent om de juiste muziek te draaien op huisfeestjes: de muziek die meisjes laat dansen. Maar de meesten hebben dat vermogen niet. Dat soort mensen zijn er veel te veel. Zij zijn het type dat Fleet Foxes gaat draaien op een zolder vol zwetende studenten en de nieuwe ‘keiharde’ van Skrillex draait tijdens een wedstrijdje Prosecco-tanken op een dakterras. Hier zijn vijf types mensen die het niet snappen:

Drum ’n bass-triestelingen

Het is één uur ’s nachts. Je bent op een huisfeestje. Binnen is het broeierig warm. Er worden heupen bewogen en uit de laptop schalt ‘Superstylin’ of Stardust. Vanavond is de wereld een mooie plek. Tot plots een beschonken subwooferfanatiekeling met dreads er rigoureus een drum ’n bass-plaat doorheen ramt. Want hoe tof je het ook vindt, drum ’n bass is het audio-equivalent van een Europese hogesnelheidstrein. Als je er eenmaal inzit is er geen stoppen meer. Geen pauzes, geen hoogtepunten.

Blogboys

Niemand, maar dan ook niemand, wil Alt-J horen op hun verjaardag. Niet eens de bandleden van Alt-J willen Alt-J horen op hun verjaardag. Maar natuurlijk is er altijd een gast (het is nooit een meisje) die “even één liedje wil horen”. De reden hiervoor is de valse veronderstelling dat dit hem superieur doet lijken. Hij denkt dat de vrouwen en de stoere jongens naar hem toe zullen rennen om hem te vragen: “Wat is dit magische lied dat je zojuist mijn leven ingeslingerd hebt?” Hij zal antwoorden: “Alt-J,” met het onmiskenbare zelfvertrouwen van een man die weet waar hij het over heeft, verdomme.

Oh, wat heeft deze jongen het mis. Het enige wat deze vent ooit als antwoord heeft gekregen op zijn pogingen tot muzikale stoerdoenerij is mensen die zich opeens herinneren dat ze naar de wc moeten of wat te roken hebben in de keuken. De dj zelf blijft alleen achter en voelt zich als een man die net een grap heeft verteld die niet aansloeg, of een straatartiest die van zijn eenwieler is gevallen.

Het zusje

Ja, zij is er ook. ‘Het zusje van’ komt met een delegatie vriendinnen die net als zij ook niet tegen alcohol kunnen. De meiden hebben een gezamenlijke voorkeur voor onregelmatig gepitchte synthesizergeluidjes en het gebruik van een luchtalarm als muziekinstrument. Historici zullen deze tijd bestempelen als ‘het Guetta-tijdperk’ of ‘de eeuw van Avicii’. De Balkanbeats en Breezernummers volgen elkaar hierna in een rap tempo op, wat uiteindelijk resulteert in het hoogtepunt van de avond: een liter zoete drank over de laptop.

Mensen met ketamine

Het overgrote deel van de mensheid maakt goede muziekkeuzes in combinatie met het overgrote deel van alle drugs. Mensen met coke op, bijvoorbeeld, neigen naar de maniakale hiphop van decadente rapfarao’s als Rick Ross, of naar soundtracks uit hun favoriete films waar mensen coke gebruiken (Goodfellas, Boogie Nights etc.). Het MDMA-publiek gaat voor euforische house (of Elliot Smith, als het zes uur later is). Keta-peepz daarentegen, oei. Ketaminegebruikers zijn een slag apart. Het lijkt alsof ze het geluid van hun eigen nachtmerries willen horen, tracks die gelijkwaardig zijn aan de kilo’s terror die zich in hun hoofd bevinden. Het is overbodig om te vertellen dat mensen die niet aan de ketamine zitten dit niet willen horen. Het is dus verstandig om deze mensen weg te jagen bij de laptop als ze er een half uur over doen om “Bruial Soth Lndon NBroughS” in te typen op Spotify en ondertussen praten over hoe klein hun voeten lijken.

Mensen die hun eigen muziek maken

Er is niets (NIETS) erger dan iemand die op een feestje de muziek onderbreekt en zegt: “Jongens, jongens. We hebben de laatste tijd aan iets nieuws gewerkt in de studio. Het materiaal is nog wat ruw, maar we hopen dat je het toch tof vindt.” Meestal komt er vervolgens een halfbakken plaat die in een verschrikkelijk soort geveinsde bescheidenheid wordt (af)gespeeld. Vertel dit soort mensen altijd dat de drums wat diepte missen. Werkt altijd. Duw ze vervolgens weg bij de laptop. We kunnen weer verder.