Hoe is het om op je veertigste nog maagd te zijn?

Een jaar of vier geleden ontmoette ik Jeremy. We werden meteen vrienden. Hij is slim en modieus, maar nogal op zichzelf. Ik dacht altijd dat dat kwam doordat hij volwassen was en een punt in zijn leven had bereikt dat we allemaal bereiken als we dertig worden – we stoppen met het zien van vage vrienden en houden alleen nog solide vriendschappen over. Jeremy was het soort mens dat je zelden zult zien op plekken waar veel mensen samenkomen. Op een feest of evenement ben je na middernacht vaak omringd door mensen met aanpassingsproblemen. Jeremy kan zich juist goed aanpassen. Misschien wel iets te goed. Zijn manieren en houding zijn altijd uitstekend, maar nooit overdreven. Onlangs vierden we de veertigste verjaardag van een vriend, toen ik opeens een optimistische toon in zijn stem hoorde. Hij deelde toen een ontzettend intiem detail met me: hij is veertig jaar oud en heeft nog nooit seks gehad. Ik moet zeggen dat ik niet echt geschokt was door dat nieuws. Interessant genoeg voelde ik ook geen medelijden. De quizmaster in me nam het onmiddellijk van me over en ik begon hem meteen te ondervragen. Jeremy’s emoties tijdens dit gesprek waren een mix van verdriet, galgenhumor en nihilisme. Ik vond het moeilijk om empathie te voelen, hoewel ik zelf ook een laatbloeier ben. (Volgens een onderzoek van Durex is de gemiddelde leeftijd waarop je voor het eerst seks hebt in Nederland achttien jaar). Jeremy is nu twee keer zo oud als ik toen ikzelf ontmaagd werd, en ergens heb ik het idee dat hij niet gewoon twee op elkaar gestapelde maagden van twintig is, maar dat zijn leven een aaneenschakeling van frustraties is – steeds verder vervreemd, depressief en seksueel en emotioneel gefrustreerd. Desondanks voelt het als je met hem praat alsof hij op zijn veertigste opnieuw wil beginnen – de optimist in hem denkt soms dat hij zijn seksleven kan beginnen vanuit het perspectief van een veertigjarige, in plaats van te zwelgen in het theatrale melodrama waarin de meesten van ons zich wentelden toen we aan onze eerste seksuele escapades begonnen. Aan de andere kant kan dit ook een pijnlijk onderwerp voor Jeremy zijn. Het zegt veel over zijn karakter dat hij hoopvol blijft en proactief is. VICE: Weten veel mensen over jouw situatie? Wat zeggen ze erover?
Jeremy: Nee, niet veel mensen weten het. Ik denk dat mijn familie wel vermoedens heeft, maar niemand heeft het me ooit gevraagd. Ik loop al lang met dit geheim rond. Ik heb laatst een vrouw ontmoet in een club en we eindigden bij mij thuis. In een dronken bui heb ik het haar toen verteld. Omdat we allebei erg dronken waren weet ik niet meer zo goed hoe ze precies reageerde. Ze klonk verrast. Ik denk dat ik het vier mensen verteld heb: die vrouw, een goede vriend, mijn endocrinoloog en nu jou en de lezers van dit artikel. Die goede vriend maakte zich zorgen en stelde zelfs voor een sekstherapeut in te schakelen. Heeft iemand je ooit aangeboden om seks met je te hebben uit vriendschap of uit medeleven?
Nee, dat is me nog nooit gebeurd. Omdat ik het aan bijna niemand heb verteld, zelfs niet aan mijn beste vrienden. Heb je ooit overwogen om iemand in te huren? Bijvoorbeeld een sekswerker? Tegenwoordig is het niet meer zo’n taboe als vroeger.
Toen ik jong was had ik nooit kunnen denken dat sekswerk ooit een optie voor me zou zijn. Ik ging er vanuit dat het gewoon een keer zou gebeuren. Naïef genoeg dacht ik dat ik vanzelf wel iemand zou ontmoeten waarmee ik die ervaring zou kunnen delen. Ik verwachtte dat mijn eerste keer gewoon zou gebeuren met iemand die ik leuk vond. Of, bot gezegd, met iemand die ik in een club zou tegenkomen. Het klinkt zo simpel, en bij de meeste mensen loopt het ook zo, maar bij mij is het nog nooit gebeurd. Toen ik twintig was vond ik het een eng idee dat ik misschien nooit seks zou hebben. Nu ben ik veertig jaar oud, en is het - vooral op emotioneel gebied - een veel groter probleem voor me geworden. En toen het eenmaal een probleem werd, kon ik geen sekswerker meer inschakelen. Ik heb het nooit als taboe gezien, maar wel als ‘de makkelijke weg’. Seks met een sekswerker zou voor mij voelen alsof ik de handdoek in de ring gooi, dat ik de hoop opgeef ooit iemand tegen te komen met wie ik deze ervaring kan delen. Het voelt alsof ik abnormaal ben en alsof ik een engerd ben. Door het overwegen van sekswerk zou ik mezelf alleen maar een grotere engerd vinden. Sta je nu wel open voor het idee? Vind je het eng omdat je niet weet waar je moet beginnen?
Ja. Het is een idee waar ik nu voor opensta, maar ik weet niet hoe en waar ik moet beginnen. Waar ben je het meest nieuwsgierig naar? Is het de seks zelf, of wat het met zich meebrengt?
Ik denk dat iedere maagd wel nieuwsgierig is naar seks. Ik geef wel toe dat seks een veel groter ding lijkt, als je het op je veertigste nog nooit hebt gedaan. Ik ben denk ik intelligent genoeg om te beseffen dat echte seks niet zoals porno is. Omdat ik zo’n enorme laatbloeier ben, ben ik wel bang dat ik de rest niet meer kan bijhouden, dat ik voor altijd slecht in seks zal zijn en dat ik mijn partner zal teleurstellen. Ik ben bang dat ik een lachertje word. Ik ben vooral nieuwsgierig naar wat seks allemaal met zich meebrengt, vooral het gedeelte van een volwassen relatie. Ik heb nooit een vriendin gehad en ik heb nooit de pieken en dalen van een relatie meegemaakt. Ik ben het meest nieuwsgierig naar het intiem zijn met een vrouw, zowel seksueel als emotioneel. Je hebt een zeldzame aandoening die je puberteit en libido heeft beïnvloed, toch?
Ik heb een aandoening die panhypopituïtarisme heet. Ik heb die aandoening al sinds mijn geboorte, maar ik kreeg de diagnose toen ik vier of vijf jaar oud was. Mijn ouders realiseerden zich toen dat ik niet zo snel groeide als andere kinderen. Deze aandoening heeft invloed op alle hypofysehormonen. Hierdoor heb ik al vanaf jonge leeftijd een tekort aan groeihormonen, schildklierhormonen en bijnierhormonen. Ik slik daarom supplementen en ik moest testosteron injecteren, omdat ik ook dat hormoon niet zelf produceer. Door de aandoening zie ik er veel jonger uit dan ik eigenlijk ben. Ik hoefde mezelf pas te scheren toen ik halverwege de dertig was. En het heeft ook mijn libido aangetast. Ik ben er eerlijk gezegd altijd trots op dat ik mezelf überhaupt kan scheren. Ik vier zelfs de dag dat ik daarmee begon - mijn ‘scheerjaardag’. Ik ben ook erg trots dat ik nu erecties kan krijgen. Door de vervanging van mijn seksuele hormonen, voel ik me weer seksueel, terwijl ik dat jarenlang niet gevoeld heb. Ik neem aan dat je ook masturbeert. Begon je daar ook pas mee toen je dertig was?
Ja, ik masturbeer. Ik kan me niet herinneren hoe oud ik was toen ik daarmee begon. Ik denk dat ik eind twintig, begin dertig was. Pas toen ik begin dertig was, toen mijn dosis testosteron toenam, kon ik enige voldoening vinden in masturbatie. En zelfs met die voldoening kom ik niet vaak klaar.

Bekijk ook: 5 vragen die je altijd al wilde stellen aan een pornocameraman

Heb je weleens bijna seks gehad? En heb je ergens spijt van, als je terugdenkt aan die momenten?
Het is twee keer bijna gebeurd. De eerste keer was met een vrouw die vijf of zeven jaar ouder was dan ik. Ik kende haar al een jaar, via internet. Ik was toen begin twintig. Ze woonde in Portland, maar kwam toen een weekend naar Vancouver, waar ik woon. Ze is de eerste vrouw waarmee ik ooit intiem ben geweest. Ik heb haar niet verteld dat ik nog maagd was, maar ze wist wel van mijn medische aandoening. Ik denk dat ze het wel vermoedde. We sliepen een paar nachten samen en tijdens de laatste nacht gingen we een stapje verder, omdat we elkaar genoeg vertrouwden. Vanwege mijn aandoening kon ik geen erectie krijgen. Toen ze weer naar huis ging, spraken we elkaar steeds minder. Uiteindelijk hield het contact op. De tweede keer was toen ik begin dertig was. Een andere vrouw die ik online had leren kennen kwam naar Vancouver. Deze keer was het anders, want ik voelde geen chemie tussen ons. We waren te verschillend. Ze voelde denk ik meer voor mij dan ik voor haar. Tijdens de laatste nacht sliepen we samen. Ik heb haar nooit verteld over mijn maagdelijkheid, maar ik weet zeker dat ze het wel wist, want ze wist ook dat ik libidoproblemen had vanwege mijn aandoening. De tweede keer kwam de seks niet zo dichtbij als de eerste keer, maar we hebben elkaar wel flink aangeraakt. Ook met haar praatte ik uiteindelijk steeds minder, en we verloren uiteindelijk het contact. Ik heb alleen spijt van de manier waarop het is geëindigd, en dat ik geen contact meer heb met beide vrouwen. Het waren twee geweldige vrouwen, die mij vertrouwden en zich fijn bij me voelden. Ik weet dat ik beter met hen had kunnen communiceren. Ik zal altijd spijt hebben van verloren kansen. Ik neem mezelf dat wel kwalijk. Ik denk dan: als ik iemand anders was, iemand die niet zo verlegen is op het gebied van seks, had ik dan al iemand gevonden? Als ik niet zo serieus was, was ik dan al met iemand naar bed geweest? Ik heb spijt dat ik het niet aan mensen heb verteld, zoals aan mijn vrienden. Ik heb dus eigenlijk spijt van veel dingen, maar vooral dat ik het zo voor mezelf heb gehouden. Je hebt beide vrouwen online ontmoet. Heb je veel op datingsites gezeten? En vind je het makkelijker om vrouwen te ontmoeten via het internet dan in het echte leven?
Ik heb altijd het idee dat ik een heel slechte eerste indruk achterlaat. Vooral bij vrouwen. Niet dat online daten heel succesvol voor me is geweest, maar online kan ik mijn brein het werk laten doen. Ik kan de tijd nemen om te reageren, om grappig te zijn. Ik ben niet heel spontaan. En daarnaast heb ik ook een soort anonimiteit online. Ik denk dat ik me meer op mijn gemak voel door die anonimiteit, en dat ik daardoor meer open kan zijn over mijn maagdelijkheid. Welke rol speelde je sociale leven? Had je vroeger veel vrienden?
Mijn familie verhuisde vaak. Ik ben geboren in Vancouver, maar ik verhuisde toen ik jong was naar de Verenigde Staten. Daarna verhuisden we constant. Ik was altijd het kind dat alleen zat op school. Ik kan me herinneren dat ik vanaf onze tweede verhuizing geen vrienden meer probeerde te maken, omdat ik wist dat we toch weer gingen verhuizen. Toen ik negentien jaar was, had ik al in vijf staten gewoond, en in het buitenland. Pas toen ik eind twintig was, begon ik volwassen vriendschappen te krijgen. Ik ben eigenlijk overal een laatbloeier in geweest – ook in het zijn van een goede vriend die weet hoe hij zich kwetsbaar moet opstellen tegenover vrienden. Het duurt lang voordat ik iemand vertrouw en het duurt nog langer voordat ik mezelf blootgeef aan iemand. Ik ben altijd bang geweest dat niemand met me wilde praten als ze wisten hoe ik werkelijk was. Maar nu ik dit allemaal weet, probeer ik een betere vriend te zijn voor de mensen om wie ik geef. Ik wil mijn vrienden steunen door naar ze te luisteren en ze aan te moedigen. Ik weet dat ik eerst mezelf moet vertrouwen, voordat ik zo’n vriend kan zijn. Heb je ooit negatieve reacties gekregen toen je deze persoonlijke informatie deelde met mensen?
Ik heb nooit negatieve reacties gehad. De mensen die ik wat heb verteld, reageerden eigenlijk altijd vol ongeloof of erg begripvol. Het duurt lang voordat ik iemand vertrouw en iemand vertel over mijn situatie. Zelfs bij mijn beste vrienden ben ik bang dat ik word uitgelachen, of dat ze niet meer met me willen omgaan. Ik wil serieus genomen worden, zoals iedereen. Ik wil me normaal voelen, en niet abnormaal. Hoewel ik nooit negatieve reacties heb gehad, maak ik me nog steeds zorgen over wat mensen over me denken. Ik weet niet precies hoe intimiteit voelt, zelfs tussen vrienden. Het is moeilijk om mezelf bloot te geven, omdat ik bang ben dat mijn vrienden niet meer met me willen praten als ik mezelf wel bloot geef. Ik weet dat het irrationeel is. Ik ben nu de eerste stappen aan het zetten om dit aan mezelf te veranderen. Maak je je er zorgen over dat de eerste keer slecht kan zijn, zoals veel mensen ervaren? En maak je je zorgen over hoe het daarna gaat zijn? Ze zeggen dat iemand verliefd wordt op de eerste persoon waar-ie seks mee heeft, maar dat het vaak eindigt in ellende. Denk je dat je leeftijd en je levenservaring daarbij zullen helpen, aangezien je niet meer het wereldbeeld van een tiener hebt?
Oh man, ik weet dat de eerste keer waarschijnlijk vreselijk wordt. Ik weet dat mensen zeggen dat de eerste keer niet gaat zoals het hoort. Ik maak me wel zorgen om verliefd te worden op de eerste persoon waarmee ik seks heb, omdat ik vaak te emotioneel verbonden raak in situaties en met mensen. Aan de andere kant kan ik dat emotionele misschien loslaten omdat ik een volwassen man ben. Je vindt seks overal terug in onze cultuur. Vind je het vervelend dat er zoveel aan seks wordt gerefereerd?
Absoluut. Ik vind het frustrerend, deprimerend en verschrikkelijk dat ik mezelf daar niet in herken. Ik heb misschien niet dezelfde ervaringen als iedereen die jonger is dan ik, maar ik weet wel hoe het voelt om iemand leuk te vinden. En, seksueel gesproken, weet ik ook hoe het voelt om je aangetrokken te voelen tot iemand. Maar als ik mensen hoor spreken over daten, liedjes hoor over seks en liefde of er zelfs iets over lees, voelt het altijd alsof ik abnormaal ben. Is het zijn van een 40-jarige maagd frustrerender dan het zijn van een 39-jarige maagd?
Toen ik jong was, dacht ik altijd dat ik op mijn veertigste een aantal relaties zou hebben gehad en dat ik getrouwd zou zijn, of zou zijn geweest. Dat klinkt redelijk normaal, toch? Televisieseries of films met romantische elementen raken me, omdat ik altijd gedacht had dat ik dezelfde ervaringen zou hebben. Een vrouw aan de andere kant van de kamer zien en verliefd op haar worden. Daten. Zelfs relatiebreuken. Zo is het leven niet; het is voor mij niet realistisch. Maar ik hoop nog steeds op een wederzijdse aantrekkingskracht, en uiteindelijk op een ontmaagding. Ik denk dat ik me er op veertigjarige leeftijd meer bewust van ben dat ik statistisch gezien zeldzaam ben. Maar ik probeer ook meer van mezelf te houden. De combinatie van mijn aandoening en de vele verhuizingen heeft ervoor gezorgd dat ik een laag zelfbeeld heb, moeilijk ben met vertrouwen en sociaal onervaren ben. Ik denk wel dat het nu een stuk beter gaat. Ik moet mezelf niet alles kwalijk nemen. Ik zeg niet dat ik de hele tijd ongelukkig ben: ik hou van mijn baan, ik heb een goede band met mijn familie en ik breng tijd door met leuke vrienden. Maar af en toe voel ik me volledig vervreemd van de rest van de mensheid, vanwege mijn maagdelijkheid en sociale onervarenheid.