De zomer van Brik Tu-Tok

Het is nog vroeg dag wanneer ik de trein neem van Brussel richting Gent. De zon schijnt, de regenachtige weken van de midzomer zijn eindelijk voorbij en ik voel me een echte workaholic met mijn laptop open op de trein. Ik beluister nog even de laatste nummers die ik kan vinden van het tweekoppige genie dat zich verschuilt achter de maskers en make-up van Brik Tu-Tok. Terwijl de landschappen van het verder gelegen Muide mij passeren, bopt mijn hoofd mee met de beat van Can’t Control Myself. 

Wanneer ik na een wandeling door Wondelgem het atelier van de band binnenwandel word ik begroet door twee vrolijke gezichten onder een heerlijk zonnetje. We zetten ons buiten aan een tafeltje en overlopen, samen met het geknor van de atelierkat zonder eigenaar, de zomer van Brik Tu-Tok, en hun leuke tourfoto’s. 

VICE: He Linde en Maxim, hoe was jullie zomervakantie?
Linde: Heel leuk maar ook wel druk. Eind juni zijn we beginnen touren. We hadden eerst een show in Parijs, hier in Gent ook en dan zijn we richting Duitsland vertrokken. 

Maxim: Ja, in Duitsland hebben we gespeeld in Hannover in Glocksee. Daarna zijn we naar Fusion festival gegaan en dan terug naar Frankrijk voor een show in Normandië. 

Linde: En dan zijn we even in pauze gegaan, want nu zijn we volop aan het repeteren voor de live show van onze nieuwe plaat HOT GLUE. Die komt 27 september uit. 

Was het een intense zomer?
Linde: Het was de eerste keer dat we tien dagen na elkaar op tour waren. Het was gelukkig niet rijden, opstaan, spelen, slapen en opnieuw rijden. Helemaal niet zo extreem zoals je soms hoort van die andere tours die erdoor peren. Op Fusion zijn we bijvoorbeeld een dag eerder aangekomen zodat we ons konden acclimatiseren. 

Hadden jullie enige favoriete optredens? 
Linde: Die plek in Hannover was toch wel echt heel speciaal. 

Maxim: Glocksee is een anarchistische site, een soort kraakpand met een heel gemengd publiek dat niet per se hipster te noemen is. Oud en jong komen er samen. Ja Duitsland heeft iets ruw en ongedwongen en ik vind dat wel fijn.

Linde: Ja, Glocksee wordt al jaren gekraakt en dat zit vol met ateliers, workshops, een crèche, en dan ook een café waar wij speelden. Dat wordt gerund door mensen die dat doen met de juiste redenen, heel sjiek. Je ziet dat hier bijna niet in Gent, behalve misschien op plekken zoals De Koer. Het was een warme atmosfeer. 

Maxim: We hadden ook een Duitse fan die alle nummers op voorhand kende. Ze had haar mama mee en die leeft precies nog als een twintiger - niet in de negatieve zin. Die leeft mee met haar dochter alsof ze veel van elkaar aan het leren zijn. Ze ontdekken precies samen hoe te feesten en genieten. 

Genieten mensen nog genoeg van het leven, denk je?
Maxim: We zijn allemaal op zoek naar een vorm van vrijheid. Jezelf kunnen zijn in de meest pure vorm, los van een maatschappelijke standaard. Wat Glocksee net uitzonderlijk maakte was de diversiteit in het publiek: flamboyant naast punk, extravanganza naast cyber. 

Linde: Misschien willen we een beetje te veel. Als ik naar mezelf kijk, ja die manier van leven, dat lukt niet. Wij werken allebei echt heel veel en dan heb je precies minder ruimte voor die vorm van vrijheid. Misschien is dat ook iets Vlaams? 

Zitten we te hard vast aan een werkmentaliteit in Vlaanderen dan? In die 9-to-5 mentaliteit?
Linde: Ik vind het moeilijk mij uit te spreken over 9-to-5 omdat we wel echt in een andere sector zitten. Wij blijven bezig omdat we het supergraag doen en er ook energie uit halen. Maar je moet ook wel echt werken om artiest te kunnen blijven. Wij bestaan ook niet enkel uit Brik Tu-Tok, we hebben allebei nog projecten hiernaast. 

Maxim: Brik Tu-Tok is een beetje onze vrijhaven. Het doet goed maar het vergt werk. Touren is bijvoorbeeld heel leuk, maar komt veel bij kijken. Je moet zorgen dat de hele trip goed geregeld is. Als je op een festival zoals Fusion toekomt, is daar weinig geregeld. Je hebt nog geen idee op welke van de vele stages je speelt en hoe je daar moet geraken. 

Linde: Ja en dan gaan we ‘energiebesparend’ alles fixen, zodat we de dag erop wel nog genoeg energie hebben om goed te spelen. 

Dat lijkt me best vermoeiend of druk.
Linde: Ik pak eigenlijk niet genoeg vakantie.Ik doe alles heel graag maar het is soms multitasking en ik heb maar één hoofd. Ik begrijp de vele burn-outs in onze sector wel. De mens is niet gemaakt om de hele tijd alles te geven. 

Het is waarschijnlijk wel verademend om je even op iets anders te focussen dan
Linde: Dat is zo. Mijn lief heeft een dochter van 9 en sindsdien heb ik mezelf  terug aangeleerd om ‘het weekend te pakken’. Je vindt me dan gezapig in de tuin. 

Maxim: En ik kom dan langs en drinken we samen een proseccootje!

Hoe ga je om met dat idee dat mensen soms hebben van ‘het vrije artiestenleven’?
Maxim: We moeten natuurlijk opletten, want ik denk wel nog steeds dat het een privilege is om dit te kunnen doen. Ik ben dankbaar voor dit leven. Maar er zijn ook veel onzekerheden: ben ik wel goed bezig, stel ik mezelf niet aan, is het werk goed genoeg?… Twijfelen en tobben kost ook energie. 

Linde: En we moeten het niet onder stoelen of banken steken, financieel is het soms ook puzzelen. 

Hebben jullie ook nog tijd gehad voor andere zaken de afgelopen maanden?
Maxim: Ik doe vooral ook nog theater. Deze zomer heb ik op Theater Aan Zee (#TAZ) gespeeld met twee voorstellingen; een van Ballet Dommage en een solo die ik heb geschreven,  Nuggets. 

Hoe was Fusion Festival? Was het ook totale anarchie?
Linde: Het is best een groot festival. En zoals Maxim het zei, was het ook wel een beetje toekomen en “fix it yourself”. Maar het is een heel coole locatie.

Maxim: Fusion gaat door op een oude luchthaven, getransformeerd in één groot gesamtkunstwerk. Het is rudimentair, maar je belandt precies in een andere universum. Je kunt het met niets vergelijken in België. Er staat ook geen enkel hek op het festival, ook niet om het publiek weg te houden van het podium. 

Linde: Ja, waar was de security eigenlijk? Er was wel controle voor de backstage, maar daarnaast niets. Ik heb me wel nooit onveilig gevoeld. Dat is cool, want op bijvoorbeeld een Pukkelpop heb ik dat wel al gehad. 

Maxim: Daar is een groot autokerkhof met kapotte auto’s, en die afgedankte auto’s worden op de een of andere manier gerepareerd zodat ze nog kunnen rijden. Echte militaire bakken vaak, vol graffiti met gebroken ramen. Dat is het vervoer op het festival. En die rijden gewoon door het publiek. 

Linde: Echt crazy. Je kunt er ook niet zomaar tickets voor kopen, enkel via loting hopen dat je er eentje krijgt. Dat is zot, zo niet commercieel. We hebben ook wat kunnen rondlopen, dat is echt van alles door elkaar. Er waren DJsets en bands en dan podia met andere dingen. Heel gemixt. Je botst zo van de ene naar de andere plek. 

Hebben jullie veel fans ontmoet in Duitsland?
Linde: Er waren best wat mensen die ons ontdekt hebben via Youtube, wat cool is. 

Voel je soms dat er verwacht wordt dat jullie actief zijn met de band op sociale media?
Linde: Je bent je zo precies bewust van het feit dat je een algoritme bent. Dat het belangrijk is wanneer je post, hoe vaak je past en dat het niet gewoon maar zoiets is van “we posten iets en de mensen zullen het wel lezen”. Ik vind het medium heel moeilijk. Soms vraag ik mij ook af waarom dat zo belangrijk is om zeg maar ‘vanavond’, de avond van het concert, te posten. 

Maxim: Ik vind dat wel leuk om te doen, als we echt iets cools hebben om te posten. Als het iets random is of niet artistiek, dan ben ik niet zo klaar om het online te zetten.

Linde: Terwijl ik dat wel snap. Van andere bands vind ik het tof als die bijvoorbeeld een opname online zetten van een repetitie, of hoe ze hun muziek opnemen in de studio. Maar soms vragen festivals dan een video voor promotie… 

Maxim: Dat is verschrikkelijk. Maar het heeft misschien ook met ego te maken. Voor mij is Brik Tu-Tok het universum dat we samen bouwen en mensen hoeven daar niet te veel Maxim in te lezen. Kwesties achter de schermen vind ik wat gevoelig. 

Linde: Ik stel me soms ook gewoon de vraag “voor wat gebruiken we dit?”, zoals bij Instagram. Is dat om uit te breiden of om de mensen die ons al volgen iets te bieden. Soms denk ik dat mensen die voor het eerst op ons optreden zijn, er zijn omdat ze over ons hebben gehoord, een affiche hebben gezien of zo, misschien ook via sociale media dan? 

Het is wel absurd hoeveel van ons leven tegenwoordig online bestaat
Linde: Dat is echt crazy. Mijn contact nowadays is online. Als ik bijvoorbeeld een slaapplek zoek in Antwerpen en ik stuur al mijn vrienden een sms en die kunnen niet, zal er misschien wel iemand op Instagram zijn die wel kan. En dan besef ik dat ik niet eens hun gsm nummer heb. Dat is gek. 

Nog een laatste vraag om af te ronden? Wat is je favoriete guilty pleasure nummer?
Maxim: Spice Girls Live in Istanbul. Dat komt uit mijn kindertijd, ik had toen al het verlangen om een popster te zijn. Dat concert in Istanboel was een hele dvd. Ik luister er af en toe naartoe wanneer ik bijvoorbeeld de afwas doe. Vooral de opening If You Can’t Dance, dat was met vuurwerk, heel cool. Move Over is ook leuk omdat ze dan allemaal hun zilveren pakjes losscheuren  en een nieuwe outfit showen. De hele show zit goed in elkaar. 

Het derde album van Brik Tu-Tok HOT GLUE is zopas uit. Het duo brengt hun nieuwe album binnenkort in de Ancienne Belgique op 11 oktober en op 16 november in het Wintercircus in Gent. 

Volg VICE België en VICE Nederland ook op Instagram.