Alle soorten katers die je na een festival voor je kiezen krijgt

Dit artikel verscheen eerder in de VICE Festival Guide.

Een van de minder leuke aspecten van een festival is dat het op een gegeven ­moment afgelopen is. De muziek stopt en je moet naar huis, waarschijnlijk in zo’n overvolle pendelbus die ruikt naar de scheet van een camembert. Vervolgens moet je zien te dealen met de onver­mijdelijke kater, wat altijd weer spannend is, want een kater is als een soa na seks met een corpslid: je weet van tevoren nooit precies welke je krijgt.

Welke katervariant je moet verwachten, is dus altijd even afwachten. Ze komen soms na elkaar, soms in een duoverpakking en als je het echt bont hebt gemaakt allemaal tegelijkertijd. Om je vast een beetje voor te bereiden op de brakke hel die je onvermijdelijk te wachten staat: dit zijn de ­verschillende katers die je na een festival voor je klapperende kiezen krijgt.

De stoomwals
Deze kater kenmerkt zich door het gevoel dat de man met de hamer is langsgekomen – letterlijk. Alsof hij langs de Praxis is gegaan, met een moker onder de arm richting jouw huis is gemarcheerd en toen je even niet oplette je hele lijf aan gort heeft ­geslagen. Dat je van een paar glazen te veel een bonkende koppijn kon krijgen wist je wel. Maar waar komt die schrijnende spierpijn in je benen en het gevoel alsof al je organen met elkaar vechten opeens ­vandaan? Ben je gisteravond overreden door de partytrein?

De melancholicus
Katers fucken niet alleen met je lichaam maar ook met je geest. Soms word je brak wakker en ben je opeens veranderd in een soort filosoof die alleen maar kan mijmeren over die goeie oude tijd dat je nog een kind was en je moeder nog witte boterhammen met chocopasta voor je smeerde. Weet je nog, vroeger? Toen je nooit katers had, en laten we eerlijk zijn, ook een stuk gelukkiger was? Toen je grootste probleem was dat er geen videotheek in het dorp was? Toen die lieve kleine Stip nog leefde? Ach, die arme Stip, met z’n manke ­achterpoot. Beste oom ever.

De slush puppie
Deze vorm van brakheid kun je herkennen aan het feit dat je zin hebt om iets heel specifieks te consumeren. Dat kan een slush puppie zijn (want slush puppies zijn lekker koud en zoet en hebben een mooi kleurtje en oh mijn god waarom zou iemand ooit nog iets anders eten dan slush puppies en oh mijn god ik heb zoveel geld van slush puppie gekregen voor deze alinea, bedankt voor deze sponsordeal, Linda van Sales), maar bijvoorbeeld ook dat ene broodje met avocado en bacon dat ze alleen verkopen bij de BP bij afslag Ouderkerk aan de Amstel. Het enige dat je kunt doen is toegeven aan je verlangen en alles in het werk stellen om je behoefte te bevredigen. Als je vaker last hebt van deze kater kun je ook overwegen om zo’n slush puppie-machine te kopen voor thuis, ­alleen staat zo’n ding de rest van de tijd – als je niet brak bent – zo in de weg.

De maniak
Soms word je na een festival wakker en denk je: oh, maar ik voel me eigenlijk ­helemaal niet slecht! Vervolgens sta je op, loop je naar buiten en voor de deur geef je je buurman een high five. Dan besef je dat er iets niet helemaal klopt: je bent té ­vrolijk. Je haat die buurman namelijk, vanwege zijn gore hoestbuien die elke dag door de binnentuin schallen. Bovendien heb je gisteren zo veel gedronken dat je eigenlijk in een soort coma zou moeten liggen. Het X-files-muziekje schalt door je hoofd. En dan besef je: je hebt de manische kater te pakken. Je barst van de energie, vindt iedereen mooi en hebt zin om heel veel geld uit te geven aan een design­lampenkamp of iets anders dat je absoluut niet nodig hebt. Probeer alle energie te kanaliseren in iets positiefs – ga bijvoorbeeld je badkamer eens schoonmaken. Doe dat wel snel, want de maniakale kater duurt niet eeuwig, en op een gegeven moment stort je alsnog die coma in.

De Grote Depressie
Als het goed is ga je naar een festival omdat dat leuk is, maar soms word je de volgende ochtend wakker met het gevoel dat je de ongelukkigste persoon van de wereld bent. De depressieve kater lijkt wel een beetje op de melancholieke, maar het verschil is dat je in dit geval alleen maar kunt denken aan alle dingen die je verkeerd hebt gedaan – gisteravond toen je een ex appte, vorige week toen je Chris Zegers tegenkwam op de fiets en ‘hoi’ zei omdat je dacht dat het een kennis was, en die ene keer in groep zes toen je bij Sinterklaas op schoot diarree kreeg. Maar geen zorgen, deze depressie duurt niet langer dan de tijd die het de stomerij kost om een tabbert grondig te reinigen.

Braakbrak
Er zijn drie soorten mensen: mensen die nooit moeten kotsen van drank, mensen die direct na te veel drank moeten kotsen en mensen die pas de volgende ochtend de wc vol bulderen. Als je tot die laatste groep mensen behoort, dan ken je deze katervariant. Je ligt op de badkamervloer en omhelst de wc-pot als een oude vriend die je al veel te lang niet hebt gezien. Je kotst net zo lang tot er niets meer in je zit en daarna kots je vrolijk nog wat verder. Je zet er tientallen foto’s van op Instagram. Grapje, je hoopt dat niemand, maar dan ook helemaal niemand, je ooit in deze staat zal zien. Ook jij niet, God! STOP ME TE BELOEREN, ALMACHTIGE ENTITEIT!

De dorre vlakte
De dorre vlakte, de grote leegte, het ­on­eindige niets. Dit is misschien wel de ergste katervorm die er is: al je emoties zijn compleet uitgeschakeld, alsof iemand de uitknop van je gevoel heeft gevonden, alsof al het gif dat je de afgelopen dagen in lijf hebt gestopt kortsluiting heeft veroorzaakt in je zenuwbanen. Je emoties geven even helemaal niet thuis, zelfs niet als je een bakfiets vol baby­konijntjes ziet langsrijden, en ZELFS niet als je ziet hoe die bakfiets in de trambaan vast komt te zitten terwijl lijn 10 net komt aangestoven. Voor deze kater geldt net als bij alle andere: doe niet te veel, zit ‘m uit en hou je vast aan de gedachte dat het ooit voorbij gaat. Ooit komt het allemaal weer goed. (Behalve voor die babykonijntjes.)

Knal vol gas het festivalseizoen in met VICE. Lees deze zomer alles over festivals op festivals.vice.com en volg VICE Festivals op Facebook.