Mis nooit meer iets van VICE: schrijf je in voor onze wekelijkse newsletter.Het eerste LHBT+-opvanghuis in Brussel opende een half jaar geleden de deuren. Het is een safe space voor LHBT+-jongeren die na hun coming-out niet meer thuis mogen of durven wonen. De winnaar van Mister Bear Belgium [een publiek LHBT+-figuur, red.] gelooft alvast in het initiatief. Hij zamelde €1.000 in voor het Opvanghuis, dat louter met vrijwilligers werkt. Coördinator Juliette Meignant vertelt dat België een stuk toleranter is tegenover homo- en transseksualiteit dan haar eigen thuisland Frankrijk, “maar ook in België leven er mensen op straat, of krijgen ze met huiselijk geweld te maken, gewoon omdat ze uit de kast zijn gekomen.” Ze zegt dat het Opvanghuis een veilige omgeving is waar jongeren kunnen bekomen. “We helpen hier ook hun cv opstellen en naar werk en een appartement te zoeken.”
Advertentie
Ik sprak met Thibauld (20) die momenteel in het Opvanghuis verblijft. Hij vertelt over hoe hij thuis uitgescholden werd, in flessen moest plassen en na een gevecht met zijn moeder de politie belde.VICE: Dag Thibauld, het LHBT+-opvanghuis bestaat nog niet lang. Hoe kende jij het?
Thibauld: Mijn vriend is buitengegooid toen zijn moeder zag dat wij een koppel waren. Hij zit hier nu drie maanden, ik twee. Via hem leerde ik Juliette en het Opvanghuis kennen. Ik heb veel langer gewacht met thuis weglopen: er zitten vijf jaar tussen mijn coming-out en mijn vertrek. Maar bij mij thuis is er veel meer gebeurd.Hoe reageerden je ouders dan toen je vertelde dat je homo was?
Mijn moeder heeft me in het begin gezegd dat ze het aanvaardde. Met haar kreeg ik nadien eigenlijk net een hele hechte band. Maar ik denk dat mijn vader haar tegen mij heeft opgezet. Hem heb ik het niet persoonlijk verteld. Al sinds mijn geboorte was hij heel afstandelijk. Voor mijn coming-out was hij al het type dat altijd in de zetel hangt met een pintje in zijn hand. Dat is niet veranderd nadat ik uit de kast ben gekomen. Integendeel. Verbaal werd hij heel grof, en soms zelfs gewelddadig.Wat is er gebeurd dat je naar dit LHBT+-opvanghuis moest vluchten?
Langzaamaan veranderde de houding van mijn ouders. Ze werden strenger. Als ik iets uit de koelkast nam en opat, begon mijn moeder tegen mij te schreeuwen dat ik dat moest vragen, alsof het iets heel ergs was wat ik had gedaan. Als ik ging douchen deden ze er moeilijk over. Dan zeiden ze dat ik al hun warm water zou opgebruiken. Op den duur mocht ik ‘s nachts ook niet meer naar het toilet gaan en moest ik in flessen plassen.
Thibauld: Mijn vriend is buitengegooid toen zijn moeder zag dat wij een koppel waren. Hij zit hier nu drie maanden, ik twee. Via hem leerde ik Juliette en het Opvanghuis kennen. Ik heb veel langer gewacht met thuis weglopen: er zitten vijf jaar tussen mijn coming-out en mijn vertrek. Maar bij mij thuis is er veel meer gebeurd.Hoe reageerden je ouders dan toen je vertelde dat je homo was?
Mijn moeder heeft me in het begin gezegd dat ze het aanvaardde. Met haar kreeg ik nadien eigenlijk net een hele hechte band. Maar ik denk dat mijn vader haar tegen mij heeft opgezet. Hem heb ik het niet persoonlijk verteld. Al sinds mijn geboorte was hij heel afstandelijk. Voor mijn coming-out was hij al het type dat altijd in de zetel hangt met een pintje in zijn hand. Dat is niet veranderd nadat ik uit de kast ben gekomen. Integendeel. Verbaal werd hij heel grof, en soms zelfs gewelddadig.Wat is er gebeurd dat je naar dit LHBT+-opvanghuis moest vluchten?
Langzaamaan veranderde de houding van mijn ouders. Ze werden strenger. Als ik iets uit de koelkast nam en opat, begon mijn moeder tegen mij te schreeuwen dat ik dat moest vragen, alsof het iets heel ergs was wat ik had gedaan. Als ik ging douchen deden ze er moeilijk over. Dan zeiden ze dat ik al hun warm water zou opgebruiken. Op den duur mocht ik ‘s nachts ook niet meer naar het toilet gaan en moest ik in flessen plassen.
Advertentie
Waarom moest je in flessen plassen?
Dan zou ik hen niet storen ‘s nachts. Op den duur ging ik elke keer dat ik thuis kwam direct naar mijn kamer. Daar sloot ik mezelf op, soms de hele dag. Eten deed ik soms ook niet meer. Ik mocht ook niet meer uitgaan, daardoor ben ik veel vrienden verloren. Ik zag hen niet meer. Ik durfde mijn vrienden ook niet vertellen wat er thuis aan de hand was, want ik was bang voor hun reactie. Met mijn vriend heb ik zelfs een keer buiten moeten slapen, omdat we bij mij thuis niet samen naar binnen mochten. Mijn situatie werd steeds erger.”Hoe weet je dat de houding van je ouders ermee te maken had dat je homo bent?
Ze hebben het nooit letterlijk gezegd, maar ik ben er wel van overtuigd dat er een verband was. Ze zeiden dingen als: ‘Als je geld wil, dan ga je maar de straat op en gebruik je je kont.’ Uiteindelijk ben ik uit huis vertrokken, omdat ik een vlek had gemaakt op mijn broek. Toen ik vroeg aan mijn moeder of die er nog uitging, reageerde ze daar heel heftig op. Ze werd heel kwaad, ik heb geprobeerd haar te kalmeren en met haar te praten, maar ze wilde totaal niet luisteren. Ik denk ook dat ze gedronken had. Ze is me beginnen slaan, ze heeft me gekrabd, ik heb haar weggeduwd en ze is gevallen. Daarna ben ik weggelopen en heb ik de politie gebeld. Die hebben me aangeraden om weg te gaan, voor mijn eigen veiligheid. Het was ook niet de eerste keer dat ze moesten langskomen. Met Juliette en het Opvanghuis had ik voordien al contact opgenomen, omdat ik zag dat mijn situatie verergerde. Een stagiaire van het Opvanghuis is me op dat moment komen halen.”
Dan zou ik hen niet storen ‘s nachts. Op den duur ging ik elke keer dat ik thuis kwam direct naar mijn kamer. Daar sloot ik mezelf op, soms de hele dag. Eten deed ik soms ook niet meer. Ik mocht ook niet meer uitgaan, daardoor ben ik veel vrienden verloren. Ik zag hen niet meer. Ik durfde mijn vrienden ook niet vertellen wat er thuis aan de hand was, want ik was bang voor hun reactie. Met mijn vriend heb ik zelfs een keer buiten moeten slapen, omdat we bij mij thuis niet samen naar binnen mochten. Mijn situatie werd steeds erger.”Hoe weet je dat de houding van je ouders ermee te maken had dat je homo bent?
Ze hebben het nooit letterlijk gezegd, maar ik ben er wel van overtuigd dat er een verband was. Ze zeiden dingen als: ‘Als je geld wil, dan ga je maar de straat op en gebruik je je kont.’ Uiteindelijk ben ik uit huis vertrokken, omdat ik een vlek had gemaakt op mijn broek. Toen ik vroeg aan mijn moeder of die er nog uitging, reageerde ze daar heel heftig op. Ze werd heel kwaad, ik heb geprobeerd haar te kalmeren en met haar te praten, maar ze wilde totaal niet luisteren. Ik denk ook dat ze gedronken had. Ze is me beginnen slaan, ze heeft me gekrabd, ik heb haar weggeduwd en ze is gevallen. Daarna ben ik weggelopen en heb ik de politie gebeld. Die hebben me aangeraden om weg te gaan, voor mijn eigen veiligheid. Het was ook niet de eerste keer dat ze moesten langskomen. Met Juliette en het Opvanghuis had ik voordien al contact opgenomen, omdat ik zag dat mijn situatie verergerde. Een stagiaire van het Opvanghuis is me op dat moment komen halen.”
Advertentie
Wat had je gedaan als het Opvanghuis niet bestond?
Geen idee. Het is ook dankzij het LHBT+-opvanghuis dat ik opties voor andere opvanghuizen leerde kennen. Want er is veel vraag naar een plek in het LHBT+-opvanghuis, en zij wilden zeker zijn dat ik een andere plaats zou hebben, indien ik niet bij hen zou kunnen verblijven. Er zijn andere plekken voor crisissituaties, waar je een nacht gaat slapen en de volgende dag terugkomt als dat nodig is. Maar daar heb je ook veel daklozen, er zijn mensen die stelen en je weet niet naast wie je gaat slapen.”Is een apart LGBT+-opvanghuis in Brussel nodig volgens jou?
Ik heb meerdere vrienden, ook uit andere culturen, die thuis worden mishandeld of worden buitengegooid. Of die het helemaal niet durven zeggen. Ze negeren het en doen alsof ze niet homo zijn. Ik ken meerdere volwassen mannen die een vrouw hebben, en die toch het homomilieu opzoeken. Ze hebben hun geaardheid vroeger genegeerd, omdat ze bang waren. Nu zijn ze samen met iemand die van hen houdt. Uit respect voor die vrouw blijven ze bij haar, maar in het geniep zijn ze ontrouw in het homomilieu. Daarom vind ik een LGBT+-opvanghuis heel belangrijk.”
Een appartement, werk, een normaal leven. Mijn vriend en ik zijn elk apart op zoek naar een plek om te wonen. We zijn nu 15 maanden samen. Voor samenwonen is het nog te vroeg. Dat komt later nog wel.”Meer info over het Opvanghuis vind je op www.refugeopvanghuis.beVolg VICE België razendsnel op Instagram.
Geen idee. Het is ook dankzij het LHBT+-opvanghuis dat ik opties voor andere opvanghuizen leerde kennen. Want er is veel vraag naar een plek in het LHBT+-opvanghuis, en zij wilden zeker zijn dat ik een andere plaats zou hebben, indien ik niet bij hen zou kunnen verblijven. Er zijn andere plekken voor crisissituaties, waar je een nacht gaat slapen en de volgende dag terugkomt als dat nodig is. Maar daar heb je ook veel daklozen, er zijn mensen die stelen en je weet niet naast wie je gaat slapen.”Is een apart LGBT+-opvanghuis in Brussel nodig volgens jou?
Ik heb meerdere vrienden, ook uit andere culturen, die thuis worden mishandeld of worden buitengegooid. Of die het helemaal niet durven zeggen. Ze negeren het en doen alsof ze niet homo zijn. Ik ken meerdere volwassen mannen die een vrouw hebben, en die toch het homomilieu opzoeken. Ze hebben hun geaardheid vroeger genegeerd, omdat ze bang waren. Nu zijn ze samen met iemand die van hen houdt. Uit respect voor die vrouw blijven ze bij haar, maar in het geniep zijn ze ontrouw in het homomilieu. Daarom vind ik een LGBT+-opvanghuis heel belangrijk.”
Hoe zie je je toekomst?
Een appartement, werk, een normaal leven. Mijn vriend en ik zijn elk apart op zoek naar een plek om te wonen. We zijn nu 15 maanden samen. Voor samenwonen is het nog te vroeg. Dat komt later nog wel.”Meer info over het Opvanghuis vind je op www.refugeopvanghuis.beVolg VICE België razendsnel op Instagram.