FYI.

This story is over 5 years old.

Eten

Hoe het is om te werken in een all-you-can-eat restaurant

In een buffetrestaurant veranderen keurige mensen in wilde dieren.

In Restaurantontboezemingen lees je over dingen die zich achter de deuren van restaurantkeukens afspelen. Smakelijke verhalen die je als bezoeker van je favoriete eet- en drinkplekken normaal gesproken niet krijgt voorgeschoteld, worden op deze plek anoniem door koks en horecapersoneel gedeeld. Dit keer spreken we iemand die in een wegrestaurant met all-you-can-eat buffet werkte.

De kwaliteit van het eten in het restaurant waar ik werkte was voor een buffetrestaurant hoog. We hadden een koud buffet, warme dingen, salades en zelfs een Japans grillgedeelte. Waar ons buffetrestaurant om bekend stond was de visafdeling. We hadden reuzegarnalen, oesters, reuzekrab, sushi en sashimi. De chefs waren erg goed en maakten lekkere dingen, maar na twee jaar hield ik het er niet meer uit. Ik kon niet eens meer naar het eten kijken.

Advertentie

De gasten waren erg verschillend. Van vrachtwagenchauffeurs tot zakenmensen die een casual locatie zochten voor een meeting; we hadden ze allemaal. Ook kwamen er regelmatig mensen die hun verjaardag, afstuderen en zelfs bruiloft bij ons vierden. Ook waren er familiebijeenkomsten na een begrafenis.

Er was een vaste gast die altijd krabbenpoten stal. Elke keer dat ze werd betrapt, leegde ze haar tas en scheurde ze weg in haar Mercedes.

Er is geen standaardomschrijving van de buffeteter maar ze hebben wel allemaal hetzelfde doel voor ogen: veel eten. Dat betekent niet per se dat iedereen overgewicht heeft, maar de missie van elke gast is zich helemaal vol te proppen. Iedereen verandert in een barbaar die een week niet heeft gegeten.

Een aantal gasten kwam alleen ­– dit waren vaak marathonrenners die net een wedstrijd achter de rug hadden, of atleten die een of andere training hadden gedaan. Het was leuk om hen te zien eten want je wist dat ze het echt verdiend hadden.

Er kwamen ook veel meisjes met eetstoornissen, vooral boulimia. Deze meisjes kwamen altijd alleen en droegen vaak joggingbroeken. Ik zag meteen dat ze boulimia hadden want ze waren flinterdun op een ongezonde manier en aten dan enorme bergen voedsel. Ze aten dezelfde hoeveelheid als normale gasten, maar ze waren superdun. Tijdens het eten gingen ze meerdere keren naar de wc's, soms renden ze echt achter elkaar op en neer. We hadden geen aparte toiletten voor werknemers dus soms zag je de meisjes gewoon zitten met hun voeten de kant van de wc-pot op. En je hoorde het kotsen dan natuurlijk ook.

Advertentie

Mensen zijn hele gore eters, vooral in een all-you-can-eat zaak. Het kan ze geen fuck schelen en daarom is de bediening juist belangrijk.

We hadden ook een vaste gast die erom bekend stond dat ze eten stal. Die vrouw had een Mercedes en droeg designerkleding en ze had een Louis Vuitton-handtas. Ze stal altijd krabbenpoten en elke keer dat ze werd betrapt, leegde ze haar tas en scheurde ze weg in haar Mercedes.

Deze vrouw was niet de enige dief. Er zijn genoeg mensen die het schaamteloos doen. Ze vragen een belachelijke hoeveelheid servetten, gaan naar de wc en stelen ook wat aluminiumfolie. Dat leggen ze in hun tas samen met de servetjes om het eten goed te kunnen verpakken. Als ik mensen zag die oesters en vis jatten, werd ik zo misselijk! Wat ga je in godsnaam doen met die oesters nadat ze een tijd in je tas hebben gezeten?

Veel mensen vinden een buffetrestaurant geen echt restaurant. In hun hoofd is het een compleet andere manier van eten. Dat denken ze omdat ze kunnen rondlopen en de vrijheid hebben om te doen wat ze zelf willen, en omdat het eten self service is, dat ze geen fooi hoeven te geven. Dat slaat nergens op want mensen zijn hele gore eters, vooral in een all-you-can-eat zaak. Het kan ze geen fuck schelen en daarom is de bediening juist belangrijk. Wat wij doen is ondergewaardeerd, namelijk al hun zooi opruimen en alle restjes die ze achterlaten van de tafels vegen.

Sommige mensen flipten de pan uit over de tijdslimiet van twee uur, wat best genereus is voor een all-you-can-eat restaurant. Twee uur is lang omdat je nooit hoeft te wachten op je eten en je genoeg tijd hebt om veel te eten in die twee uur. Er waren gasten die na twee uur nog zaten te eten en als we dan naar ze toegingen om te zeggen dat de tijd op was, begonnen ze te schreeuwen: "Ik ben nog aan het eten!!". Die gasten probeerden gewoon hun eerste ronde eten te laten zakken, en dan opnieuw een hele maaltijd naar binnen te werken.

Voor sommige gasten was het volproppen tot ze uit elkaar knalden met kwalitatief goed eten niet genoeg. Ze wilden het ook zo goedkoop mogelijk. Die mensen zeiden dan dat ze niet van die grote eters waren en wilden de helft van de prijs betalen. Ook gebruikten sommige mensen de smoes dat ze een operatie moesten ondergaan en daardoor niet zoveel mochten eten en dus ook niet de volle pond hoefden te betalen. We hadden een speciale prijs voor kinderen en die was vastgesteld op een bepaalde lengte en voor kinderen onder de 18. Sommige volwassenen die kleiner waren dan die aangegeven lengte, probeerden altijd de prijs van het kindermenu te betalen. Soms zelfs door te beweren dat ze nog geen 18 waren. Je zag dat ze overduidelijk ouder dan 30 waren, maar ze keken er bloedserieus bij.

Er is iets aan het all-you-can-eat principe wat het schaamteloze in mensen losmaakt. Het is waarschijnlijk de holbewoner in ons.

Zoals verteld aan Tae Yoon.