Ik at een week lang kaas voor het slapen om te testen of ik er trippy van zou dromen

"Ik lig in bed een enorm stuk kaas weg te werken," appte een Australische vriend me laatst uit het niets. Wanneer ik verbaasd reageerde, antwoordde hij: "Heb je nog nooit van kaasnachtmerries gehoord? En je bent nog wel Nederlands!"

Ik lach hem vierkant uit, want zoiets belachelijks had ik nog nooit gehoord - dit riekt naar een broodjeaapverhaal. Maar na wat googlen blijkt de invloed van kaas op je dromen (vooral in Engelstalige culturen) een verrassend bekend fenomeen te zijn. Verhalen over rusteloze nachten, hyperrealistische of lucide dromen en nachtmerries passeren de revue - veel mensen raden het daarom juist af, maar sommigen eten het juist in de hoop raar te dromen. Het fenomeen is zelfs zo bekend dat in 2005 de British Cheese Board besloot zich met de zaak te gaan bemoeien in de hoop de reputatie van hun geliefde zuivelproduct te herstellen.

In hun onderzoek gaven zij tweehonderd deelnemers twintig gram van vier verschillende kazen te eten vlak voor het slapengaan. Geen van de deelnemers had nachtmerries, maar de kazen bleken wel verschillende dromen te veroorzaken. Zo zorgt Blue Stilton kennelijk voor de meest trippy dromen, bijvoorbeeld over pratende dieren, vegetarische krokodillen en oorlogskittens. Deze bijzondere bijwerking van kaas zou komen door de stof tryptofaan, te vinden in het eiwit. Deze stof werkt slaapbevorderend en zou mogelijk ook invloed hebben op hoe je droomt.

Ikzelf slaap eigenlijk altijd goed, maar mijn dromen zijn meestal niet erg memorabel. Omdat ik benieuwd was geworden (en eigenlijk nog steeds niet helemaal overtuigd was), besloot ik dit experiment op mijzelf uit te voeren met Parmezaanse kaas: de kaas met nagenoeg het meeste eiwit en daarom ook met het meeste tryptofaan, zo redeneerde ik. Daarbij: geen mens op deze planeet is in staat elke avond voor het slapengaan een brok schimmelkaas naar binnen te werken.

Een week lang at ik een half uur voor het slapengaan twintig gram van de kaas, precies zoals beschreven in het onderzoek. Volgens de onderzoekers moet je de kaas puur eten om de meest betrouwbare resultaten te verkrijgen, maar omdat ik niet in staat was zo'n brok weg te werken, stond ik mezelf toe er toastjes bij te eten. Gaan we dan!

Dag 1

Voor het slapengaan: Ik bereid mijn nogal vreemde midnight snack voor. De Tuc-toastjes die ik heb gekocht zijn veel te zout in combinatie met de zoute Parmezaanse kaas. Ik ben gek op kaas, maar dit was een foute zet. Ik spoel de verschrikking snel weg met een glas water en kruip onder de wol.

Mijn droom: Ik droom dat ik met een paar vrienden op de zolder van mijn ouders rondhang en we belangrijke papieren bij ons hebben. Opeens zijn er een stuk of vijf gemaskerde en gewapende mannen in het huis. Ze snellen de trap op. Mijn hart begint steeds sneller te kloppen. Volledig in paniek zoek ik een verstopplek. De mannen komen steeds dichter bij. Alle verstopplekken zijn al bezet door mijn vrienden, en totaal wanhopig besluit ik mij in een matras te verstoppen, door het open te snijden en het opengesneden lapje over me heen te leggen. Vanuit mijn claustrofobische schuilplaats kan ik zien dat de mannen het hele huis overhoop halen. Een van hen loopt naar mijn matras toe. Opeens besef ik me dat als ik hem kan zien, hij mij ook kan zien. Hij haalt een dolk tevoorschijn en steekt als een bezetene het hele matras aan flarden, met mij erin.

Sentiment: Ik word compleet bezweet wakker en sla wild om mij heen op zoek naar een lichtknopje. Ik heb wel eens gekke dromen gehad, maar die leken in niets op deze. Dit voelde ongelofelijk realistisch. Het belooft een spannende week te worden.

Dag 2

Voor het slapengaan: Ik snijd een paar plakjes kaas die samen twintig gram wegen en verdeel ze over twee toastjes. Mijn initiële enthousiasme trekt weg - het is eigenlijk helemaal niet leuk om iedere dag droge, zoute kaas op droge, zoute toast te eten.

Mijn droom: Samen met een vriend zit ik in de auto. We hebben afgesproken samen te gaan eten, maar om een of andere reden besluit ik alvast te gaan koken. In de auto. Heel efficiënt. Vanuit de bijrijdersstoel maak ik kaasfondue op een gaspitje in het dashboard. Er zijn niet genoeg gaspitjes en daarom mislukt de fondue: het wordt helemaal klonterig. Ik flip totaal en richt mijn woede volledig op mijn vriend die de auto bestuurt. Hij heeft niks misdaan en dat weet ik eigenlijk ook wel, maar ik ben gewoon heel boos omdat de kaasfondue is mislukt. Ik spring uit de rijdende auto, rol over de grond en ren vervolgens weg. Mijn vriend holt me achterna. Heftig discussiërend staan we opeens midden in een tuincentrum. We vergeten onze geschillen en besluiten wasmiddel te kopen.

Sentiment: Ik heb erg onrustig geslapen, maar kan mijn droom nog goed herinneren. Er gaan geen extreme gevoelens door me heen. Ja, er was ruzie, maar de droom eindigde goed. In vergelijking met de verschrikkelijke kaasnachtmerrie van gisteren, kan ik hier best mee dealen. Wel was de droom nog steeds gekker dan de dromen uit mijn kaasloze leven.

Dag 3

Voor het slapengaan: Omdat zo'n blok Parmezaanse kaas zo zout en weeïg smaakt, probeer ik het vandaag met twintig gram geraspte kaas. Na de eerste seconde merk ik dat dit een verschrikkelijk slecht idee is – de kruimelige kaas verandert in een enorm papperige brei. Het plakt aan mijn kiezen, mijn gehemelte, mijn tong. Fuck dit, denk ik. Ik ren naar de prullenbak en spuug de hele handel uit. Met een zuur gezicht snij ik maar weer een blok kaas af.

Mijn droom: ???

Sentiment: Shit, volgens mij heb ik wel iets gedroomd, maar ik kan het me niet meer herinneren. Dan zal het vast niet heel spannend zijn geweest.

Dag 4

Voor het slapengaan: Die geraspte kaas laat ik links liggen. Ik pak de weegschaal er weer bij en snijd een brok van twintig gram af. Het is nog steeds hartstikke vies, maar je slikt het in ieder geval in een keer weg.

Mijn droom: ???

Sentiment: Weer geen droom, wat is er aan de hand? Mijn vriend is ervan overtuigd dat ik een tolerantie heb opgebouwd door iedere dag kaas te eten. Volgens hem moet ik mijn dosis verhogen. Mijn smaakpapillen zeggen nee, maar mijn zin voor het experiment zegt ja. Voor morgen en overmorgen haal ik genoeg kaas in huis zodat ik mijn dosis kan verdriedubbelen. Meer zelfs: vanaf nu jaag ik elke dag in plaats van twintig, zeventig gram Parmezaanse kaas door mijn strot. Ook de toastjes laat ik weg, misschien zitten die het experiment teveel in de weg.

Dag 5

Voor het slapengaan: Ik had gelijk, het lukt me amper om zoveel kaas door mijn strot te krijgen. Ik neem er toch maar weer een paar toastjes bij, het is niet anders. Misselijk ga ik in bed liggen – dit kan het maar beter waard zijn geweest.

Mijn droom: Ik rijd in een stoet van drie cowboywagens met de andere deelnemers van Wie Is De Mol langs over een smal zandweggetje, vlak langs een afgrond. Een van de anderen gooit mijn afgetrapte bergschoenen uit onze wagen het diepe dal in. "Vast een molactie", zeg ik tegen mezelf. Niemand is bereid ze voor mij te gaan halen dus glijd ik voorzichtig zelf naar beneden tussen de bomen door. Mijn schoenen zijn in een put beland, overdekt met een stalen rooster. In een vlaag van heldhaftigheid spring ik zonder na te denken de duistere put in, maar dit komt me duur te staan: ik beland in een soort ondergronds jungle-riool en krijg meteen het gevoel dat ik niet alleen ben.

Ik sta tot mijn knieën in het water en voel van alles langs mijn benen glijden, maar kan nog niks zien. Ik hoop dat het vissen zijn. Wanneer mijn ogen wennen aan het donker zie ik opeens dat er allerlei enge monsters naderen. Ik weet niet wat dit voor monsters zijn of wat ze in hemelsnaam van me willen, maar dit zijn mijn oude bergschoenen echt niet waard. Ik ren zo hard als ik kan de andere kant op.

Sentiment: Ha, het is gelukt! Ik herinner me een droom! De manier waarop ik wakker word is minder leuk. In het midden van de nacht bonk ik mijn hoofd keihard tegen de muur. Ik voel naast pijn voornamelijk verwarring. Hoezo komt deze muur opeens op me afgestormd? Ik was niet aan het headbangen in mijn droom en ook niet extreem aan het bewegen. Een geschiedenis van slaapwandelen heb ik ook niet. Zou ook dit een gevolg van de kaas kunnen zijn?

Na vijf dagen besluit ik dat het welletjes is geweest met dit kaasexperiment. Lucide dromen heb ik niet gehad, maar het was zonder twijfel een totaal bizarre week. Ik heb nog nooit zulke onrustige nachten gehad, en nog nooit eerder ben ik zo vaak doorweekt van het zweet wakker geschrokken. Mijn dromen waren abnormaler, enger en realistischer dan ooit tevoren. En de week verliep moeizamer dan anders: iedere ochtend voelde ik me als een zombie, door gebrek aan goede nachtrust. Ook lag ik iedere avond misselijk in bed: grote brokken kaas eten vlak voor het slapengaan, en daarna de weeïge restanten Parmezaanse kaas tussen je tanden wegpoetsen met menthol-tandpasta, is geen pretje en iets waar ik van tevoren totaal niet over had nagedacht.

Desondanks raad ik het iedereen aan om een keer zo'n trippy kaasdroom te ervaren. Zorg er misschien gewoon voor dat je de volgende ochtend niks belangrijks gepland hebt, en waarschijnlijk is het slimmer om een andere kaas te kiezen dan die kruimelige Parmeggiano. Misschien dan toch die Blue Stilton?