Ik sprak vlogger Milan Knol over betaald chips eten

Vloggen kan, als je het goed doet, een echte baan worden. Professionele vloggers hebben een vertegenwoordiger en sponsors en sommigen maken ook reclame: er wordt betaald chips gegeten en er worden goed verdiend knakworst-vetes uitgevochten, terwijl er soms wel een half miljoen paar ogen meekijken.

Milan Knol was een van de eerste Nederlandse vloggers. Tegenwoordig staat hij een beetje in de schaduw van zijn broertje Enzo, die hij zelf heeft leren vloggen. Maar Milan, oftewel DitIsMilan van DagelijksHaaDee, is met meer dan 700.000 abonnees op zijn youtubekanaal ook een bekende vlogger, met name onder gamers.

Hij at negen maanden geleden een zak chips leeg met een vriend, betaald en wel, al FIFA-spelend en zogenaamd bang voor het 'onverwachte hete chipje', een nieuwe chipssmaak van Doritos. Als ik hiernaar kijk, ben ik me ervan bewust dat ik naar gesponsorde content zit te kijken. Maar veel kijkers van Milans blog zijn veel jonger dan ik, en ik vraag me af of zij het doorhebben, en of het erg is als dit niet zo is.

Ik ben niet de enige die zich dit afvraagt; begin deze maand verscheen er een rapport dat is opgesteld door het ministerie van Volksgezondheid, dat gaat over dit soort nieuwe manieren van reclame maken (voor snoep en andere lekkere ongezonde producten vooral), en de invloed ervan op de gezondheid van jongeren. Het rapport werd vorige week besproken in het Kamerdebat, dat ging over preventie in de gezondheidszorg.

Ik besloot om langs te gaan bij Milan Knol om hem te vragen hoe hij omgaat met adverteerders en om mij een lesje te geven in vloggen.

MUNCHIES: Hoi Milan, leuk dat ik langs kon komen. Word je vaak geïnterviewd? Milan Knol: Ik heb wel vaker interviews, maar meestal met oude media, zoals NRC. Vinden ze trouwens verschrikkelijk, als ik ze zo noem.

Ik heb gehoord dat vloggen het nieuwe superstardom is, hoe ziet dat eruit? Nou zo voelt dat niet voor mij. Ik ben te nuchter om mezelf zo te zien, ik kom uit Drenthe. Ik weet het wel, maar ik denk er niet zo aan als ik filmpjes maak. Ik ben zes jaar geleden begonnen en toen was ik nog niemand – ik ben nu ook opeens wel iemand, maar ik heb geen idee hoe en of ik me ineens anders moet gaan gedragen. Toen ik hiermee begon vond iedereen me maar een beetje raar. Alles wat nieuw is, is eng. Mensen begrijpen het niet en weten vaak niet hoe ze ermee om moeten gaan. Daardoor ben ik veel van mijn vrienden kwijtgeraakt. Maar toen kwam de zogenaamde BN'er-status en werd vloggen opeens mainstream, en nu willen ze me allemaal weer kennen. Ook staan hier vaak onbekende mensen voor de deur. We gaan nu weer verhuizen om er minder last van te hebben. De één roept dat mijn vriendin een stoephoer is, de ander wil met me op de foto. In het begin was het nogal bizar dat mensen gewoon voor je huis gaan staan roepen en kijken, maar dat went uiteindelijk ook.

Hoe oud zijn jouw fans? Ik denk dat meer dan de helft tussen de 8 en de 18 jaar oud is, maar ik heb ook een fan van 28.

Welke rol speelt eten in jouw vlogs? Ik heb een terugkomend filmpje wat ik Spreekeets heb genoemd. Dit is een maandelijkse vlog waar ik eet met een vriend van mij, we bespreken tijdens het eten elke keer een ander onderwerp, zoals geld verdienen, gamen, of op jezelf gaan wonen. Ik heb geprobeerd met dit concept een samenwerking aan te gaan met thuisbezorgd.nl Ze hebben nee gezegd, ze vonden de naam wat te heftig. Haha.

Ik maak ook vaak onbewust reclame voor producten. In een 'spreekeets' gebruik ik bijvoorbeeld ook producten vol in beeld waar ik niet betaald voor krijg. Als ik voor een bedrijf reclame maak als ze me gevraagd hebben en me er geld voor geven, maak ik er een speciaal filmpje voor en doe ik wat meer mijn best. Dan ligt de focus meer op het product en wordt er ook over het product gesproken.

Onlangs was er zelfs in de Tweede Kamer discussie over de invloed en (sluik)reclames van vloggers – wat vind jij, zijn vloggers verantwoordelijk voor overgewicht bij jongeren? Helemaal niet. Als je kind jonger is dan 18 horen ouders hun kind in te lichten over wat ze kijken en ze te behoeden voor slechte keuzes. Kinderen worden door van alles beïnvloed: tv, internet, vrienden, school en hun voetbalclub.

Wat vind je van het idee dat met macht verantwoordelijkheid komt? Ik voel me totaal niet machtig of iemand waar mensen naar luisteren. Ik weet ergens wel dat ik verantwoordelijkheid heb voor mijn kijkers, daarom ben ik transparant naar mijn kijkers; als ik chips eet en dit voor een chipsmerk is, dan zei ik dat er vroeger bij en tegenwoordig staat het onder elk filmpje. Ik begrijp alleen wel dat dit voor jeugdige kijkers niet altijd duidelijk is, maar YouTube is ook niet voor de jeugdige kijker, de leeftijdgrens ligt bij 13 jaar. Dat is blijkbaar de leeftijd vanaf wanneer je heel goed ziet dat als ik chips eet van Doritos, dat dit gesponsord is. Jonger niet, maar dat is de verantwoordelijkheid van de ouders.

Dus jij vindt dat ouders beter moeten letten op waar hun kinderen naar kijken? Sommige filmpjes die ik maak zijn helemaal niet voor jonge kinderen geschikt. Ik vind het wel onhandig van ouders dat ze toelaten content te kijken die niet voor die kinderen bedoeld is. Die verantwoordelijkheid ligt niet bij mij. Maar het is eigenlijk oncontroleerbaar, zoals alles op het internet. En dan ben ik nog niet het ergste wat je kan tegenkomen.

Reclame maken via vlogs is natuurlijk nieuw. Het is niet heel gek dat er nu naar jullie wordt gewezen als boosdoeners, toch? Natuurlijk, maar wat ik vreemd vind is dat vloggers de volle laag krijgen over het aanprijzen van ongezonde producten. Ik zag deze week bijvoorbeeld op het NOS-nieuws een item over ongezonde producten bij vloggers, en in het reclameblok na het nieuws zag ik voetballer Messi die chips aan het eten was. Dat is precies hetzelfde, maar alleen omdat dit reclamefenomeen al herkend wordt als reclame, is dat niet erg?

Jij maakt ook reclame voor chips. Is dit puur zakelijk of hou je van chips? Ja natuurlijk hou ik van chips, vooral van Pringles of Doritos. Ik eet wat ik lekker vind en maak reclame als daar naar gevraagd wordt. Mij maakt het geen fuck uit welk merk ik vertegenwoordig, ik eet gewoon wat ik lekker vind. Ik kies merken die bij mij passen.

Welk merk zou je echt niks mee doen? Jamin. Ik ben geen snoeper.

Wat betalen die adverteerders van je? Dat boeit niet. Het verandert niks als je het wel weet.

Oké, even hypothetisch: als ik vlogger zou zijn, hoe haal ik dan adverteerders binnen? Heel simpel: je maakt een zakelijk mailadres aan en die zet je op je account. Als je niet wil wachten tot ze naar jou toe komen, kun je wel een productreview doen. Dan stuur je een filmpje van jezelf op die dit product gebruikt naar het betreffende merk. Zo kunnen merken interactie tussen jou en het product zien en besluiten jou te vragen voor een specifiek productfilmpje waar je betaald voor krijgt.

Kan ik ook een beroemde vlogger worden denk je? Ja, maar je moet het niet doen om beroemd te willen worden alleen. Het is een beetje geluk hebben, dat je in het plaatje van de mainstream past. Je moet open zijn omdat je daarmee kijkers binnen haalt. Het maakt niet echt uit wat je doet. Je kan alles doen, maar een goeie tip is om het gat in de markt te vinden. Dat had ik ook met vloggen zes jaar geleden, en drie jaar geleden met gamen. Toen was er maar één gamekanaal in Nederland, en ik was het tweede. Als je iets wil beginnen moet je eerst zoeken wat je leuk vindt en kijken naar wat er nog niet is. Wat is bijvoorbeeld je hobby?

Ik hou van lezen. [hij lacht] Nou, niet heel flitsend. Maar je kunt bijvoorbeeld leesreviews gaan geven. Of je ontbijt elke dag filmen. Iedereen is uniek en alles wat je doet dus ook.

Wat zou mijn vloggersnaam zijn? Wat dacht je van: LailaLeert Of LailaLeest.

Oké, dit is een beetje suf. Opnieuw: LeipeLaila? Nee dat is te straat. Het moet wat simpeler: LaBakker, LaLaBakker of bijvoorbeeld LailaLand. Je ziet er best uniek uit, je kunt ook gewoon jezelf filmen en dat erop zetten. Klinkt raar misschien, maar dat kan ook gewoon werken. Misschien moet je het vanavond maar eens proberen. Je mag je eerste film wel naar mij sturen. Dan geef ik je wat feedback.

Wat wilde je worden toen je klein was? Ik ben op mijn zestiende begonnen met rapteksten schrijven. Ik dacht toen dat dit cool was. Ik schrijf nog steeds en ik gooi er ook nog wel eens een rap uit. Ik heb vroeger wel eens tegen mijn moeder gezegd wat ik wilde worden, maar toen was ik wel zes. Ik zei: ik word later heel erg rijk, ik ga achterover zitten met mijn voeten op tafel terwijl het geld binnenkomt.

Dat is wel gelukt dus. Het is wel het stereotype van een vlogger inderdaad. Maar het is gewoon hard werken hoor, achter de schermen. Voor tien minuten film zit ik een uur te monteren.

Dankjewel Milan.