SpaceKees over zijn favoriete middeltje tegen drank- en drugskaters

Als de perfecte katerremedie eindelijk uitgevonden wordt, zullen onze misselijke magen en bonkende hoofden huilend van geluk in elkaars armen vallen en zoete liefde bedrijven. Helaas voor de mensheid is het nog niet zover. In de tussentijd zoeken we het allemaal zelf een beetje uit, met behulp van pijnstillers, eten en drinken. In onze nieuwe serie Katerconversaties gaan we op katerontbijt met bekende Nederlanders om alles te weten te komen over hun katergeschiedenis en wat ze in hun mond stoppen in een poging zich weer oké te voelen.

Er is weinig positiefs aan het hebben van een kater, behalve dat het een excuus is om een hele dag op de bank te liggen met pizza, en dat het mensen over de hele wereld een beetje met elkaar verbroedert. Katers zijn universele monsters; ieder mens moet er op een gegeven moment mee dealen. Ook rapper SpaceKees. Hij vertelt me er alles over op de bank in zijn woonkamer.

MUNCHIES: Ha Kees, als jouw katers een muziekstijl zouden zijn, over wat voor muziekstijl hebben we het dan? SpaceKees: Een soort drum-'n-bass, iets wat heel snel gaat en in elk geval heftig is. Rotterdam Terror Corps, zoiets. Mijn katers zijn echt heel kut. Koppijn, alles!

Heb je vandaag een kater? Nee, niet echt. Of toch, ik verzamel Transformers en dat is al een paar jaar uit de hand aan het lopen. Er zou vandaag een nieuwe Transformer geleverd worden, maar ik heb hem nog niet in handen. De postbode kwam net toen ik niet thuis was. De hele dag al check ik om het uur of het pakketje er al is, maar er is niks. Het tekort aan die Transformer voelt als een kater. Ik ben daar depressief over. Stel nou dat ik echt een kater had gehad van drank en alles was kut? Ik zou me weer hartstikke goed voelen als ik een pakketje met een nieuwe Transformer kon openmaken! Het zijn gewoon toys voor volwassenen.

Vertel me eens over een recente katerdag waarop een nieuwe Transformer welkom was geweest. We deden Down The Rabbit Hole met Noah's Ark en ik was drie dagen lang aan het hosten en dus ook drie dagen lang aan het sterven. Het werd gesponsord door Desperados dus er stonden echt overal van die flesjes. Elke dag had ik weer een kater van de dag ervoor en het eerste wat ik dacht was steeds: ik kan dit niet nog een dag doen. Maar elke dag ging ik weer Desperados drinken in de hoop dat het allemaal goed zou gaan. Dat was niet zo. Fucking Desperados! Jezus, ik was helemaal gestorven.

Ben je vaak dronken? Dat valt best mee. Vroeger ging ik veel vaker feesten. Ik deed alles en liep door het nachtleven met het idee dat ik onsterfelijk was. Rond mijn 26ste kwam ik erachter dat ik niet onsterfelijk was. Ik ging een paar keer slecht. Ik begon vroeger meteen allerlei wodka's en whisky's te drinken en dan had ik soms black outs. Nu drink ik gewoon bier. Het ding is ook, katers worden erger als je ouder wordt, toch. Ik ga nu echt dood, echt alsof ik niks meer kan. Ik herstel veel langzamer. Het enige voordeel van de katers die ik heb gehad, is dat ik nu weet dat ik van bepaalde dingen last heb, en geleerd heb het allemaal wat rustiger aan te doen.

Wat eet jij eigenlijk op zo'n katerochtend? Ik ben niet zo creatief met eten, en heb een hele lange geschiedenis van alleen eten, kant- en-klaar maaltijden halen of whatever. Ik ben echt niet gewend om dingen voor mezelf te maken. Meestal bakt mijn vriendin een eitje voor me, en ik neem sowieso altijd een vitaminepil met water. Mijn opa en oma hadden onlangs een heel verhaal over dat je van zulke vitamines eigenlijk helemaal slecht gaat, maar ik neem ze toch. Misschien voel ik er niet direct iets van, maar het is een geestelijk ding, het is het idee dat het helpt. Als ik alleen thuis ben, heb ik niet een specifiek iets wat ik doe. Misschien ga ik gewoon naar de Febo, of naar die hele goeie friettent die hier aan de andere kant van de straat zit. McDonald's is ook in de buurt en Kentucky Fried Chicken. Ik heb niet één ding dat ik zeker moet eten als ik een kater heb. Nu is het een avocado, want de avocado's waren in de aanbieding.

Met een crackertje of gewoon zo? Gewoon zo. Ze waren eetrijp en ik dacht, nice, ik vind dat wel lekker. Ik kan niet direct bedenken hoe ik dat zou eten. Het is niet dat ik totaal geen smaak heb, maar ik ben lui wat betreft zelf iets te eten maken. Dus ik pak even een mes en snij het in stukjes, ga op de bank zitten en eet 'm op voor de televisie. Sowieso ben ik verslaafd aan een heleboel entertainment. Ik neem er ook een biertje bij, dat werkt goed als je de nacht ervoor alcohol hebt gedronken. Je moet niet meteen dertig biertjes drinken, maar gewoon eentje. Dat werkt vooral als je een keer het geluk hebt dat je een heel weekend optredens hebt. Als je dan doordrinkt, is het beter vol te houden.

Kan voedsel een kater echt beter maken, denk je? Ik denk dat het ook vooral geestelijk is. In een ideale wereld eet je groenten en fruit en voel je je weer beter. Wat voor mij een betere oplossing is, is blowen, zowel met een drankkater als met een drugskater. Met drank neem ik de dag erna volop paracetamol – ik heb katers waarbij ik bijna die hele strip opmaak, hopend dat de koppijn overgaat – maar pillenkaters zijn de ergste. Ik ging ooit zo slecht dat ik dacht dat ik doodging omdat er iets mis was met de drugs die ik genomen had. Na die nacht ben ik gestopt met pillen, maar in de tijd dat ik weleens xtc nam, dacht ik de dag erna echt, thank god dat blowen bestaat. Het is als antidepressiva, toch. Ik ben echt dankbaar dat het bestaat.

Haal even je ergste kater ooit voor de geest. Wat had je die nacht uitgespookt? Oké, dat was de releaseparty van Murda Turks album met FS Green, ergens om de hoek bij Leidseplein. Als ik dronken ben, heb ik de neiging om dingen kwijt te raken, dus ik had al mijn sleutels om een keycord aan mijn nek gehangen. We zijn op dat feest meteen aan de sterke drank gegaan, dus het meeste van die avond kan ik me niet herinneren. Ik weet wel nog half dat ik terug liep naar het huis van mijn broer waar ik zou slapen, en opeens merkte dat die keycord niet meer om mijn nek zat. Toen heb ik blijkbaar urenlang naar mijn sleutels gezocht op straat, totdat iemand die ik kende die op het Frederiksplein woonde zei dat ik bij hem kon slapen. De volgende dag heb ik op Twitter een bericht getypt waarin ik zei dat iedereen een klootzak was, ik geen vrienden had en alles fucked up was. Later heeft iemand me gezegd dat hij me zelf mijn sleutels had zien weggooien.

Oef. Ik heb echt alle domme dingen die je kan bedenken al gedaan als ik dronken was. Tarik, een vriend van me, liet me eens een filmpje zien waarin ik door de stad loop, godverdomme roep en overal tegenaan schop. Ik heb ook eens een deur ingetrapt toen ik dacht dat ik bij iemand die me die avond had uitgenodigd ging afteren, maar die persoon deed de deur niet open en was waarschijnlijk zelf niet thuis. Ik kan me zelf niet voorstellen dat ik zoiets zou doen – in mijn eigen ogen ben ik de zachtheid en de vriendelijkheid zelve – maar dat is blijkbaar gewoon wat er gebeurt als ik genoeg drink. Dan krijg ik een kwaaie dronk, maar misschien is dat omdat ik zo'n binnenvetter ben en je nooit aan me zou merken dat ik iets niet tof vind of pissig ben. Alcohol doet die grenzen van controle vervagen, en dan komt dat eruit. Ik heb ook wodka in het gezicht van een vriend gespuugd en hem een lul genoemd en shit. Toen ik wakker werd had ik echt spijt. Niet cool!

Hoe zit het eigenlijk met je productiviteit op katerdagen? De Momentopname heb ik geschreven toen ik een kater had. Het gaat heel erg over het moment waarop ik probeer uit te leggen dat ik voor positiviteit en liefde ben, maar niet sociaal begaafd ben, zelfs als het gaat om vrienden. De avond ervoor was iedereen waarschijnlijk aan het pushen dat ik zou uitgaan, terwijl ik gewoon zin had om iets op te nemen of zo. Maar over het algemeen ben ik met drank het minst productief. Met wiet lukt het beter, maar dat komt omdat ik zoveel blow – ik denk dat ik dagelijks in de double digits zit met joints. Vrienden van me, vooral rappers, hebben het gevoel dat ze door wiet de volgende dag niks meer kunnen, of dat ze iets geschreven hebben en het achteraf heel kut bleek te zijn, maar bij mij gaat het net lekkerder en spontaner. Ik heb de meeste van mijn liedjes onder invloed opgenomen en waarschijnlijk voor de helft ook geschreven.

Rap je weleens over eten? Ja, ik heb letterlijk een liedje waarin ik het heb over de 'pizzatoren in de keuken'. Ik had toen een soort gebouw in mijn keuken staan van pizzadozen omdat ik zoveel pizza's at.

Pizza is je lievelings? Nee, als mijn moeder vraagt wat ik het liefst wil eten, zeg ik macaroni met kaas en ham. Ik heb het nu al superlang niet gegeten. Maar ik ben sowieso niet kieskeurig met eten. Ik zat net een blog te bekijken van een jongen die een jaar lang op shakes gaat proberen te leven. Ik ben zo weinig bezig met het eten zelf – ik eet als ik brandstof nodig heb – dat zulke shake drinken echt iets voor mij zou zijn. Het ziet er alleen wel superdom uit, je bent meteen 'die lul met die shakes', toch.

Heb je ook nog soms vreetbuien door wiet? Ik hou heel erg van chocolade, dat is een totale obsessie. Ik wil het allemaal en de hele tijd en heel veel. Het is geen probleem om drie repen chocola achter elkaar te eten, een dikke plak brownie of zakken chips. Maar ik geef er niet altijd aan toe. Ik ga het niet massaal eten omdat ik geblowd heb. Daarvoor blow ik te regelmatig.

Als positieve afsluiter: welke avond was zo tof, dat het de kater driedubbel en dik waard was? Je weet toch, het leuke aan dronken of high zijn is dat je ongeremd bent, ook bij optredens. Ik kan me herinneren dat we honderd jaar geleden moesten optreden in de RAI als entertainment voor een wielrenevenement, en er was een open bar. Ik had toen nog zoiets van, whatever, en ik dronk de hele tijd dubbele whisky's. Ik stond in het publiek en herkende de host, en vond het nodig om met hem te praten terwijl hij aan het hosten was en daar volgde een hele dialoog op. Ik zou mezelf een irritante lul vinden, maar hij kwam achteraf naar me toe en zei dat ik het heel gezellig had gemaakt voor hem, omdat de rest zo saai was. Het optreden was uiteindelijk gewoontjes, maar de avond was supervet. Ik was de hele tijd lekker dronken zonder over mijn tipping point te gaan. Voor mij was dat chill, voor de gast waarmee ik moest optreden minder. Hij heeft me letterlijk op het podium moeten schoppen, maar je moet er wat voor over hebben om de tijd van je leven te hebben, toch!