FYI.

This story is over 5 years old.

Eten

Waarom mannen het lef niet hebben om vegetariër te worden

Vegetarisme en veganisme worden steeds populairder, voornamelijk bij vrouwen. Ik sprak met twee totaal verschillende experts om uit te zoeken wat mannen hiertegen hebben: frontman van een punkband John Joseph, en de radicale feminist Carol J. Adams.

Vegetarisme en veganisme worden steeds populairder, ook in Amerika, maar toch is maar een schamele 3,2% van alle Amerikanen echt vegetariër, kunnen we lezen in Vegetarian Times. Daarvan is ongeveer 60% vrouw en 40% man. En 0,5%, ongeveer 1 miljoen Amerikanen, leven en eten veganistisch – van die groep is 79% vrouw.

De 'V' op de verpakking of op een menu staat normaal gesproken voor 'vegetarisch' of 'veganistisch', maar kunnen we inmiddels niet concluderen dat die letter ook voor 'vagina' (of gewoon 'vrouw') staat? Je hoeft geen feminisme-expert te zijn om te zien dat gender een grote rol speelt in het onderscheid tussen zij die vlees eten en zij die dat met liefde achterwege laten.

Advertentie

Twee schijnbaar tegengestelde autoriteiten op dit gebied zijn het met elkaar eens over de oorzaken hiervan. De een is John Joseph, frontman van de legendarische punkband Cro-Mags, Ironman-triatleet en auteur van Meat is for Pussies. De ander heet Carol J. Adams, en zij is radicaal feministisch wetenschapper en schrijver van onder meer The Sexual Politics of Meat. Vlees en mannelijkheid worden vaak aan elkaar gelinkt, beweren Joseph en Adams. Dat beïnvloedt de keuzes die mannen maken.

"Jarenlang hebben mannen zitten slapen, wat gezondheid betreft," zegt Joseph. "Er is nu eenmaal het stereotype: vlees is macho, het is proteïne, echte mannen eten vlees. Maar omdat ze dat doen hebben ze te kampen met allerlei ziektes, hartaanvallen en erectieproblemen. Hun fucking piemels werken niet meer."

Joseph geeft toe dat Meat Is For Pussies niet goed ontvangen werd door feministen. "Maar het heeft wel talloze dieren gered," zegt hij. "Door mij worden gasten in de gevangenis, vechtjassen en hooligans veganist. Anderen hadden dat nooit eerder voor elkaar gekregen. En vallen over zo'n woord? Mannen zijn nu eenmaal koppig, je moet ze overtuigen door hun taal te spreken. Vlees eten maakt je niet stoer, het maakt je een lafaard. Daarom koos ik voor de titel Meat Is For Pussies. Op die manier bereik je die gasten."

Joseph richt zijn pijlen dus op de mannen die een vies gezicht trekken bij groente. Adams pakt het anders aan. Toch zijn ze het erover eens dat het imago van vlees bij mannen, zacht gezegd, problematisch is.

Advertentie

"Het beeld dat geschetst wordt is dat mannen vlees moeten eten om mannelijk en stoer te zijn," zegt Adams. "Toch is het allang bewezen dat mensen volkomen gezond en gelukkig kunnen zijn zonder dat ze vlees of andere dierlijke producten eten. Het is nu cultureel bepaald dat we mannen te kakken zetten als ze veganisme omarmen."

Adams kan het weten. Zij bestudeerde dit thema lang voordat er überhaupt vega-opties te vinden waren op de menukaarten van restaurants. The Sexual Politics of Meat is een boek dat twintig jaar geleden al werd gepubliceerd, en erin onderzoekt Adams de relatie tussen vrouwenhaat en liefde voor vlees – het is nog steeds een aanrader voor feministen en dierenrechtenactivisten.

"Het onderscheid tussen mannen en vrouwen wordt benadrukt door de verwachting van wat heteromannen eten," legt Adams uit. "Als een man iets eet dat met vrouwen wordt geassocieerd, zoals tofu, dan worden er meteen vraagtekens gezet bij zijn geaardheid. Tofu is een symbool voor veganisme, vlees eten is een symbool voor heteroseksualiteit. Eén van de problemen met vlees eten is dat er fragmentarisch naar een dier gekeken wordt. Mensen eten een poot, een dij of een borst, ze vergeten dat ze te maken hebben met een compleet dier. In The Sexual Politics of Meat leg ik uit dat dit leidt tot gedachteloze consumptie. Vlees weigeren gaat niet om het weigeren van een product," zegt ze, "het gaat om het weigeren van alles wat dat stuk vlees vertegenwoordigt."

Advertentie

Mannelijkheid an sich is al vaker onderwerp van discussie, en dus is dit het ook in relatie tot eten. Hoe kunnen we veganisme een serieuzere optie maken voor mannen? Joseph en Adams komen los van elkaar met bijna dezelfde manieren om mensen te overtuigen van een plantaardig dieet. Namelijk: we moeten anders praten over veganisme, met name als het over eten gaat. Bovendien mogen we best iets meer ethiek in de strijd gooien.

"Voor mannen is 'vegan' vaak niets meer dan een scheldwoord van vijf letters. Dus als je wil dat mannen veganist worden, dan moet je dat woord vermijden," oppert Joseph. "Niemand houdt ervan als hij veroordeeld wordt, of als een ander vertelt welke keuzes hij moet maken. Dus: maak gewoon een lekker, veganistisch diner voor drie of vier mensen. Als ze het lekker vinden, zullen ze anderen erover vertellen. En zo wordt het aan de man (…) gebracht."

Adams vult aan: "Als je in de gelegenheid bent om mensen veganistisch eten voor te schotelen, doe het dan. Maar zeg er niet expliciet bij dat het veganistisch is. Laat iemand heerlijk veganistisch eten zónder dat hij zich ervan bewust is dat het veganistisch is. Op die manier leert hij het wel en wordt hij zich misschien bewust van het feit dat zijn afkeer van veganistisch eten nergens op slaat."

Joseph gelooft dat een vegan-dieet ook impact kan hebben op je karakter. "Als je stopt met vlees eten en je lichaam volstoppen met troep, dan begin je om je gezondheid te geven. Bovendien word je liever voor je medemens, je bent aardiger en positiever." Adams zegt iets vergelijkbaars. "Een belangrijke drijfveer achter veganisme is de keuze voor een gezond lichaam, het welzijn van dieren en het milieu. Dat is allemaal erg positief en draagt bij aan het omzien naar elkaar."

Welke keuzes je ook maakt als het om eten gaat, dit is een taai onderwerp waarop je zeker een paar keer moet kauwen. Maar het vooruitzicht van lekker en gezond eten, én positief in het leven staan? Waarschijnlijk is het alleen de vleesindustrie die daarop tegen is.