FYI.

This story is over 5 years old.

Eten

Zo is het om een hele zomer lang in een foodtruck te werken op festivals

Een jonge chef die al drie zomers lang op zo’n beetje alle festivals in Nederland staat vertelt ons hoe jouw festival er vanuit de foodtruck uitziet, en wat er achter de schermen allemaal gebeurt.
Foto door Delicia Celik.

Welkom bij Restaurantontboezemingen, een rubriek waarin we praten met mensen uit de horeca, zowel in de bediening als uit de keuken. Zij vertellen ons wat er zoal achter de schermen gebeurt terwijl jij je rustig en onwetend zit vol te vreten. Deze keer spreken we een jonge chef die al drie zomers lang op alle grootste festivals van Nederland staat. Hij vertelt ons hoe jouw festivalfun er vanuit zijn foodtruck uitziet, en wat er achter de schermen allemaal gebeurt.

Advertentie

Werken als kok op festivals is een stuk lastiger dan in een normaal restaurant, maar het is ook veel leuker. Wij stonden deze zomer op vijftig tot zestig festivals. Van Mysteryland tot Down the Rabbit Hole, Best Kept Secret, Dekmantel en Appelsap, maar ook op een heleboel kleinere dorpsfestivals.

jake-lewis

Foto door Jake Lewis voor VICE.

Dat betekent dat we elk jaar in een paar maanden tijd het hele land doorreizen. Dat voelt voor mijn collega's en mij alsof we deel uitmaken van een karavaanfamilie. Elk weekend zijn we weer ergens anders, en op elke nieuwe locatie komen we dezelfde cateraars tegen. Het is een soort circusgevoel, waardoor een enorme verbroedering en heel leuk contact ontstaat. Zo ruilen we bijvoorbeeld heel vaak eten met elkaar. Ik denk dat ik zo goed als al het Nederlandse festivaleten heb geproefd deze zomer: Surinaamse broodjes, falafel, köfte, smoothies, burgers, frozen yoghurt… soms ben ik een hele dag door aan het eten.

"We moeten veel meer improviseren. Op een festival in een dorp moesten we onze hele voorraad van de koelwagen naar de koelcel, kratje voor kratje door bossen en zand heen."

Deze job voelt ook als kamperen, omdat we een hele dag buiten staan met onze keuken. Dat geeft een geweldig vrij gevoel, maar is ook precies wat dit werk zo lastig maakt. We draaien net als in gewone restaurants lange shifts, vaak van vijftien uur, maar moeten veel meer improviseren. Er is geen warm water, het terrein kan heel modderig zijn, de stroom valt soms uit en het kan keihard beginnen te regenen waardoor je je sudderende pannen moet laten staan en als een gek alles wat buiten ligt moet verhuizen.

Advertentie

Op een festival in een dorp moesten we bijvoorbeeld onze hele voorraad eten van de koelwagen naar de koelcel achter de kraam brengen. Om alles daar te krijgen, moesten we kratje voor kratje door bossen en zand heen, van de wagen naar onze stand. Het is ook al gebeurd dat onze volle kar bleef vastzitten in de modder, en dat we met drie man als een gek moesten trekken om hem er weer uit te krijgen. En we hebben de kar ook eens met man en macht over een obstakel moeten optillen nadat we eerst de hele inhoud kistje voor kistje eruit hadden gehaald. Op Pleinvrees waren we om half zeven al door onze voorraad eten heen omdat we zo hard verkocht hadden. Een van ons moest toen halsoverkop een busje fixen om een nieuwe voorraad te halen.

"Het is enkel op festivals in de Randstad dat ik zie dat vaders tien meter van hun vrouw en kinderen gaan staan om coke te snuiven."

We stonden deze zomer ook op een festival waar het stroomnetwerk niet goed was. De helft van onze apparaten vloog om de haverklap uit. Dat is echt niet chill, want in plaats van festivalgangers bedienen moesten we de hele tijd op zoek naar mensen van productie om dit op te lossen. De rij wachtende mensen werd steeds langer en hoewel iedereen meestal rustig blijft, gebeurt het ook dat ongeduld zorgt voor agressie.

dansende-meisjes

Foto door Sabine Rovers voor VICE.

Daarin merk je echt een verschil tussen festivals in de Randstad en festivals buiten de stad. Mensen uit de stad zijn veel brutaler en zetten sneller een grote bek op. Niet overal natuurlijk, maar vooral op mainstream festivals zoals Mysteryland of andere festivals waar veel drugs gebruikt wordt. Zo begon een jongen eens helemaal te flippen in de rij. Hij wou op de vuist met het meisje van de uitgifte omdat hij vond dat hij te lang moest wachten. En op een vierentwintiguursfestival in de stad is iedereen helemaal uit zijn reet terwijl het er buiten de stad rustiger aan toe gaat. Zo keken we bij Wildeburg Festival allemaal onze ogen uit. Iedereen ging netjes geordend in een rij staan – een daadwerkelijke rij! Niemand drong voor. Dat komt sowieso doordat er minder drugs wordt gebruikt. Op metalfestivals gaat het er even beleefd aan toe. Je ziet er hele gekke en stoere figuren langskomen, maar het zijn eigenlijk allemaal superlieve nerds.

Advertentie

"Dronken studenten zijn het onbeschoftst van allemaal. In Groningen kwamen jongens en meisjes voortdurend langs de hekkens aan de achterkant van onze foodtruck binnen om te kotsen en te pissen."

Het is ook enkel op festivals in de Randstad dat ik zie dat vaders tien meter van hun vrouw en kinderen gaan staan om openlijk op het terrein coke te snuiven. En in een dorp heeft ook nog nooit iemand kaakschaatsend drie gerechten besteld omdat hij besloten had dat hij ontzettende honger had, om vervolgens na één hapje de hele boel in de vuilnisbak te gooien.

borstenfoto-festivals

Foto door Raymond van Mil voor THUMP.

De vreselijkste festivalgangers zijn van die jongetjes op hiphopfestivals zoals Appelsap die in Versace-kleding en met tienduizend munten in hun zakken stoer lopen te doen en een grote bek opzetten. En studenten! Die zijn het onbeschoftst van allemaal. We stonden op een festivalletje van een studentenvereniging in Groningen waar iedereen keihard aan de zuip was. We waren op den duur meer bezig met mensen wegsturen dan met eten maken. Meisjes en jongens kwamen voortdurend langs de hekken aan de achterkant van onze foodtruck binnen om te kotsen en te pissen. Ik zie twee meisjes nog tegen de zijkant van onze foodtruck aan kotsen. Dat beeld zal ik niet snel vergeten.

"Onderschat zogenaamd 'mildere' festivals niet. Ik vond er deze zomer twee gasten die achter onze koelwagen gepijpt werden door één chick."

We maken gore en vervelende dingen mee, maar veel meer grappige dingen natuurlijk. Hoe later op het festival, hoe meer we aapjes kunnen kijken. Het is bijvoorbeeld altijd lachen om iemand op een technofestival voorbij de truck te zien shuffelen, of om mensen te bekijken die denken dat ze serieus heel goed aan het dansen zijn, maar in werkelijkheid ziet het er niet uit. Zeker naar het einde van het festival toe, als iedereen goed uit zijn reet is, hebben we een leuk uitzicht. Onderschat daarbij zogenaamde 'mildere' festivals niet. Op zo'n festival vond ik deze zomer twee gasten die achter onze koelwagen gepijpt werden door één chick.

Advertentie

Bij de uitgifte zien we wel meer eigenaardige scenario's. Zo zag ik toen ik opkeek van mijn grillplaat eens dat een ladderzat meisje alle decoratieve houtblokken van verschillende foodstands verzameld had en er met servetten en een aansteker een vuurtje mee probeerde te stoken. Eigenlijk mag je sowieso niet teveel decoratie aan je food truck zetten, want dat is aan het eind van de dag geheid gestolen.

"Toen ik opkeek van mijn grillplaat zag ik dat een ladderzat meisje alle decoratieve houtblokken van verschillende foodstands verzameld had en er met servetten en een aansteker een vuurtje mee probeerde te stoken."

Verder is de uitgifte leuk omdat je er zoveel bekende gezichten ziet, en als het niet druk is kun je lekker lullen met festivalgangers. Ik herinner me bijvoorbeeld een gast die aan het bluffen was tegen zijn vriend dat hij met gemak pepers kon opeten. Hij had het over hele hete sambalpepers die we hebben, en toen hebben we met hem gewed voor een gratis gerecht dat hij het niet zou kunnen. Hij stopte een volledige peper in zijn mond en werd vervolgens knalrood. Zijn ogen begonnen te tranen en hij moest overgeven. Hij ging echt slecht maar hij heeft wel zijn gratis eten gekregen. Niet dat hij het daarna nog opgegeten heeft, maar goed.

"Het meest legendarische gesprek dat ik deze zomer had vanuit de foodtruck was met Henk en Ingrid, van die viralfilmpjes."

Het meest legendarische gesprek dat ik deze zomer had in de foodtruck was met Henk en Ingrid (van de viralfilmpjes) bij Lepeltje Lepeltje in Zwolle. Ze vertelden ons hele levensverhalen en toen ik vroeg of ze 's avonds nog een biertje wilden doen bij onze kraam, zei Ingrid dat ze niet kon. "Ik heb een date," vertelde ze. "Mijn man vindt dat niet erg, want wij zijn swingers." De dag erop vroeg ik haar naar haar date en ze antwoordde dat ze honderd euro had verdiend en dat ze die nu ging stukgooien aan alcohol. Ik heb nog nooit zoveel gelachen als toen.

Advertentie
raymond-van-mil

Foto door Raymond van Mil.

Het is ook wonderbaarlijk hoe mensen alles uit de kast trekken om gratis eten te krijgen. Meisjes daggeren, doen een sexy dans, en op Encore trok iemand haar T-shirt spontaan de lucht in. Ze had een BH aan – dat was een beetje jammer – maar ze heeft haar gratis gerecht wel gekregen. Niet dat borsten in ruil voor eten een ding is hoor, dat zou een nogal seksistische regel zijn, maar op een festival moet je een beetje meegaan met de spontaniteit en de flow van het moment. En zo'n poging tot gratis voedsel is een stuk minder irritant dan mensen die zo brutaal zijn om te doen alsof ze al muntjes hebben gegeven en vervolgens heel boos worden als we zeggen dat ze liegen.

"Op Liquicity had ik zin om augurken of lappen vlees in mijn oren te stoppen omdat we tussen twee podia in stonden, met van twee kanten loeiharde drum-'n-bass."

Werken op een festival is jammer genoeg geen garantie om al je favoriete optredens te kunnen zien. We moeten keihard werken en tussendoor is er weinig tijd om rondjes te lopen. We moeten een beetje geluk hebben met de locatie van onze foodtruck. Op Fort Rock stonden we tegenover een stage en konden we alle bands zien optreden. Ik heb ook Suicidal Tendencies eens vanuit de truck gezien, een van mijn favoriete bands. Met zo'n locatie zit je volledig in de festivalsfeer en kun je meezingen en -dansen. Dan zijn wij plots de performers die het wachtende publiek entertainen en in een goeie bui houden. Maar goed, het kan ook helemaal anders. Op Liquicity had ik zin om augurken of lappen vlees in mijn oren te stoppen omdat we tussen twee podia in stonden, met van twee kanten loeiharde drum-'n-bass.

Alcohol drinken onder werktijd mag ook niet. Vroeger hadden we een krat koud bier, maar nu mag personeel op veel festivals geen drank meer meenemen backstage. Het gebeurt wel dat mensen die dat weten biertjes komen brengen of ruilen tegen eten. Op een van de festivals zijn we daardoor wel in de problemen gekomen. De organisatie had gehoord dat we bier hadden en dacht dat we dat meegesmokkeld hadden. Nee hoor, we hebben gewoon goeie vrienden. We zouden nooit dronken koken, maar het moet wel een beetje leuk blijven.

Zoals verteld aan Stefanie Staelens.