De Britse bierwereld is een deprimerende plek voor de vrouwelijke bierliefhebber

Ik weet niet hoe het met jou zit, maar wanneer ik een biertje drink dan heb ik geen zin om bij elke slok tussen de benen van een halfnaakte vrouw te gluren.

Maar ik ben ook niet het type dat het een goed idee vindt om een biertje 'Leg Spreader' te noemen – de naam waarmee Amerikaanse brouwerij Route 2 Brews hun Extra Special Bitter op de markt bracht. En het treurigste is misschien nog wel dat dit biertje – compleet met seksistische cartoon – pas afgelopen november werd gelanceerd.

Seksisme viert hoogtij in de bierwereld sinds het jaar nul, maar met vrouwonvriendelijke marketingcampagnes en ander neerbuigend gedrag toont de huidige bierwereld weinig tekenen van vooruitgang. Het aantal vrouwelijke bierdrinkers stijgt met de minuut, maar toch denken gevestigde brouwers nog steeds dat vrouwen zitten te wachten op bier dat eruitziet als feeënpis.

Aan de andere kant lijken biermarketeers ook alle mannen over één kam te scheren – alsof het enige doel van een biertje doen is om zo snel mogelijk ladderzat te worden en even onder de duim van hun vriendin weg te zijn. Zelfs een aantal onafhankelijke brouwerijen staat erom bekend hun ambachtelijke IPA's debiele namen als 'Raging Bitch' en 'Mouth Raper' te geven.

Maar het grootste probleem bij het afschaffen van bierseksisme ligt bij de traditionele Britse real ale industrie. In Engeland heeft elk dorp zijn eigen tap met het goedje, dat aan strikte regels moet voldoen: real ale moet fustgerijpt zijn, zonder toegevoegde carbonisatie, ongefilterd en ongepasteuriseerd.

De website Pumpclip Parade verzamelt foto's van "de meest stompzinnige biernamen, treurigste illustraties en walgelijkste branding" die op de hendels van Britse tapbieren te bewonderen zijn. De website werd opgericht door Jeff Pickthall, die zelf ooit eigenaar van een speciaalbiercafé was. Onder de meest weerzinwekkende vondsten bevinden zich bierlabels met blote tieten, 'stoute nonnen' en een bier genaamd 'Knicker-Mocha-Muffdive.'

"Het standaardbeeld van real ale is dat jonge mensen en vrouwen er weinig aan vinden," zegt Pickthall. "Volgens Pumpclip Parade is dat omdat de marketing van real ale gewoon helemaal verkeerd wordt aangepakt."

Terwijl de Campaign for Real Ale (CAMRA) het regelmatig over de economische problemen van de Britse bierindustrie heeft, doen ze er weinig aan om een diversere groep van nieuwe leden aan te trekken.

Vorig jaar kwam de organisatie met een flyer met daarop vrouwen in laag uitgesneden corsetten, in een poging om jongeren over te halen om real ale te proberen. De campagne had een totaal averechts effect: honderden mensen tekenden een petitie in protest tegen de flyer, die werd gezien als "een belediging voor de intelligentie en smaak van alle mensen die er hard aan werken om bierseksime te stoppen."

CAMRA nam de folders uit de roulatie, maar een excuus kwam er niet.

Voor Melissa Cole, auteur van Let Me Tell You About Beer: A Beginner's Guide to All Things Brewed is deze vorm van vrouwenhaat een risico van het vak.

"Ik word betast op bierfestivals, en tijdens een persreis waar verder alleen mannen waren kreeg ik te horen dat ik een beroerde PR-vertegenwoordiger was, want als je borsten hebt kan je natuurlijk onmogelijk over bier schrijven – en zo kan ik nog wel even doorgaan," vertelt Cole. "Dat men er nu voor uit komt dat ze dit seksisme niet langer pikken, is de eerste stap."

Cole is groot voorstander van het werk van Robbie Pickering, die vorige maand een motie indiende tijdens de jaarlijkse bijeenkomst van de CAMRA. Hierin deed hij een dringend verzoek aan de organisatie om het voortouw te nemen in het uitroeien van bierseksisme.

In zijn motie zegt hij: "We krijgen keer op keer te horen dat vrouwen zich niet op hun gemak voelen wanneer ze een biertje doen in de kroeg […] Dit is niet de schuld van CAMRA, maar de organisatie moet wel kleur bekennen en met hun acties laten zien dat ze aan de kant van gelijkheid staan."

CAMRA heeft zich bereid getoond om te reageren op een aantal van de kwesties van Pickering. Vorig jaar stelde de organisatie een charter op voor gelijke kansen in de industrie. Deze werd voorgedragen door bier-koningin Christine Cryne, die in de jaren negentig de eerste vrouw was die het Great British Beer Festival organiseerde.

"Mensen bleven me maar vragen of ik hele of halve pinten dronk – zelfs de kwaliteitskranten," vertelt ze over publiciteit die het festival met zich meebracht. Maar zou een vrouw zichzelf tegenwoordig nog hoeven te bewijzen als festivalorganisator?

"Ik ben bang van wel," zegt Cryne. "Die vooroordelen zitten gewoon in onze generatie geworteld, en we zijn er nog lang niet."

Maar er is langzamerhand een revolutie op komst in de real ale industrie. Brouwerij Elland Brewery uit Yorkshire kreeg rond de kerstdagen nog zware kritiek te verduren op het plaatje op hun tap, waarop halfnaakte vrouwen met kerstmutsen te zien waren. De brouwerij heeft inmiddels hun branding veranderd – de labels op hun tap hebben nu alleen nog tekst, en geen vunzige plaatjes.

"Ik weet wat sommige mensen ervan vonden, maar onder mijn beheer gaat dit niet meer gebeuren," zegt manager Mike Hiscock. "Ook al vind ik de beelden zelf niet beledigend. Het was maar een grapje."

Nu sommige brouwerijen ten minste een poging doen om hun gedrag te veranderen en vrouwelijke drinkers steeds normaler worden, beginnen vrouwen langzamerhand een belangrijke rol in te nemen in de bierindustrie.

"Er is een onderstroom van vrouwen werkzaam in de brouwindustrie – we maken er niet echt een big deal van," zegt Doreen Barber van microbrouwerij The Five Points Brewing Company in Hackney. "Er zijn ook vrouwen die een ander standpunt over feminisme innemen – zoals die Zweedse brouwerij waar alleen maar vrouwen werken – maar we vechten allemaal voor hetzelfde doel. Persoonlijk wil ik gewoon dat mensen stoppen me te behandelen als een soort excuusneger, en mijn weg naar de tap niet blokkeren."

Daar proosten we op.

Natuurlijk zijn er nog veel meer problemen met gendergelijkheid die onze aandacht verdienen, en is het makkelijk om kleinerende mannen met bierbuiken af te doen als bijzaak. "Het is heel makkelijk om te zeggen: het is maar bier, maak je niet zo druk," zegt Erica Horton, organisator van FEM.ALE, een festival in Norwich dat om vrouwen in de brouwindustrie draait. "Maar het beeld van vrouwen in bierreclames versterkt het idee dat mannen en vrouwen totaal anders zijn, en zich op een bepaalde manier horen te gedragen."

Het gaat dan misschien maar om bier, maar door vastgeroeste ideeën over wie-wat-hoort-te-drinken en welke kleur iets moet zijn aan de kaak te stellen, komen we misschien een stapje dichterbij het loslaten van andere achterhaalde ideeën over gender.