Prins Charles vecht voor Franse stinkkaas

Groot-Brittannië heeft een rare relatie met kaas. Aan de ene kant hebben ze een van de meest levendige kaasculturen, en momenteel vindt er zelfs een rauwe-melkrevolutie plaats.

Aan de andere kant lijkt het erop dat een groot gedeelte van de Britten geen idee heeft hoe krankzinnig veel kaas er in hun land geproduceerd wordt. Ze kunnen vaak maar vier verschillende soorten opnoemen, waarvan de bekendste Cheddar is, die ook nog eens steeds meer aan populariteit verliest.

Maar in onzekere tijden als deze kan Europa alleen maar kijken naar de niet-gekozen leiders, om die eraan te herinneren dat als ze stoppen met het maken en eten van stinkkaas, de slechteriken hebben gewonnen.

Charles, prins van Wales en erfgenaam van de Britse Troon, was vorige week in Parijs om de François Rabelais-prijs in ontvangst te nemen. Deze werd aan hem uitgereikt door het Institut de France voor zijn bijdrage aan de Europese culinaire cultuur en inzet voor de bescherming van het milieu.

De prins begon zijn toespraak met het uiten van zijn solidariteit na de aanslagen in Parijs. Hij drong erop aan dat juist het eren en niet vergeten van de rijke culinaire cultuur van Frankrijk, een goede manier is om met deze horror om te kunnen gaan. "In het licht van zulke verschrikkingen kan het helpen om herinnerd te worden aan de eenvoudige en tijdloze menselijke waarden die in het hart van onze samenleving liggen," zei Charles in een video die te zien is op het British Monarchy's youtubekanaal. "Het onderscheidende vermogen van de lokale keuken is een van de belangrijkste manieren waarop we ons identificeren met de plekken die we liefhebben," voegde hij eraan toe.

Maar Charles, die ook in Parijs was voor de Klimaattop, waarschuwde dat zelfs de meest fundamentele eenheden van de Franse keuken – wijn en kaas – worden bedreigd door klimaatverandering en overijverige toezichthouders.

De prijs die hij ontving is vernoemd naar François Rabelais, een franciscaanse monnik, Grieks geleerde, liedjesschrijver, arts en schrijver van vieze moppen ten tijde van de renaissance.

Zoals de prins terecht opmerkte was Rabelais ook berucht om zijn geschriften over "gastronomische en weldadige banketten", en ook om zijn voorliefde voor "worst, Williams-peren, vis uit de Loire en natuurlijk de onvergetelijke wijnen van Chinon, Saumur en St-Nicolas de Bourgueil, honderd procent biologisch natuurlijk".

Hij herinnerde zich ook nog een reis naar Parijs in 1992 waar hij voor het eerst de milieu- en genetische bedreiging voor de productie van kaas onder de aandacht bracht. Twintig jaar later zei de prins dat hij gelijk heeft gekregen, met de massale stijging van genetisch gemodificeerd voedsel.

"Wat zal er gebeuren met de Brie de Meaux, de Crottin de Chavignol of de Blue d'Auvergne," vroeg de 67-jarige troonopvolger zich hardop af. "In een toekomst zonder bacteriën en met genetisch gemanipuleerd voedsel, wat voor hoop is er dan nog voor de ouderwetse Fourme d'Ambert, de Gruyére de Comte, of de geurige Pont L'Eveque?"

Dat zijn inderdaad lastige vragen. Charles sloot zijn dankwoord af met een pleidooi over de bescherming van "écht eten, want zonder dat zou het leven ondraaglijk zijn".

De prins weet duidelijk heel wat over kaas, wijn en renaissanceliteratuur, en heeft daar ook een sterke mening over. Met andere woorden: het lijkt erop dat Charles de perfecte gast zou zijn voor een etentje.