Waarom pizza en taco’s zelfmoord konden voorkomen

Toen ik als kind naar mijn oma in Canada ging, maakte ze altijd verse aardbeienmousse voor mij en mijn broer.

Alles aan dit toetje – de lichtroze luchtige wolken in het smalle glas, de niet té zoete smaak van vruchtenroom – doet me denken aan een periode in mijn leven, en aan mijn oma. Ze is al een paar jaar overleden, maar altijd als ik dit dessert eet, komen er emoties en herinneringen naar boven. Het voelt veilig en warm.

Het is niet vreemd dat we dit soort associaties hebben bij eten. Het is best complex. Van biologische noodzaak tot neurochemische, sociale en zelfs existentiële interacties: eten is nooit zo simpel als het lijkt. Maar is een emotionele of sociale band met eten genoeg om iemands leven te redden?

In sommige situaties blijkbaar wel. Een man die zelfmoord wilde plegen, werd gered door twee politieagenten die hem taco's brachten. Dit verhaal ging, zoals verwacht, het internet rond.

En terecht: niks sappiger dan feelgood-verhalen over eten. Maar het incident doet ook denken aan een andere gebeurtenis, ongeveer een jaar geleden, toen de politie van San Jose een pizza liet afleveren door een robot om met een man te praten die zich van een viaduct wilde storten. De overeenkomst tussen de twee gebeurtenissen – een suïcidaal persoon wordt gered door de belofte van eten – wijst op de psychologische betekenis van voedsel, met name in situaties als deze.

MUNCHIES sprak met David Klonsky, professor in de psychologie bij de University of British Columbia. Klonsky is gespecialiseerd in zelfmoord en zelfbeschadiging en hielp ons deze situaties te analyseren. Volgens Klonksy is de combinatie van overweldigende pijn en het idee dat die pijn nooit meer weggaat de grootste oorzaak van zelfmoord. Toch is er een groot verschil tussen zelfmoordgedachten hebben en ernaar handelen. Daarom kon de politie ook succesvol optreden.

Op deze momenten, zegt Klonsky, is het belangrijk om te doen wat werkt om de persoon te laten overleven. Dat kunnen toevallig taco's of pizza zijn. Het sociale aspect van voedsel heeft een belangrijke rol. "Onder mensen die te maken hebben met uitzichtloze pijn, is er nog een beschermende factor die kan voorkomen dat ze zelfmoord plegen: verbondenheid. Verbondenheid met andere mensen is een belangrijke factor bij de keuze om geen zelfmoord te plegen, en voedsel kan dat bieden."

Jordan Troisi, professor in de psychologie aan de universiteit Sewanee, besteedde een groot deel van zijn tijd met onderzoek naar het begrip 'comfort food' als sociaal aspect. Troisi vertelt MUNCHIES waarom eten zulke krachtige reacties in deze omstandigheden lijkt te hebben. Volgens Troisi hoeft comfort food niet per se zoet of vet te zijn. In feite is het subjectief. Regionale en persoonlijke verschillen spelen een grote rol, maar wat volgens hem nog belangrijker is: "Het zijn voedingsmiddelen die worden geassocieerd met nauwe banden met andere mensen. Ze worden vaak gegeten bij familieleden of op feesten, vakanties, picknicks. Dat soort dingen "

"Als je mensen na lange tijd weer ontmoet, ga je vaak lunchen of ergens een hapje eten. Zelfs als we alleen eten, eten we graag voor de televisie, zodat het voelt alsof we niet alleen zijn," voegt hij toe.

Troisi is overtuigd dat eten sociaal is, wat het redden van een suïcidaal persoon met voedsel in een begrijpelijke context plaatst.

Je moet niet lichtzinnig doen over de emotionele waarde van eten, stelt Stephanie Cassin, iemand die uitgebreid over de psychologie van eetstoornissen heeft geschreven. "Veel mensen gebruiken eten om om te gaan met moeilijke emoties. Dat kan de verkeerde kant op gaan (het kan bijvoorbeeld leiden tot een eetstoornis), maar het kan ook de andere kant op werken: je kunt het zien als comfortabel en veilig."

Ze gaat verder: "De gevolgen van voedsel zijn voorspelbaar. Het werkt elke keer. Eten is altijd dichtbij, dus als je angstig of depressief bent, is het een betrouwbaar middel dat snel werkt."

Niets van dit alles is natuurlijk genoeg om te suggereren dat je een suïcidaal iemand enkel een bord eten hoeft voor te zetten. Het is ingewikkelder dan dat. Maar het betekent wel dat we niet heel verbaasd hoeven te zijn als voedsel voor een belangrijke connectie zorgt bij mensen die pijn hebben en angstig zijn.

Klonsky is overigens sceptisch over de rol van eten bij zelfmoordpreventie. Maar hij is wel bereid om te veronderstellen dat "het aanbieden van voedsel door mensen, zelfs vreemden, zou kunnen herinneren aan de verbondenheid met andere mensen."

Het helpen van psychisch instabiele mensen zal altijd een uitdaging blijven voor de politie en medische hulpdiensten. De kleine kans dat eten hierbij kan helpen, is goed nieuws.