Een revolutie in de snackwereld: iemand heeft ontdekt hoe je water kunt frituren

Zijn er grenzen in zoektocht naar culinaire vrijheid? Wanneer verandert gastronomie in een akelige koortsdroom? Hoeveel etenswaren kunnen we in alle kleuren van de regenboog maken voordat de maatschappij implodeert?

We zijn zowel blij als doodsbang te melden dat Jonathan Marcus, een genie uit de Amerikaanse staat Massachusetts, een knap staaltje vakwerk heeft geleverd dat de geschiedenis in zal gaan als een prestatie vergelijkbaar met het bevriezen en koken van water. Een revolutie in de snackwereld.

Marcus had de geniale inval dat, om water te kunnen frituren, het samengehouden moet worden in een membraan. Hij gebruikte calciumalginaat, een gelatineachtige substantie die wordt gemaakt van waterhoudend calciumchloride en waterhoudend sodiumalginaat (veel gebruikt in moleculaire gastronomie).

Zodra het water gevangen zat in het calciumalginaat (het bolletje lijkt op mizu shingen mochi), haalde Marcus het heel voorzichtig door achtereenvolgens bloem, ei en panko.

Een paar minuutjes in het vet, en zie daar: een gefrituurde bal water.

Marcus is de eerste mens op aarde die gefrituurd water proefde. Hij plaatste het gefrituurde bolletje op een bord en sneed erin met een mes. Wat een verrassing: er stroomde water uit. Daarna at hij een stukje korst.

"Dit is de flauwste snack die ik ooit heb geproefd," zegt hij.

Daarna proefde hij het water. Hij likte aan het kleine plasje op het bord. "Ja, echt water."

Nou, daar heb je het, mensen.

Ongeveer een dozijn gelukkige mensen mochten de balletjes proeven op de Stupid Shit No One Needs and Terrible Ideas Hackathon 2.0 in San Francisco.

Waarom gefrituurd water wordt gepresenteerd op een evenement dat Stupid Shit No One Needs and Terrible Ideas heet, begrijpen we niet helemaal. Het is toch een briljant idee? In elk geval totdat de mensheid besluit alle vloeistoffen te gaan frituren – inclusief het bloed in ons lichaam – en de hele wereld zwetend in een eindeloze voedselcoma belandt.