In dit restaurant in Londen is bluffen de tactiek om aan gratis koolhydraten en cocktails te komen

Ik ben altijd op mijn hoede als het om chips gaat – zowel wat betreft de gefrituurde aardappelschijfjes als de fiches die geld waard zijn in een casino.

Toch wilde ik mijn geluk beproeven en ging ik naar All-In Kitchen, een uitstekende naam voor het nieuwe restaurant in Londen dat als thema 'poker' heeft. Wat je aan het einde van de avond af moet rekenen hangt af van hoe goed je kan bluffen en of je wel of niet vier azen in je hand hebt. Je krijgt er geen aperitief maar een pak kaarten en een croupier aan je tafel. Het restaurant belooft plechtig dat ze het onnozele idee van 'januari detoxmaand' om zeep helpen met genoeg cocktails en koolhydraten, onder het genot van een goed potje poker.

De hele avond is natuurlijk doorgestoken kaart, een slimme truc om ons aan het pokeren te krijgen. Het bedrijf achter dit hele idee heet PokerStars, en samen met restaurant Jones & Sons organiseren ze gratis pop-up pokeravonden. Ze willen meer mensen enthousiasmeren voor het spel, terwijl die tegelijkertijd genieten van een etentje dat nooit meer dan tien pond kan kosten.

De sfeer in All-In Kitchen is verrassend warm en gezellig. Er staan tafels voor solobezoekers en tafels voor groepjes van twee of drie – samen spelen ze voor spijs. Wie wint krijgt gratis eten: een driegangenmenu en een van de drie cocktails bluf, call of raise. Let op, als je verliest betaal je met je eigen doekoe.

Ai, dit is zorgwekkend voor mij want ik ben een vreselijke pokerspeler. Ik ga zitten aan de speeltafel en probeer krampachtig mijn skills in te zetten; tijdens mijn studietijd ging ik wel eens een gokje wagen met vrienden in een plaatselijk casino. Bewapend met vijftig pond en een overdosis snacks fantaseerden we dan over de neonverlichting van Vegas.

Maar in All-In Kitchen kan je geen geld verliezen dus dat is goed nieuws voor mij. In plaats daarvan moeten we eerst drie oefenrondjes spelen om te laten zien wat we kunnen. Dat is een goed idee, aangezien we allemaal al een paar drankjes op hebben. De schaamteloze, roekeloze beslissingen rollen over tafel en we spenderen weinig tijd aan een fatsoenlijke pokerface.

Mijn kaarten zijn al net zo waardeloos als ikzelf. Ik ben totaal vergeten hoe ik mezelf naar de top moet bluffen, dus met mijn eerste belabberde hand kaarten bouw ik maar een miniatuur IKEA-opslagcontainer.

Eén gin later ga ik in een opwelling all-in, als een professionele amateur. Mijn moed is blijkbaar besmettelijk en de andere spelers volgen mijn voorbeeld. Een golf van hoop en honger gaat door me heen en we wachten ons lot af. De man die rechts van mij zit – toevallig ook mijn gezelschap – zegeviert en haalt zijn winst binnen: een gratis maaltijd.

Om niet voor je diner te hoeven betalen, moet je 10.000 chips in de wacht slepen. Als je er 5.000 hebt, betaal je de helft van de prijs. Heb je minder dan 5.000 fiches, dan krijg je de volledige rekening gepresenteerd.

We gaan zitten en bestellen wijn. We hebben al te veel gin en rum en verlies moeten verwerken om nog te kunnen doen alsof we in een eersteklas Soho-casino zijn. Het is tijd om te eten, dat is uiteindelijk waarom iedereen hier is.

Het spel gaat verder op de menukaart. Bij de voorgerechten kun je bijvoorbeeld kiezen uit schoppenboer (buikspek) en koningen (een klassieke garnalencocktail), en de hoofdgerechten heten three of a kind (eend op drie manieren bereid) en four of a kind (lamsvlees op vier manieren). Er is nog meer maar je snapt het idee wel.

Ik bestel Sint-jakobsschelpen (hartenkoningin) en een royal flush: krab uit de oven met friet. De desserts staan onder het kopje 'de river' (laatste speelkaart) en dankzij de perentaart en goddelijke zandkoekjes ben ik mijn nederlaag snel weer vergeten

Gewiekste marketing is het zeker, maar ook gewoon een goed idee: friet voor fiches, je hoofd koel houden voor een gratis ovenschotel – een beetje geluk in het spel betaalt zich uit in koolhydraten, en dat geeft je meteen weer wat levensenergie.