Supermodel Rōze Traore gaat de wereld veroveren als reizende chef-kok

De meeste mensen lukt het al niet om echt goed te zijn in één ding — de wereld barst van de slordige accountants, klungelige serveersters en matige acteurs. Maar de 26-jarige Rōze Traore heeft daar geen last van: hij werkt als model voor allerlei grote merken zoals Ralph Lauren en Hugo Boss, én kan ook nog een aardig potje koken.

En dat laatste wil hij graag aan iedereen laten zien. Voor een nieuw project bezoekt Rōze steden over de hele wereld om daar te koken met chefs in hun restaurant, en daar video’s van te maken. Japan, Griekenland en Ivoorkust staan op de planning, en voor de eerste aflevering van zijn miniserie kwam hij naar Amsterdam. In restaurant Maris Piper kookte hij samen met Freek van Noortwijk, die ook de restaurants Guts & Glory en BREDA in Amsterdam bezit.

Tijdens deze chef’s table worden onder anderen octopus, geroosterde pompoen, gebraden coquilles, oestermayonaise en lamsbiefstuk geserveerd. MUNCHIES was uitgenodigd om mee te eten. Na de lunch spraken we met Rōze over zijn project en plannen voor de toekomst.

MUNCHIES: Hey Rōze! Vertel eens, hoe is deze lunch precies tot stand gekomen?
Rōze: Eigenlijk vrij last-minute. Iedere ochtend sta ik op met een nieuw idee in mijn hoofd, en dat moet ik dan ook uitvoeren. Ik ben impulsief, daarom nodigde ik jullie ook pas zo laat uit. “I just want to get shit done.” Ik ben heel gedreven in mijn missies. Mijn missie nu is om op zoveel mogelijk plekken in de wereld, jonge mensen te inspireren met de kunst van het koken. Ik vind het daarom ook belangrijk om jonge mensen uit te nodigen, overal waar ik kook.

Je bent een zogenoemd private chef die op verschillende plekken kookt, waarom niet gewoon in een restaurant, misschien je eigen?
Omdat ik dan minder mensen ontmoet en met minder culturen en keukens in aanraking kom. In een restaurant kook je voor mensen die je helemaal niet kent en ook niet leert kennen. Ik vind het heel belangrijk om een connectie te maken met mensen voor wie ik kook. Door mijn werk als model ben ik op bijzondere plekken terecht gekomen en heb ik de kans gekregen om te koken voor inspirerende mensen. Mensen die net zo gedreven zijn als ik. Daar heb ik goede banden aan over gehouden. Zo ben ik bijvoorbeeld vrienden geworden met Arsenal-voetballer Hector Bellerin. Ik bood aan om voor hem te koken nadat we elkaar ontmoette op een feestje. Dat is één van de vele, mooie voorbeelden.

Heb je met dat rondreizen als chef nog wel tijd voor modellenwerk?
Het is lastig te combineren, maar het kan wel. Na een dag shooten voor Ralph Lauren of Victoria’s Secret, kookte ik voor ze. Ik heb mijn modellencarrière nu wel even op een laag pitje gezet. Koken is vanaf jongs af aan al mijn grootste passie. Ik ben geen dokter, maar ik vind wat ik doe net zo belangrijk. Ik laat mensen een band opbouwen door middel van goed eten. In mijn familie kookte iedereen graag, maar ik was de eerste die er echt bewust mijn vak van maakte. Drie jaar lang ging ik naar de kookschool Le Cordon Bleu, en dat beviel me supergoed. Ik studeerde af en begon al vrij snel samen te werken met grote chefs als Eric Ziebold en Daniel Humm. Daar heb ik echt veel van geleerd.

Zoals?
Zij leerden me dat het eten dat je maakt als chef écht perfect moet zijn, anders kan het de prullenbak in. Ik heb daardoor een vrij hoge standaard. Je moet boven jezelf uit willen stijgen. Ik was al wel een perfectionist, dat heb je vandaag wel gezien. Ik heb dat ook vanuit huis meegekregen. Mijn moeder vertelde me dat mijn kamer spic en span moest zijn en ik wilde zo min mogelijk fouten maken in mijn schoolwerk. Ik weet dat perfectie niet bestaat, maar mijn moeder, Ziebold en Humm hebben mij zover gekregen dat ik er nu dicht tegenaan kan zitten met mijn eten.

In welke landen doe je nog meer een chef’s table met een andere kok?
Vanuit mijn woonplaats New York reisde ik dit jaar bijvoorbeeld al af naar Kopenhagen, Parijs en Londen om daar met steengoede, jonge keukenprinsen te werken. In Kopenhagen kookte ik met Kristian Baumann in zijn restaurant 108, dat binnen een jaar een Michelinster verdiende. Na Amsterdam wil ik graag nog naar Japan en Griekenland. Ivoorkust staat ook nog op mijn lijst, daar komen mijn voorouders vandaan. Het lijkt me heel mooi om daar iets speciaals te mogen maken.

En waarom wilde je naar Amsterdam komen?
Ik vind Amsterdam een hele goede plek om tot rust te komen. Dat klinkt misschien gek, maar in vergelijking met mijn drukke, hectische leven ben ik in Amsterdam heel relaxed. De sfeer is hier goed, de mensen zijn aardig. Ik hou er altijd van om hier te zijn. En ik was natuurlijk benieuwd naar Freek en de Nederlandse kookcultuur. Ik probeer ook altijd lokale producten mee te nemen in mijn gerechten.

De octopus was verrukkelijk, maar niet typisch de Nederlandse kookcultuur.
Ik ben blij dat je dat zegt. Dat klopt, de octopus is namelijk echt iets van mij. Ik ben een tijd geleden in Venetië geweest en ben daar geïnspireerd geraakt door de manier waarop ze daar zeedieren en zeevruchten klaarmaken. Ik wilde dat heel graag leren en heb dat gedaan. Sindsdien staat het zo vaak mogelijk op het menu bij mijn chef’s table. Het is mijn favoriet.

Vanmiddag is de hele lunch gefilmd door een cameraploeg. Doe je dat in ieder land?
Ja. In de miniserie die we maken staat iedere aflevering in het teken van een andere keuken. In Kopenhagen heb ik ook een aflevering gemaakt, maar Amsterdam wordt de eerste die ik online uitbreng. Ik kan maar een beperkt aantal mensen uitnodigen voor mijn pop-ups en dat wil ik ook. Het moet exclusief blijven en hoe minder mensen er zijn, hoe meer ik écht contact met de gasten kan maken. Maar door er een serie van te maken, hoop ik dat meer jonge mensen zullen zien dat koken echt een kunst is en dat het ze inspireert.

Dankjewel Rōze!

De aflevering van Rōze in Amsterdam vind je hier .