Britten vertellen over hun lompste avonturen in Amsterdam

Amsterdam kondigde deze week aan om lompe Britten te gaan beboeten als ze zich misdragen. Als een toerist z’n toeter uit z’n broekje haalt om vervolgens zijn pilsplas in de gracht te kletteren, kan het zomaar zijn dat je daar 140 euro voor moet betalen. Publiekelijk met je lamme bek over straat zwalken levert je 95 euro boete op. Amsterdam hoopt hiermee het gore gedrag van haar toeristen een beetje te beteugelen.

De Enjoy & Respect-campagne target Britse en Nederlandse mannen tussen de 18 en 34 jaar met online advertenties en advertenties op straat, maar ook door hen alerts te sturen op hun mobieltje. Bijvoorbeeld wanneer ze de Wallen binnen wandelen, het Centraal Station, of andere uitgaansplekken. Het bericht waarschuwt ze dan om alsjeblieft niet de goorlap uit te hangen.

Om je een idee te geven over om welke afschuwelijke mensen het gaat, vroegen we onze VICE UK-collega's om hun Britse leeftijdsgenoten aan de tand te voelen hun lompste avonturen in Amsterdam.

Na m’n eindexamen ging ik interrailen met wat vrienden. Onze laatste halte was Amsterdam. We namen allemaal truffels, en rookten allemaal een eigen joint met daarin de sterkste wiet die we konden vinden. Daarna slenterden we uiteraard als een stel losgeslagen baviaantjes door het centrum – we zwalkten voor de trams, kotsten in de grachten en maakten fietsers woest door vreselijk in de weg te lopen. We waren echt de belichaming van de debielen die je je voorstelt als je aan Amsterdamse drugstoeristen denkt. We hadden New Era-petjes op, Nike’s aan en waren extreem naïef wat betreft onze inschattingen van hoeveel wiet we aankonden.

Ik liep over de Wallen, helemaal naar de klote, en ik schreeuwde: “IK MOET NEUKEN! IK MOET ECHT NEUKEN! IK MOET NEUKEN NU!” Echt wild ongepast.

Ik en een paar vrienden waren dit jaar in Amsterdam om Koningsdag te vieren. We begonnen rond het middaguur te drinken, om 14:00 uur kwam de coke tevoorschijn, en om 16:00 uur waren we met z’n allen aan het dansen en springen in een of ander bootje dat in de grachten lag. De eigenaar kwam op een gegeven moment kijken en hij was nog best chill, eigenlijk. Hij vroeg ons niet eens om op te rotten. Hij zei alleen: “Kijken jullie wel uit?” In retrospect denk ik dat hij alleen maar zo reageerde omdat-ie bang was dat zes teringzatte mannen boos zouden worden, of nog harder zouden gaan springen. Arme man.

Ik was heel high, en we gingen naar de supermarkt om nog even wat snacks en drinken te halen voordat we terug zouden gaan naar het hotel. We keken naar de sapjes in de vriezer en opeens begon mijn vriend “super juicer” te zingen op de melodie van Abba’s Super Trooper. Ik kreeg de slappe lach, en toen ik eenmaal bij het schap van de chips aankwam piste ik letterlijk in mijn broek. Gelukkig had ik een jurk aan, dus je kon het niet echt zien, maar ik moest in de spits met de tram naar huis terwijl mijn onderbroek kletsnat was.

Ik was een keer op een vrijgezellenfeest en had een hoop pillen in m’n mond gestopt. Ik voelde me één met de mensheid, dus wreef ik op een gegeven moment teder over iemands kale, glimmende hoofd. Hij en z’n vrienden bleken echter Ajax-hooligans te zijn. Ze waren razend. Een van hen trok z’n shirt omhoog, en toen kwam er een pistool tevoorschijn. ‘t Was allemaal best heftig eigenlijk, maar ik bleef eigenlijk vrij positief over de hele situatie. Ik bleef zelfs nog een half uurtje in die bar hangen, terwijl hun groep alleen maar groter werd. Uiteindelijk haalden m’n vrienden me toch over om maar ergens anders heen te gaan.

Ik ben in Amsterdam ooit drie keer aangereden tijdens één vakantie – het ergste was toen ik het fietspad op liep en totaal de verkeerde kant op keek. Maar goed, aangezien er vaak minstens drie rijbanen zijn en overal hordes toeristen die allemaal naar de tering zijn, lijkt me dat dit wel vaker gebeurt.

Toen ik zestien was ben ik met een groep van vijftien man naar Amsterdam gegaan. We vonden het verschrikkelijk. Mijn maat Eddie had in een smartshop een joint opgegeten, en we hebben hem uiteindelijk maar achtergelaten in een coffeeshop, omdat we een beetje bang voor hem werden. Hij probeerde daarna nog aan boord van een binnenvaartschip te stappen, en riep iets in wat hij dacht dat Nederlands was, maar wat duidelijk een soort vaag paddo-gebrabbel was, want geen enkel normaal mens spreekt Nederlands. Hoe dan ook, die hele dag was een soort nachtmerrie en ik heb sindsdien niet meer naar The Dark Side of the Moon geluisterd omdat ik er flashbacks van krijg. Fuck Amsterdam.