De Belgische overheden laten het nachtleven voor dood achter

Het is woensdag 18 maart, België gaat voor onbepaalde tijd in lockdown wegens de uitbraak van Covid-19. We horen maar één ding: alles gaat dicht! Inmiddels is het augustus en staat het leven van de mensen die in het nachtleven werken nog altijd stil. Machteloos kijken ze toe hoe de politiek hun werk volledig plat legt. Wanneer het aankomt op de toekomst van het nachtleven steken politici als een stel struisvogels de kop in het zand. Iets wat voor sommige onder ons een pak van het hart is, maar binnen de sector tot weerstand leidt. Met de laatste bijeenkomst van de Nationale Veiligheidsraad zijn de kaarten geschud: clubs gaan in 2020 niet meer open.

Sommige nachtclubs weten hun vertrouwen in de toekomst vast te houden, terwijl anderen met de vraag kampen of ze hun schijnwerpers ooit nog kunnen aanzetten. De alternatieven die de schade van het geannuleerde zomerseizoen moeten dekken zijn verdubbeld, maar hoelang zal het nog duren voordat ook die oplossingen zijn uitgewerkt? Wat is de toekomst van deze vergeten sector? Hoe kunnen we helpen? Om die vragen te beantwoorden spraken we met drie mensen van het Brusselse nachtleven.

Sinds de uitbraak van de coronacrisis maken Lorenzo en zijn collega Fryderyk De Peslin Lachert er hun missie van om mensen uit het nachtleven te vertegenwoordigen. Via de Brussels by night Federation proberen ze aan ieders verwachting te voldoen. De federatie was opgericht nog voordat het virus België bereikte. “We hadden geen tijd meer om iedereen te ontmoeten en om als geheel erkend te worden, we moesten gewoon zo snel mogelijk handelen. We beseften dat als we nu niet snel in actie zouden komen, we in tijden van crisis onze legitimiteit zouden verliezen”, legt Lorenzo uit.

Om daarin te kunnen slagen, creëerden de twee partners een besloten Facebookgroep die alle betrokkenen moest samenbrengen: "Het idee was om hen allemaal naar hun ideeën en voorstellen te vragen, zodat we met een gezamenlijke missie op de politiek konden afstappen", zegt Lorenzo. Een redelijk geslaagde missie, want ze zijn nu legitiem in de ogen van zo’n honderd mensen.

Binnen de groep is de participatiegraad hoog, ideeën worden op democratische wijze met elkaar uitgewisseld, er wordt gebrainstormd en voorstellen worden ingediend bij de bevoegde autoriteiten. “Ons doel was om een beter idee te krijgen van zaken die aangekaart moesten worden op de drie bestuursniveaus (gemeentelijk, regionaal en federaal)", legt Lorenzo uit.

De manier waarop politici met de crisis omgaan, wordt door iedereen uit het nachtleven op dezelfde manier ervaren: ze luisteren, maar doen vervolgens niets.

Lorenzo betreurt dat de regeringsleden die er verantwoordelijk voor zijn in de afgelopen vijf maanden geen geen maatregel hebben aangenomen die mensen voldoende zouden beschermen, zelfs de meest kwetsbaren?. Maatregelen waarmee tienduizenden mensen uit de evenementen- en cultuurbranche weer aan het werk zouden kunnen en die feestgangers weer zou kunnen laten terugkeren naar hun tweede huis.

Lorenzo begrijpt niet waarom er over dit onderwerp zo moeilijk wordt gedaan: “We bevinden ons in een noodtoestand, een uniek moment in de geschiedenis dat uiteraard noodmaatregelen vereist om mensen te beschermen. Al drie maanden lang blijven ze ons vertellen dat het om mensenlevens gaat en dat ze er alles aan doen om zoveel mogelijk locaties te heropenen. Ze maken ons wijs dat 200 gasten beter is dan 400, maar op basis van waarvan?”

Voor Lorenzo is de tijd van goede bedoelingen verstreken, je moet een bepaalde positie innemen. “Op een gegeven moment moeten we gaan erkennen dat een stad met zo’n ambitieuze nachtsector een stad is die jonge mensen, start-ups en nieuwe projecten aantrekt. Het zijn industrieën als deze die de toekomst van de stad bepalen”, benadrukt Lorenzo.

FYI, er wordt geschat dat cultuur en horeca meer dan 30 procent van de Brusselse economie bepalen. Lorenzo legt uit dat verschillende onderzoeken aantonen dat steden met een bruisend uitgaansleven, jonge mensen en allerlei dynamische nieuwe bedrijven aantrekken. Het stimuleert de economie enorm, vergroot het culturele netwerk en werkt als een echte toeristenmagneet. Voor Lorenzo is het duidelijk: "Het is een grote vergissing om geen erkenning te geven aan het Brusselse nachtleven, want als het nachtleven verdwijnt, zullen jongeren richting andere steden trekken wanneer Covid-19 weer is verdwenen".

Het voor de sector belangrijk om zichzelf goed te kunnen positioneren om zodoende een beetje perspectief te krijgen. "We moeten de nachtclubs redden, want als ze verdwijnen, wordt herstel onmogelijk", legt Lorenzo uit. Daarom vragen ze nu om specifieke maatregelen die clubs kunnen ondersteunen bij hun vaste lasten (huur, hypotheekleningen, etc.). De urgentie ligt niet meer zozeer bij de heropeningsdatum, die afhankelijk is van het virus, maar bij het redden van de sector in zijn geheel. Voor Lorenzo is de echte vraag: "Willen de politici echt uitgaansgelegenheden redden of niet?"

Sinds 14 maart is C12 gesloten, maar om een eeuwige sluiting te voorkomen werd er voor de tot club omgebouwde galerij een crowdfunding campagne opgezet. In zes weken tijd wist het C12 team maar liefst 50.000 euro in te zamelen. “Het is hartverwarmend om te zien dat er zo veel mensen zijn die C12 helpen met overleven”, vertelt Tom Brus, oprichter en artistiek directeur van de club. Ze kunnen in ieder geval weer tot september of zelfs oktober door, maar daarna wordt het moeilijk. “Als het nachtleven pas in 2021 weer op gang komt, zullen we waarschijnlijk om meer hulp moeten vragen”.

Helaas maken de laatste beslissingen van de Nationale Veiligheidsraad een heropening aan het begin van het schooljaar onmogelijk. Maar dat was niet wegens het gebrek aan voorgestelde alternatieven: “We hebben via de Brussels by night Federation voorstellen ingediend zoals het meten van de lichaamstemperatuur bij de ingang, het beschikbaar stellen van desinfecterende handgel, het verplichten van mondmaskers en het vermogen terugdraaien tot X procent. Maar niemand ging erop in”, zegt Tom.

Door het gebrek aan werk en dankzij de hulp van de stad konden de jongens van C12 een digitaal label lanceren waarmee ze om de twee weken nieuwe, voornamelijk Belgische, artiesten in de spotlight zetten. Het is een manier waarop ze kunnen blijven bestaan en met hun publiek in contact kunnen blijven. Maar ondanks al deze veelbelovende plannen, blijft de blik op de toekomst pessimistisch: “Tot dat er een nieuwe openingsdatum komt, zijn we niet zeker van onze zaak. Van ons toekomstperspectief is op dit moment weinig zichtbaar”, vertelt Tom.

Hoewel het einde van de tunnel nog niet in zicht is, blijven ze zichzelf herpakken en leren ze veel van de puinhoop die de crisis hen brengt. Wanneer C12 zijn deuren heropent zal de focus worden gelegd op Belgium only. De prioriteit gaat uit naar lokale artiesten en minder headliners. “We verwachten dat mensen tegen die tijd sowieso nood gaan hebben aan muziek. En ik denk ook dat de industrie wereldwijd eerst weer zal terugvallen op de lokale scene”, vertelt Tom. Daarnaast zal er meer ruimte komen voor vrouwelijke artiesten. Hoe het de komende tijd ook zal gaan, ze kunnen net als vele anderen niet wachten tot het allemaal weer begint.

Het nachtleven kan zonder artiesten niet bestaan. Souleiman is zich daar goed van bewust. Dankzij de lockdown kon hij zijn EP afmaken en zich bezighouden met nieuwe projecten. Maar nu de overheid nog altijd geen datum heeft vastgesteld, en er zelfs geen speculaties over bestaan, zakt de moed hem langzaam in de schoenen. “Ik heb de indruk dat de regering niet inziet hoe belangrijk het Brusselse nachtleven is voor de stad, zowel economisch gezien als vanuit sociaal oogpunt”, legt hij uit.

Door alle vaagheid rondom de heropeningsdatum kwamen Souleiman, en zijn collective Metropolis, met het idee om illegale feesten te organiseren op afgelegen plaatsen in Brussel. Maar hun geweten greep op tijd in. “Eerlijk gezegd had de situatie ons hiertoe tot gedreven. We wilde iets duurzaams opzetten, op de juiste manier en met toestemming. Maar uiteindelijk beseften we dat dit soort evenement mensen, en bovendien ook onze toekomst, alleen maar in gevaar zouden brengen”, legt hij uit. Souleiman is niet de enige die soortgelijke initiatieven heeft overwogen of zelfs heeft georganiseerd. Het is begrijpelijk dat organisaties willen doorfeesten, maar niemand daarmee in gevaar willen brengen.

Net als Lorenzo blijft Souleiman zich verbazen over de acties van de overheid: "Voor politici is het een spel. Ze luisteren naar ons omdat we een hechte sector zijn en die in sommige gevallen ook behoorlijk wat geld in het laatje brengt, maar er wordt verder nooit op onze eisen ingegaan"

De sector is bereid om concessies te maken voor heropening, maar daarvoor moet de overheid wel met ons aan de onderhandelingstafel willen zitten. Souleiman legt uit hoe het zit: “Het is een soort spel geworden om bepaalde regels met betrekking tot Covid-19 op te stellen, maar ik denk dat mensen inmiddels wel klaar zijn om die te accepteren”. Hij gaat verder, en legt uit hoe dit de sector tegelijkertijd bindt, dat de reden van deze vergetelheid grotendeels wordt veroorzaakt door een paar conservatievelingen die het nachtleven liever kwijt dan rijk zijn: “We moeten onszelf niet voor de gek houden, wij weten dat we op een verantwoordelijke manier met ons publiek om moeten gaan, wij hadden geen Covid-19 nodig om dat te beseffen!”

Mooie conclusie, hopelijk wordt er iets meer gedaan.

Volg VICE België op Instagram.