In dit restaurant proef je hoe een galgenmaal smaakt – zonder die nare executie

James Edward Smith werkte als tarotlezer, was een zelfverklaarde voodoopriester en verdiende wat bij als taxichauffeur voor hij een medewerker van een Texaanse verzekeringsmaatschappij beroofde en vermoordde. Smith kreeg de doodstraf en vroeg een aantal dagen voor zijn executie of zijn laatste maaltijd mocht bestaan uit rhaeakunda – een bepaald type aarde dat in voodoorituelen wordt gebruikt. Smith was ervan overtuigd dat als hij de aarde at, zijn geest zonder problemen naar het hiernamaals zou overgaan. Zo wilde hij voorkomen dat hij na zijn dood zou blijven ronddolen door de gevangenis om cipiers de stuipen op het lijf te jagen.

Zijn verzoek werd afgewezen, maar Smith kreeg een tweede kans. Zes uur voor hij een dodelijke injectie zou krijgen, werd zijn executie uitgesteld. Het zou nog twee jaar duren voordat hij uiteindelijk op 26 juni 1990 werd geëxecuteerd. Helaas voor Smith moest hij het zonder voodoo-aarde doen: zijn laatste maaltijd bestond uit niet meer dan een simpel bakje yoghurt.

Op het menu van het Ningen Restaurant in Tokio (ningen is Japans voor mens) is geen rhaeakunda of yoghurt te vinden, maar wel een hoop andere laatste avondmalen van ter dood veroordeelde gevangenen. Volgens de blog Spoon-Tamago is dit bijzondere pop-uprestaurant een project van het kunstcollectief Chim↑Pom. In de zaak kunnen bezoekers naast zich vergapen aan kunstwerken en avant-gardistische performances, ook het lievelingskostje van ter dood veroordeelden in hun gaper stoppen. De locatie van het restaurant bleek de inspiratie voor de menukaart te zijn. Ningen is namelijk gevestigd in het Kabukicho Book Center, een gebouw dat later dit jaar ook wordt gesloopt, en in zekere zin dus ook op z'n executie wacht.

Op de menukaart staan onder andere het laatste kostje van Gary Gilmore, de gewapende overvaller en dubbele moordenaar die naar verluidt een hamburger, gebakken aardappels, een hardgekookt ei en drie shotjes Jack Daniels naarbinnen werkte voor hij in 1977 voor het vuurpeloton eindigde. De Jack Daniels is bij Ningen wel vervangen door drie shotjes Maker’s Mark. Maar goed, misschien gaat het ook meer om het idee dan om de historische nauwkeurigheid.

Mocht je voor een iets gezondere optie willen gaan, dan kun je voor de laatste maaltijd van Judy Buonoano gaan. De ‘Black Widow’ uit Florida werd veroordeeld voor de moord op haar man en haar gedeeltelijk verlamde zoon van 19, en de poging tot moord op haar minnaar. In 1998 at Buonoano nog een laatste keer een bord vol broccoli, asperges en aardbeien, voor ze plaatsnam in de elektrische stoel.

De derde optie is het laatste avondmaal van Joseph Paul Jernigan die een 75-jarige man in koele bloede vermoorde tijdens een inbraak. Jernigan vroeg om twee cheeseburgers, frietjes, een salade met Thousand Island-dressing en een glas ijsthee. Als je echt voor de volledige ervaring wilt gaan, zal je je bord alleen onaangeroerd op tafel moeten laten staan – Jernigan weigerde namelijk om zijn bordje leeg te eten.

Wie verschrikkelijk veel honger heeft, voelt zich vast het meest aangetrokken tot (een iets minder gigantische versie van) het laatste avondmaal van John Wayne Gacy. Deze seriemoordenaar – die beter bekendstaat als ‘Killer Clown’ of ‘Pogo the Clown’ – vroeg om een dozijn garnalen uit de frituur, een bucket KFC, friet en een halve kilo aardbeien. Halverwege de jaren zestig beheerde Gacy zelf drie KFC-restaurants, dus misschien verlangde hij daarom op zijn laatste dag weer terug naar date geheime kruidenmengelsel van Colonel Sanders. Het kan ook zijn dat hij hoopte dat die gigantische hoeveelheid kip en garnalen hem fataal zou worden voordat hij een dodelijke injectie zou krijgen. En dat is minder onwaarschijnlijk dan het klinkt, want zijn laatste woorden tegen de bawaker die hem naar de executieruimte bracht waren: “You can kiss my ass.”

Ningen is niet het eerste zaakje waarvan het menu is geinspireerd op beroemde galgenmalen. In 2014 begon een groep anonieme organisatoren al met het pop-uprestaurant Death Row Dinners in Londen. Bij dit restaurant, dat maar voor één dag open zou zijn, kreeg je voor 50 pond (ongeveer 56 euro) een vijfgangendiner gebaseerd op de laatste diners van ter dood veroordeelden. “Geniet van het idee van een laatste avondmaal, zonder die nare executie,” grapten de organisatoren.

Dat werd helaas niet door iedereen even luchtig opgevat. Het evenement werd uiteindelijk afgelast, omdat de organisatoren “ernstig bedreigd” werden. “Death Row Dinners is bedacht voor mensen die zich niet snel beledigd voelen,” schreef de organisatie in een persbericht. “Het ziet ernaar uit dat er genoeg mensen zijn die het geen probleem vinden, aangezien ze tickets kopen en ons steunen.”

Volgens Reuters zijn Japan en Amerika de enige landen in de G7 waar mensen nog nog ter dood worden veroordeeld. Een onderzoek uit 2015 geeft zelfs aan dat 80,3 procent van de Japanners voor de doodstraf is. Dat zou misschien kunnen verklaren waarom het collectief dat Ningen runt niet dezelfde berg kritiek over zich heenkrijgt als het Britse Death Row Dinners.

Dus boek maar snel een retourtje naar Japan – of een enkeltje als je van plan bent om te doen wat Gacy niet lukte. Geniet van je bucket.

Volg MUNCHIES op Facebook, Instagram en Flipboard.